ฉันรู้สึกตัวอีกทีตอนนี้เรือนร่างของฉันก็ค่อยๆ ถูกประคองให้นอนลงบนเตียงนอนกว้าง ฉันพยายามรวบรวมสติที่มีอันน้อยนิดกวาดสายตาไปมองรอบๆ ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นห้องของตัวเอง จนสุดท้ายดวงตากลมก็หยุดมาจ้องมองคนตัวสูงที่เป็นคนดูแลฉันมาตลอดด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
เขาหล่อจัง…ยิ่งใบหน้าเราใกล้เท่าไหร่ยิ่งทำให้ฉันไม่อยากละสายตาไปจากความหล่อเหลาของเขาได้เลย มืออุ่นค่อยๆ เลื่อนไปโอบรอบแก้มขาว ก่อนที่จะยกยิ้มหวานแล้วพูดออกไป
"พี่เวกัสหล่อจัง"
"รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่" ฉันพยักหน้าตอบเขา ฉันรู้ตัวทุกอย่างว่าตัวเองกำลังพูดอะไร จิตใต้สำนึกมันสั่งให้ฉันพูดแบบนั้น เพียงแต่ฉันไม่สามารถควบคุมมันได้
"ขอจูบได้ไหมคะ…" ฉันจดจ้องริมฝีปากอมชมพูไม่คลาดสายตา ก่อนที่จะเอ่ยบอกเขาอย่างหน้าไม่อาย จูบรอบที่แล้วยังติดตรึงในใจของฉันตลอดมา ฉันชอบ…ชอบที่เขาจูบฉัน
แอลกอฮอล์กำลังให้เลือดของฉันพลุ่งพล่าน ให้ตายเถอะ…ไม่เคยก
