"จะให้พูดดีๆกับไอ้ผู้ชายที่มันยืนคุยกับเธอออกหน้าออกตากลางมหาวิทยาลัยแบบนั้นหรอ" เขาพูดจาเสียงหงุดหงิด
"แล้วทำไม! ก็เป็นอาจารย์ของฉัน ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะคุยกับใครเลยหรือไง" ซารียาเถียง
"เธอแทนตัวเองว่าฉันหรอ" เคลลินซ์เองก็ไม่บอดลาวาศอก หรินได้แต่ส่ายหน้าให้กับสองหนุ่มสาว
"ก็นายไม่มีเหตุผล เสียมารยาทกับอาจารย์ของฉันแบบนั้นได้ยังไง" เธอโวยวายเช่นกัน
"อย่ามาทะเลาะกันเรื่องคนอื่นได้ไหม" เขาเป็นฝ่ายยอม
"นายนั่นแหละเป็นคนเริ่ม" เธอว่า
"ก็ใครใช้ให้ไปยืนคุยกับผู้ชายคนอื่นล่ะ!"
"หึงหรอ" ซารียายื่นหน้าเข้าไปใกล้
"เปล่า! จะไปหึงเธอทำไม!" เขาเบือนหน้าหลบสายตาของเธอ ก็เมียทั้งคนจะไม่หึงไม่หวงได้อย่างไร
"ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ" เธอเบือนหน้าไปอีกทางเช่นกัน
"หมายความว่ายังไง" เขาหันขวับกลับมาหาคนตัวเล็ก
"เปล่า" เธอตอบเสียงสูง
"วันต่อไปฉันจะมานั่งเฝ้าเธอที่มหาวิทยาลัยเอง" เคลลินซ์จริงจ
