“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ คุณไม่มีสิทธิ์มารังแกฉัน เอามือสกปรกของคุณออกไป”
รีจินายอกย้อนเลียนคำสั่งที่อีกฝ่ายออกคำสั่งกับเธอ แต่มีหรือที่เจ้าพ่ออย่างดอนคาร์ลจะเชื่อฟังและยอมทำตามง่ายๆ
“อย่าออกคำสั่งกับผมเลยราเนีย ยังไงๆ ผมก็ไม่ยอมปล่อยคุณไปง่ายๆ แน่”
ขณะเอ่ยค้านความต้องการของผู้กองสาว มือใหญ่ร้อนผ่าวก็ออกแรงกระชากแค่เพียงครั้งเดียว กางเกงนอนสีเดียวกันกับตัวเสื้อ ก็ขาดติดมือใหญ่ออกมา เผยให้เห็นดอกกุหลาบหวานฉ่ำงดงามบานสะพรั่งเต้นระริกสั่นไหวรอให้เขาเข้าไปเด็ดดอมเชยชมดอกไม้ดอกนี้
“ปล่อยฉันไอ้คนถ่อย!”
รีจินาทั้งเตะทั้งถีบใส่คนตัวใหญ่ที่กำลังสวมกอดเธอไว้แนบแน่น โดยไม่รู้เลยว่าการ
กระทำของตนเองนั้นเป็นการกระทำที่ผิดมหันต์ เพราะยิ่งดิ้นเรือนร่างอรชรเต็มไม้เต็มมือก็ยิ่งกดกระแทกแนบชิดกับกายกำยำ โดยเฉพาะปทุมอิ่มขาวผ่อง ที่กระเพื่อมไหวตามแรงหอบหายใจ ตามการเคลื่อนไหวของเจ้าตัว ส่งผลให้ดอนคาร์ลกลืนน้
