“พี่เรส์ ราเนียขอโทษ”
รีจินาพึมพำเสียงสั่นเครือ ก่อนจะทุบมือลงไปบนที่นอนด้วยความเจ็บใจตนเอง ที่ดันทำของรักของหวงตกอยู่ในห้องนอนของดอนคาร์ล ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าของห้องจะเห็นสร้อยคอของเธอหรือเปล่า
สร้อยคอเส้นนี้เป็นสร้อยที่เธอรักและหวงแหนมาก เธอใส่ติดกายตลอดเวลาไม่เคยถอดแม้แต่ครั้งเดียว เพราะมันเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่เรนาโคสมอบให้กับเธอ ก่อนเขาจะเข้ามาเป็นสายลับอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ ตอนสวมสายสร้อยให้ เรนาโคสบอกว่าเขาเก็บรวบรวมเงินเดือนบางส่วนที่เหลือจากการให้คุณพ่อคุณแม่และเก็บไว้ใช้เอง มาซื้อสร้อยเส้นนี้เพื่อให้เป็นของขวัญวันเกิดของน้องสาวที่เขารักที่สุด
“ขออย่าให้เขาเห็นสร้อยเส้นนั้น ขอให้ตกอยู่ใต้ตู้เสื้อผ้า หรือตรงไหนก็ได้ที่รอดพ้นจากสายตาของดอนคาร์ล”
หญิงสาวภาวนาให้เป็นเช่นดังที่พูดออกไป เพราะหากดอนคาร์ลเห็นสร้อยเส้นนี้เข้า เขาต้องรู้แน่นอนว่าเป็นสร้อยของเธอ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ
