ซารียาเบือนหน้าออกไปทางหน้าต่างกระจกรถ ความสับสนถาโถมเข้ามาในหัวเธอจนแทบจะระเบิด โดยเฉพาะเรื่องของเคลลินซ์
"เคลลินซ์อยู่บ้านหรือเปล่า" เธอหันกลับมาถามหรินซึ่งนั่งประจำที่อยู่ด้านหน้า
"อยู่ครับ"
"ขอไปซื้อของได้มั้ย"
"ไม่ได้ครับ นายให้ผมมารับคุณกลับบ้าน แต่ถ้าคุณอยากไปไหนคุณต้องไปขอนายเองครับ" หรินหันมาตอบเธอ
"ก็ไม่ต้องบอกไงว่าเราไปไหนกัน" เธอหน้าบึ้ง
"แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ผมคงรับผิดชอบไม่ไหว"
"หริน!" ซารียาหงุดหงิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
บ้านเคลลินซ์
"คุณเคลลินซ์ทำงานอยู่ในห้องรับแขก" เหมเดินมาเปิดปรตูรถให้ซารียา
"บอกฉันทำไม"
"ก็เผื่อคุณมีอะไรจะพูดกับคุณเคลลินซ์" เหมบอก
"ไม่! ฉันจะไปอ่านหนังสือบนห้อง" พูดจบเธอก็สะบัดก้นงอนในชุดนักศึกษากระโปรงสั้นทรงเอขึ้นห้องไป
เคลลินซ์ยืนมองอยู่ห่างๆจึงเดินตามซารียาขึ้นไป
"เอ๊ะ! นี่ ออกไปนะฉันจะอาบน้ำ" มือหนาของเคลลินซ์ดันประตูห้องนอนไว้
