Chapter 4 แผนสำรอง
1289 Words
“พี่พลคะ ป้ารุ่งให้หนูมาตามไปหาค่ะ”
ลูกไหมพูดสวนไปทันที ทำให้แววพรรณตวัดสายตาหันมามองแบบโกรธ ๆ แต่เจ้าภาพสาวก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เมื่อเห็นลูกไหมยิ้มซื่อ ๆ ไม่ได้แสดงท่าทางมีพิษภัยออกมา แววพรรณเลยกระฟัดกระเฟียดเดินออกจากทั้งสองคนไปเองอย่างอารมณ์เสีย
ขุนพลล้วงกระเป๋ากางเกงมองลูกไหมด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนที่เขาจะเดินหนีหล่อน จนลูกไหมต้องวิ่งตามไปรั้งแขนเขาไว้
“พี่พลจะไปไหนคะ”
“ยุ่ง”
ขุนพลสะบัดแขนออก ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วเหล้าราคาแพงจากถาดของเด็กเสิร์ฟมาราดให้ลวกลงคอดังอึก ๆ เขาไม่เชื่อหรอกว่ารุ่งฤดีเรียกหาเขาจริง ๆ คนอย่างแม่ถ้าจะตามตัวเขาก็ไม่ยาก โทรศัพท์มือถือไง ไม่เห็นต้องให้ยัยเด็กนั่นมาตาม
ลูกไหมคงอยากจะแกล้งให้เขาอดหม่ำเพื่อนเก่าท่ายากมากกว่า ยัยเด็กนิสัยไม่ดี ยัยก้างขวางคอ!
เมื่อชายหนุ่มเดินหนีไป ลูกไหมก็ยืนน้ำตาคลอด้วยความเสียใจ แต่ไม่นานหลังจากนั้นหล่อนก็ต้องทำนั่นทำนี่ตามประสาลูกสาวแสนดี เพราะวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของหล่อน เดี๋ยวแม่ก็เรียกเป่าเค้ก เรียกขึ้นเวที เรียกไปสวัสดีคนนั้นคนนี้เยอะแยะไปหมด
ดึกแล้ว กว่างานจะเลิก เหลือแค่ครอบครัวของขุนพลที่อยู่ต่อ ทำให้ชายหนุ่มที่เพิ่งรู้ว่าต้องนอนค้างที่นี่ถึงกับโวยวายไม่ยอม
“อะไรแม่ ผมอยากกลับบ้าน”
สีหน้ายุ่ง ๆ ของลูกชาย ทำให้รุ่งฤดีใช้พัดในมือตีหน้าผากเขาไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้
“ค้างแค่คืนเดียวทำจะเป็นจะตาย น้ามะลิเขาจัดห้องนอนให้แกแล้ว ไปนอนเล่นโทรศัพท์ไป๊ พรุ่งนี้เราจะพาน้องลูกไหมไปวัดทำบุญกันแต่เช้า เอ้านี่ชุดนอนของลุงมนัสเขา เขาให้ยืมใส่”
“ไม่เอาอะ” ขุนพลปฏิเสธพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ผมเรียกแท็กซี่กลับบ้านเองก็ได้”
รุ่งฤดีเองก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเหมือนกัน
“เอาสิ ถ้าแกกลับไป เงินในบัญชีของแกทุกบัญชีจะเหลือศูนย์บาท บัตรเครดิตก็จะถูกระงับ ถ้าแกอยากกลับไปเรียนต่อให้จบ ก็หาเงินไปเองแล้วกัน”
“โธ่ แม่”
ขุนพลโวยวาย เขารู้ว่ารุ่งฤดีไม่ได้พูดเล่น แล้วหนุ่มน้อยวัยนักศึกษาแบบเขาที่ยังแบมือขอเงินแม้อยู่จะไปขัดขืนอะไรได้เล่า!
ชายหนุ่มรับเสื้อผ้าชุดนั้นเดินงุ่นง่านเข้าไปในห้องรับรองแขกที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้เขาด้วยความไม่เต็มใจโคตรๆ แต่ขุนพลไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนชุดหรอก เขาโยนชุดสไตล์ลุงวางทิ้งไว้บนเตียง ก่อนจะทิ้งตัวนอนเล่นโทรศัพท์มือถือฆ่าเวลาด้วยอารมณ์หงุดหงิด
ดึกสงัด บ้านนี้เงียบชะมัด ทั้งที่แม่ของเขากำลังเล่นไพ่ พ่อของเขายังดูบอลอยู่ คาดว่าเกือบเช้ากว่าสี่คนนั้นจะได้นอน แต่ขุนพลก็พอจะเดาออกว่ากำแพงคงหนาจนไม่ได้ยินเสียงอะไร เหมือนบ้านเขานั่นแหละ แม่เขากับแม่ของลูกไหมเหมือนกันตรงชอบความเป็นส่วนตัวและความเงียบ พอมีความชอบใกล้ ๆ กันเลยคบกันมาได้ยาวนานจนลูกโตเนี่ย
แม่เขาจะมีเพื่อนเก่าสักกี่คนเขาไม่สนเลย
แต่ทำไมต้องจับคู่ให้ลูกด้วยวะ พี่ชายเขาก็โดนจับคู่กับแม่สาวเหนือ ส่วนเขาก็โดนจับคู่กับยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบลูกไหมเนี่ย!
