บทที่ 03 ลานเกียร์
1069 Words
@มหาวิทยาลัยmk
"ทำไมพึ่งมาวะ" เวกัสหย่อนตัวนั่งลงด้านข้างของเพิร์ธที่เอ่ยถาม ชายหนุ่มในชุดช็อปวิศวะทำหน้านิ่งไม่ยอมตอบ กวาดสายตาไปมองผู้คนทั่วลานเกียร์วิศวะเป็นคณะที่กำลังเรียนอยู่กำลังทำกิจกรรมรับน้องตามประเพณี
"มึงก็รู้ว่ามันพยายามหนีการรับน้อง" ไลก้าเอ่ยตอบขึ้นอีกคน เขาเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์นั้นก็รวมถึงเพิร์ธและไลก้าที่เรียนด้วยกัน วันนี้คณะมีการจัดจิกรรมรับน้องซึ่งเขาคือหนึ่งในรุ่นพี่ที่ต้องลงมาดูแลรุ่นน้องปีหนึ่งด้วยการบังคับทางกิจกรรม นั้นคือสาเหตุของการทำหน้าเบื่อหน่ายของเวกัส เขาไม่ชอบที่ต้องโดนสายตาที่มองมาของรุ่นน้องผู้หญิงหลายๆ คนที่ต่างพากันจับจ้องกลุ่มของเขา ซึ่งตอนนี้มันก็ไม่เกินไปกว่าที่คาดไว้สักเท่าไหร่ ทุกสายตาของรุ่นน้องที่กำลังถูกพี่ระเบียบควบคุมกลับหันมามองเขาที่พึ่งนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างเป็นตาเดียว
"พึ่งมาก็เรียกเรตติ้งเลยเหรอมึง" เสียงเล็กที่เดินเข้ามาเอ่ยด้วยท่าทางกวน น้ำขิงเพื่อนสนิทผู้หญิงเพียงคนเดียวของกลุ่มที่มีนิสัยห้าวๆ สามารถเข้ากับพวกกันได้เป็นอย่างดีนั่งลงแล้วยักคิ้วกวนใส่
"อยากโดนด่าแต่เช้า?" เวกัสเลิกคิ้วถามน้ำขิงอย่างไม่สบอารมณ์ เขากำลังหงุดหงิดกับสายตาแทะโลมที่มองมาและจะยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิมเมื่อน้ำขิงกำลังทำให้เขาเป็นจุดสนใจมากขึ้น
"ล้อเล่นหนา" น้ำขิงยิ้มแห้งให้เพื่อนรัก เธอนั่งลงด้านข้างของไลก้าแล้วเหลือบไปมองทางแถวยาวที่กำลังถูกสอนระเบียบ
"ไม่ไปดูแลน้อง?"
"ไม่อะ เบื่อสายตาแทะโลม มองกูกันไม่หยุดเลย"
"เสื้อกระดุมแทบแตกขนาดนี้ใครจะไม่มองวะ" เพิร์ธตอบพร้อมกับปรายตามองเสื้อนักศึกษาของเพื่อนตัวเล็กที่รัดตามตัวแน่นโดยที่ใส่ชุดช็อปเปิดกระดุมสวมทับ
"ทำไม หึงกูเหรอ" น้ำขิงยกยิ้มกวนถามเพิร์ธที่กำลังทำหน้าไม่สบอารมณ์มองเธออยู่
"ไปจีบกันไกลๆ" ก่อนที่เวกัสจะเป็นคนพูดขัดบทสนทนา เขาไม่ชอบฟังอะไรที่มันเลี่ยนหู ยิ่งคำคำที่หลุดจากปากของน้ำขิงที่ชอบพูดกรอกหูพวกเขาเป็นประจำ
"จีบอะไรของมึง คนอย่างยัยนี่เนี่ยนะ ไม่มีทางจีบกูติดหรอก" เพิร์ธตอบพร้อมกับบึนปากใส่
"ทำไม คนอย่างกูมันทำไม"
"คนหามๆ แบบมึงไง"
"ไอสัส..." มือบางรีบยกมือหมายจะฟาดเจ้าของคำพูดลงบนแขนหนา
ครืดดดดด
ทว่าเสียงสายเรียกเข้าของโทรศัพท์เธอกลับดังขัดจังหวะ น้ำขิงชี้หน้าเพื่อนอย่างคาดโทษไว้ ก่อนที่กดรับสายที่กำลังกระหน่ำโทรเข้ามา
"ว่าไงนิ..."
"อ้าวเหรอ วันไหนอะ"
"อืม...ได้ เดี๋ยวพี่เข้าไปช่วยดู"
ติ๊ด.
