เคลลินซ์เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนก็เห็นว่าซารียากำลังพยายามดิ้นรนให้หลุดจากการผูกมัด
"คิดแต่จะพยศแม้ว่าตัวเองจะเจ็บอย่างงั้นเหรอ?" มาเฟียหนุ่มก้าวขึ้นเตียงและคร่อมร่างบางไว้ เขาหันกลับมาดึงเชือกที่ผูกกับข้อเท้าทั้งสองข้างออก เห็นได้ชัดว่ามันแดงจนช้ำเพราะเธอพยายามดึงให้มันหลุดออกอยู่ตลอดเวลา
"คิดว่าแค่เชือกจะทำให้ฉันออกไปจากที่นี่ไม่ได้หรือไง" หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้าเมื่อมองเคลลินซ์ขยับตัวลงไปและดึงข้อเท้าบริเวณที่เป็นรอยแดงช้ำมาจูบอย่างแผ่วเบา
"ผมจะไม่ใช้เชือกมัดคุณไว้ให้อยู่ แต่คุณจะถูกกักขังไว้ด้วยวิธีการอื่น" เคลลินซ์ก้มลงมาสบตากับเธอ ริมฝีปากหยักบดจูบแผ่วเบาและคลอเคลียลงมาตามพวงแก้มจนถึงต้นคอขาว
"แล้วเมียนายอยู่ไหน" เธอเบือนหน้าหนีขณะตั้งคำถามที่ยังคงคาใจ
"ก็นอนอยู่นี่ไง" คำตอบของเคลลินซ์ทำให้ซารียาหันกลับมาหาเขาจนปลายจมูกโด่งชนกัน
"หมายความว่ายังไง?" เธอขมวดคิ้วหน้าแดง
"ก็หมายความว่