ก๊อกๆ
ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นนั่งมองประตูด้วยความลุ้นระทึกว่าแม่อาจจะมาชวนเขากลับบ้านหรือเปล่า แต่เมื่อประตูห้องนอนเปิดออก คนที่เดินเข้ามากลับเป็นยัยเด็กผมสั้นแค่ติ่งหู สวมชุดนอนกระโปรงผ้าลื่น ๆ สีชมพูเข้ามาพร้อมกับยิ้มให้เขา
อื้อหือ จะว่าไปลูกไหมนี่โตแล้วจริง ๆ ด้วย
ชุดนอนสายเดี่ยวนั่นแทบจะปกปิดทรวงอกอวบไม่มิด แขนเรียว ขาเรียว นวลเนียนไปทั้งตัว สมกับเป็นสาวสิบแปด เวลาหล่อนเดิน สะโพกที่โยกย้ายไปมาก็ดูกลมมนได้รูปสวย เต่งตึงไปหมดทั้งร่าง
“หนูเอาเครื่องดื่มมาให้ค่ะ เผื่อพี่พลจะคอแห้ง”
หล่อนวางถาดเครื่องดื่มลงบนเตียง ดวงตาหวานเหมือนตากวางมองสบตาเขาแบบเอียงอาย ก่อนที่สาวน้อยจะก้มลงรินเหล้าแรง ๆ ส่งให้เขา
“พ่อบอกว่าเวลานอนไม่หลับจะดื่มขวดนี้ หนูเลยกลัวว่าพี่พลแปลกที่จะนอนไม่หลับค่ะ”
ขุนพลมองตั้งแต่เนินอกขาวอวบไล่มาจนถึงเรียวแขนและแก้วเหล้า ถึงเขาจะไม่ชอบหล่อน ก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่ชอบเครื่องดื่มนี่สักหน่อย ดีเหมือนกัน เขากำลังเบื่อ ๆ แล้วก็ยังไม่ง่วงด้วย
“ขอบใจ”
ชายหนุ่มหยิบแก้วเหล้ามาเทใส่ปาก รสชาติแสบคอแรง ๆ ทำให้เขารู้สึกตาสว่างยิ่งกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าลูกไหมเอาเหล้ามาให้แล้วยังนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ เขาเลยปัดมือไล่
“เธอไปนอนได้แล้ว ไม่ง่วงหรือไง”
“ไม่ง่วงค่ะ” ลูกไหมตอบทันที “หนูนั่งเป็นเพื่อนพี่พลได้ทั้งคืนเลยนะคะ ถ้าพี่พลไม่ว่า...”
ขุนพลอยากจะหัวเราะ เขาโตพอที่จะรู้ว่าหล่อนกำลังจะสื่ออะไร แต่เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ตกหลุมพรางการคลุมถุงชนของมารดาเด็ดขาด!
ถึงลูกไหมจะหน้าตาสวยน่ารัก นมใหญ่ สะโพกสะบึมแค่ไหน แต่ขืนไปจับต้องเข้าสุ่มสี่สุ่มห้า มีหวังพรุ่งนี้เขาได้ยืนบื้อใบ้เป็นเจ้าบ่าวในงานแต่งงานที่เขาไม่ได้อยากเข้าร่วมแน่นอน!
“พี่มีเพื่อนเยอะแล้ว” เขายกโทรศัพท์ให้ดู ชายหนุ่มยังเล่นเกมติดพันอยู่ ตอนนี้เพื่อนในเกมของเขากำลังโวยวายให้เขาช่วยตีบอสหน่อย อย่าอู้! “พี่ไม่อยากได้เพื่อนเพิ่มอีก”
ลูกไหมไม่อยากออกไปจากห้องนี้ หล่อนอุตส่าห์ให้เพื่อนสนิทแอบสั่งชุดนอนชุดนี้มาให้ หวังจะเผด็จศึกขุนพลให้ได้ในคืนนี้ แต่ดูสิ เขายังมองหล่อนเหมือนว่าหล่อนเป็นเด็กแปดขวบกำลังใส่ชุดกระโปรงฟู ๆ ยืนอุ้มตุ๊กตาบาร์บี้อย่างนั้นแหละ แล้วเขาก็ก้มลงเล่นเกมต่อแล้วด้วย ถึงจะจิบเหล้าเข้าปากเป็นระยะก็เถอะ
แต่หล่อนก็มีแผนสำรองแหละน่า!
สาวน้อยร้อยมารยายิ้มมุมปาก ก่อนจะลุกขึ้นอย่างว่านอนสอนง่าย
“งั้นราตรีสวัสดิ์นะคะพี่พล” เธอเปิดประตูห้องแล้ว แต่ก็หันมาบอกเสียงหวาน “ห้องของหนูอยู่ถัดไปสองห้องนะคะ ห้องที่มีป้ายชื่อค่ะ”
บอกทำไมวะ
สีหน้าของเขามันสื่อออกมาแบบนั้น แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่เอ่ยอะไรออกมา ลูกไหมจึงเดินกลับห้องนอนตัวเองโดยเปิดประตูแง้มไว้ หล่อนนั่งลงตรงขอบเตียง แล้วเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาพร้อมกับคำนวณในใจ
ในเว็บไซด์ที่หล่อนฝากเพื่อนซื้อยาปลุกกำหนัดมา บอกว่าใช้เวลาแค่ห้านาทีเท่านั้นหลังจากดื่มเข้าไป ถ้านับตั้งแต่ที่เขาดื่มเหล้าแก้วแรกก็เหลืออีกไม่เกินสองนาที
- Writer
