Magkahawak ang mga kamay namin ni Revas habang papunta kami sa bukid.
Alas-kuwatro kami umalis sa bahay niya dahil doon daw kami mag-aalmusal sa bukid ngayon.
Hindi na niya ako iniiwan mag-isa dahil araw-araw na niya akong isinasama.
Ang problema, hindi niya naman ako pinapatulong sa mga gawain sa bukid dahil sinasabihan niya lang ako na mag-stay sa kubo at matulog o ‘di kaya'y manood na lang sa ginagawa nila.
He really wanted a baby. Lagi niya akong tinatanong kung wala pa raw ba akong nararamdaman na kakaiba.
Alam kong hindi madali ang magluwal ng baby pero sigurado akong kakayanin ko iyon dahil alam ko sa puso ko na hindi ako pababayaan ni Revas.
“Ano’ng iniisip mo?”
“Ha?”
“Tinatanong kita kung ano ang iniisip mo? Para kasing ang lalim ng iniisip mo.”
“Iniisip ko kung ano
