KABANATA 6
1074 Words
Kabanata 6: Only Woman
"I want you to stay here." Utos ni Santino sa akin.
"Ha?" Ito lang ba ang lalaban. Hell no way, I know madami ang mga ito na umaaligid.
"Just stay here." Aniya.
Iniwan na nga ako ni Santino sa isang bakanteng lote sa likod ng mall. Of all the place, dito pa?
Wala akong magagawa, but I need to think a plan. A plan na tutulong kay Santino. Malas lang dahil wala akong contact sa mga pulis dito sa siyudad. Uggh, wala naman talaga sa plano ko ang makipaglaban, ang sadya ko dito ay magbakasyon lang!
"Ughh, bahala na." Tumakbo ako pasunod kay Santino. Nakailang takbo palang ako nang bigla may nagsulputan gagong mga gagong miyembro ng sindikato.
Napahinto ng takbo si Santino. Binilisan ko ang takbo upang makaabot rito bago pa magsimula ang bakbakan!
"Santino!" Sigaw ko. Malakas na iyon para marinig niya ako. Napakunot ang mukha niya. Well, he has nothing to do, magaling ako sa away at kailangan nito ng kasama.
"Tigas rin ng ulo mo, ano?" Inis niyang wika ngunit napangiti lang ako sa kanya. Ang cute niya kasing tingnan.
"Sinabi mo pa, wala namang ulong malambot, diba?" I smirked at sandaling nag-isip kung ano unang hakbang na gagawin.
Hindi ito kumibo. Tiningnan ko ang gago at binilang. Sampu lahat. Tangna may dala pang espada. Saan kaya ng mga ito tinatago. Nakalimutan kong alamin kay Santino kung sino ang kumander ng mga gago! Talagang umabot pa sa Bohol para magnakaw!
"Taglima tayo." Wika ko sa kanya at inirapan niya lang ako. Takti talaga!
"Ikaw bahala, basta akin silang lahat."
"Yabang mo rin, ano?" Giit ko. Kasasabi ko lang na titig-lima kami!
Hindi na nakapagsalita si Santino dahil sinugod na kami. s**t! Humubot na ng espada ang mga gago.
Sumugod ang isa sa akin at itinaga nito ang espada sa akin. Mabuti nalang at nakailag ako kung hindi putol ang leeg ko.
Nang makakuha ako ng balanse ay tinadyakan ko ang tiyan niya. Nabitawan nito ang espada kaya madali ko itong pinulot. Mas madali ang laban kung pareho kaming may sandata. Tiningnan ko si Mathew. Abalang-abala ito sa pakikipag-karate. May napatumba na itong isa. Hayop! Ang galing niya.
Sinugod na rin ako ng mga gago, takti! Apat sila at lahat handang-handa ng tumaga! Mabuti nalang at mabilis akong kumilos kaya isa-isa kong napatumba ang mga gago. Mapa-leeg man o braso ang natataga ko wala pa rin akong pakialam.
Medyo hiningal ako! Napatingin ako kay Santino, napatumba na rin niya ang kanyang mga nakalaban.
"Ayos ka lang?" Tanong niya sa akin.
"Ayos lang, tara."
"Saan?"
"Sa loob, gutom na ako."
Binitawan ko ang espada at naunan nang lumakad.
Kailangan kong magbihis dahil may mga dugo sa aking damit. Before that, kailangan ko munang kumain.
Nang makarating na kami sa harapan ng mall, napahinto ako.
"Bakit?"
"Sa iba nalang tayo kakain, masiyadong maraming tao dito at may mga dugo itong damit natin." Ani ko.
"Tara, hanap nalang tayo ng karenderya baka meron sa tabi-tabi."
"Kumakain ka sa karenderya?" Napamangha kong tanong.
"Oo, kumakain ako basta hindi nakakalason." Sagot ni Santino.
Ang buong akala ko sa sosyal lang na restaurant kumakin ang mokong at pinakababa na ang food chain. Sa yaman nito, wala sigurong mag-aakalang kakain ito sa karenderya lang.
"What are you waiting for? Tara na."
Hindi ko napansin na humakbang na pala ito.
Napangiti ako ng lihim. He is very perfect husband material, dagdagan pang macho, gwapo, masarap, magaling at higit sa lahat matapang. All in na yata ang lalaking ito.
Hinihiling ko na sana hindi na matapos-tapos ang mga araw na kami ay magkasama. Alam ko sa aking sarili na darating ang araw na maghihiwalay kami ng landas.
"Ars you okey? Kanina ka pa tahimik, ah."
"Ha? Oo, ayos lang ako, don't mind me."
"Mauna ka nang pumasok?"
"Diba ika ang papasok? Esti mauna ka na."
"Pagbalik na natin sa hotel papasukin kita, not here." Ani ni Santino. Nakangiti ito ng nakakaloko.
Agad naman akong pinamulahan ng pisngi.
Ang libog pala ng mukong.
Nauna na akong pumasok. At sumunod siya. Pagkapasok namin ay may iilang nakatingin sa amin. Maybe baka sa dugo ng mga damit namin.
May nakita akong bakanteng mesa kaya humakbang ako palapit. Ang buong akala ko ay sumunod si Santino sa akin, pumunta na pala food section. Lumapit ako rito.
"Here, halika rito."
Tiningnan ko ang mga pagkain. Agad akong natakam isang simpleng lutong bahay lang.
Bigla kong naalala si Maharta. Nagluluto ito kapag wala kaming duty or wala akong misyon. Kahit wala akong nilakihang totoong mga magulang nararamdaman naman ko naman ang aruga ni Maharta, yon nga lang medyo seryoso at istrikta minsan.
"Hoy, ayos ka lang?" Biglang pukaw ni Santino sa aking diwa.
"Ha? Okey lang, ate ito po sa akin, tinulang isda, adobo at ano po to?" Tanong ko mukhang hindi ko ito kilala ang lutong ito.
"Humbang nangka po yan, Ma'am." Sagot ni ate, mukhang ito rin ang nagluluto.
"Ahh, tig-iisang serve po ate tiyaka two cups of rice." Order ko.
Tiningnan ko si Santino. Abalang-abala ito sa pagtingin ng mga pagkain.
"O-order ka ba o titingin lang?" Ani ko.
"Opps, ito pong barbeque sa akin, itong ginisang bagoong at tinulang isda."
Napatingin ako kay Santino, kumakain ito ng bagoong?
"Bakit?" Tanong nito sa akin.
"Kumakain ka ng ganyan?" Tanong ko.
"Oo, masarap kaya to sa umaga."
"Eh, takipsilim na ha."
"Basta, I want to eat this food." Ani nito.
Hindi nga maarte ang loko. Ito na siguro ang nakilala kong gwapo na kumakin ng bagoong.
Ilang saglit pa ay handa na ang order namin.
Umupo kami sa bakanteng mesa na pinuntahan ko kani-kanilang.
"You know what, I always dream to live a normal life like this."
"Ha?" Normal ba itong katatapos lang naming pumutay ng mga tao kanina.
"I mean, like this place, very simple."
"Ahh."
Kakaiba ring mag-isip ang lokong ito. Eh, bakit ako lumaki sa poder ni Maharta na mayaman din eh hindi naisip ang tumira o mabuhay ng payak.
"You know what, you are the only woman na dinala ko o nadala sa ganitong uri ng kainan and it is very special for me."
"Kumain na tayo." Wika ko but deep inside halos gusto nang pumutok ng puso ko sa kakaibang kilig na aking nararamdaman. Kahit hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi pinagsasabi niya, basta kinilog ako!
- Writer
