บทที่ 27 พี่ชายที่แสนดี

1466 Words

ฉันตื่นมาด้วยเสียงนาฬิกาที่ปลุกแต่เช้าด้วยฝีมือของตัวเองที่เป็นคนตั้ง ปรายตามองรอบๆ ห้องก็ไม่เจอกับคนตัวสูง เขากลับไปแล้วเหรอ? เมื่อคืนเรามีความสุขกันไม่รู้ต่อกี่ครั้ง กว่าพี่เวกัสจะเสร็จได้ก็พาฉันหลับไปแล้ว พอนึกถึงคืนของเราฉันก็เริ่มหน้าแดงขึ้น แอลกอฮอล์เปลี่ยนฉันไปได้เยอะขนาดนี้เลยเหรอ แต่ฉันจะไม่โทษมันเสียทุกอย่างหรอก เพราะมันแค่ทำให้ฉันกล้าขึ้น แต่มันไม่ได้ทำให้ฉันเสียสติเมามายถึงขั้นไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป และใช่…ฉันเองเป็นคนร้องขอให้เขาทำ ฉันอยากให้เขาเป็นเจ้าของร่างกายของฉัน ทันทีที่ฉันขยับตัวกลางกายก็มีแต่ความเจ็บที่แล่นเข้ามาเล่นงานจนฉันนิ่วหน้าแล้วนอนราบในท่าเดิม เมื่อคืนดันปากดีให้เขากระแทกแรงๆ แต่พอช่วงเช้าวันนี้เป็นยังไงล่ะ ไม่เหลือสภาพดีเลยนิชา ฉันเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นบรรเทาความเจ็บ ก่อนที่จะกดเข้าไปในแอปพลิเคชั่นสีเขียวเพื่อส่งข้อความหาพี่เวกัส LINE (V

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD