Leo’ s Part..
ย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อนที่ผมกลับจากบ้านเธอวันต่อมาผมไปหาเธอที่บ้านแต่บ้านก็ปิดเงียบไม่มีใครอยู่ ผมโทรหาเธอแต่ก็ไม่รับสายผมยอมรับว่าผมใจร้อนเกินไปแต่ใครจะทนได้ล่ะครับผมเดินออกมาจากอาคารผมก็เห็นไอ้นิวเยียร์มันยืนจับไหล่เอาหน้าแนบหน้าบราวนี่ขนาดนั้น ผมไม่ทนเหรอก!
วันที่ไปโรงเรียนผมไปถามหาบราวนี่กับเพื่อนของเธออีกสองคนแต่พวกเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องที่บราวนี่หายไปเลย
“นายกับบราวนี่ทะเลาะกันเหรอ” คริสตัลเดินมาถามผม
“อืม...” ผมตอบเธอไปแบบส่งๆ เพราะกำลังหงุดหงิดแบบสุดๆ ส่วนไอ้นิวเยียร์วันนี้มันก็มาโรงเรียนด้วยหน้าเยินๆ ที่โดนผมต่อยไปเมื่อวาน
“นายดูเศร้ามากนะที่บราวนี่หายไป” คริสตัลพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมาที่ผม ยัยนี่ต้องการอะไร?
“เพื่อนเธอหายเธอไม่เศร้า?” ผมถามย้อนกลับไป
“ก็เศร้าแล้วก็เป็นห่วงด้วยแต่ฉันก็ไม่นึกว่านายจะดูห่วงบราวนี่ขนาดนี้...”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” ผมตอบไปแบบนั้นก่อ