"ไอเวย์มึงช่วยกูหน่อยดิ" หลังจากที่น้ำขิงจัดการกดตัดสาย ดวงตากลมจึงเลื่อนไปมองเพื่อนสนิทตัวโตกระพริบตาปริบๆ เพื่อต้องการขอความช่วยเหลือ
"อย่าทำหน้าแบบนั้น กูสยอง"
"หึ" ทั้งเพิร์ธและไลก้าขำพรืดออกมากับคำตอบของเวกัส การกระพริบตาอ้อนของน้ำขิงมันไม่ได้ดูน่าเกลียด การกระทำของเธอทำให้ผู้ชายหลายคนต่างชอบกันทั้งนั้น แต่นั้นมันไม่ใช่กับกลุ่มของเธอ เมื่อไหร่ที่น้ำขิงทำหน้าแบบนี้ มันไม่เคยเกิดเรื่องดีเลยสักครั้ง
"ไอสัส ช่วยกูหน่อย"
"กูไม่ใช่ไอก้า กูไม่ชอบแบบมึง"
"โว้ย...มึงตอบแค่ช่วยกับไม่ช่วย มันจะตายหรือไง" น้ำขิงโวยวายใหญ่เมื่อเพื่อนตัวโตเอาแต่กวนไม่ยอมตอบคำถาม
"ไม่ช่วย"
"เออ...ก็แค่นี้ ไอก้ามึงต้องช่วยกู"
"กูบอกเหรอว่ากูจะช่วยมึง"
"ไม่ช่วยก็ต้องช่วย เพราะกูบังคับ"
"เอ้า ทีไอเวย์มึงไม่เห็นบังคับมัน"
"ก็กูจะบังคับมึง จะทำไม"
"เออ ช่วยก็ได้วะ"
"หึ" ทั้งเวกัสและเพิร์ธต่างกระตุกยิ้มพร้อมกัน คำตอบสุดท้ายของไลก้าเดาออกไม่ยากเลยสักนิด
"จะให้ช่วยอะไร"
"ตามมาเดี๋ยวก็รู้" น้ำขิงพูดพร้อมกับหยัดตัวยืนจากเก้าอี้
"แม่งเป็นเพื่อนหรือเป็นแม่วะ" ก่อนที่ไลก้าจะบ่นพึมพำพร้อมกับลุกตามเพื่อนตัวเล็กอย่างหลีกหนีไม่ได้
"เป็นเมียมึงมั้ง"
"ไอขิง!" น้ำขิงพูดทิ้งท้ายเสียงดังจนรุ่นน้องทั้งลานหันมาสนใจ ไลก้าเบิกตากว้างกับการกระทำของเพื่อนสนิท ก่อนที่จะรีบวิ่งตามเพื่อนตัวเล็กที่สับเท้าเดินเร็วปล่อยให้เขารับสายตาของทุกคนที่กำลังมองมาอย่างสนใจ
"มึงว่ามันจะได้กันปะ" เพิร์ธเอ่ยถามเวกัสที่ยกยิ้มมองตามเพื่อนที่เดินออกไปทั้งสองคน
"ไม่เหลือ" เวกัสเอ่ยตอบอย่างไม่ต้องคิด ก่อนที่จะปรับสีหน้าเป็นปกติเมื่อมีรุ่นน้องหลายคนกำลังจ้องเขาพร้อมกับส่งยิ้มหวานเยิ้ม
"ไอราฟ" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเพื่อนรุ่นเดียวกันที่กำลังสอนระเบียบรุ่นน้องอยู่หน้าแถว โดยทันทีที่เจ้าตัวที่ถูกเรียกก็รีบวิ่งมาหาทันที
"อะไรของมึง" ราฟเอ่ยถาม
"มึงคุมน้องเหี้xไร ไม่เห็นมีใครสนใจมึงเลย สายตาเหมือนจะกินกูให้ได้" เวกัสเอ่ยด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเบือนหน้าไปดูรุ่นน้องที่กำลังมองเขาที่กำลังคุยอยู่กับราฟ
"แล้วมึงจะมานั่งเก็กหล่อทำส้นตีxไรล่ะครับ ยิ่งมาครบชุดมึงคิดว่าจะมีน้องสนใจกูเหรอ"
"พูดอย่างนี้แสดงว่ากูไปได้ใช่ไหม"
"เออ มาก็ไม่ช่วย แถมยังทำให้งานกูยากเข้าไปอีก ไปไหนก็ไปเลยมึง"
"กูถือว่าประธานรุ่นอนุญาตแล้วนะ อย่ามาด่ากูทีหลังแล้วกัน" เวกัสยกยิ้มมุมปาก เขาพูดจบจึงเดินออกไปกับเพิร์ธทันที ที่เขายอมมาเพราะไม่อยากให้เพื่อนในรุ่นมองว่าเห็นแก่ตัว แต่ถ้าประธานรุ่นเอ่ยปากอนุญาตแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ต่อ
"แก...พี่เขาไปแล้ว"
"อดดูอาหารตาเลยอะแก..."
- Writer
