ฝ่ามือของลำไยฟาดใส่แก้มของเชิดจนหน้าสั่นหันไปตามแรง ก่อนที่เธอจะเดินกระทืบเท้าเดินลงจากบ้านด้วยความไม่พอใจ ส่วนเชิดก็หันกลับมาสนใจคนที่อยู่ในห้องอีกครั้ง เขานั่งลงพิงที่ฝาห้องช้าๆฟังเสียงของคนที่อยู่ข้างใน แต่ทุกอย่างเงียบสนิท
“เทียน ลุงขอโทษ มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ลุงผิดเอง”
“….”
…………………
ปึงๆ ปึงๆ
เสียงทุบประตูบานเล็กดังขึ้นอีกครั้ง หลังเงียบไปไม่ถึงห้านาที
“ถ้าไม่เปิดลุงจะพังเข้าไปจริงๆนะ”
“…”
“เทียน ลุงจะนับ หนึ่ง ถึง สาม ถ้าไม่เปิดอย่าหาว่าลุงไม่เตือน”
“หนึ่ง..
“สอง…
“สาม..
ปึง! ปึง!
ร่างไหญ่กระแทกเข้าหาประตูบานเล็ก ซึ่งทำจากไม้ฝาหนาไม่ถึงสิบเซน เพียงแรงกระแทกไม่ถึงสามครั้ง ประตูก็แตกร้าวทะลุเข้าไปถึงข้างใน เท้าใหญ่ถีบขอบประตูเหลือเพียงโครงกับกลอนที่ห้อยติดขอบ สายตาดุแดงก่ำมองหาคนตัวเล็กที่อยู่ข้างใน ด้วยอารมณ์หงุดหงิดเต็มที่
ดวงตาบวมแดงของร่างบางกำลังยืนมองชายตัวโต แววตาของเขาก็กำลังจ้องเธออยู่เช่นกัน การกระทำที่ดิบเถื่อนเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว แต่ความเสียใจต่างหากที่ทำร้ายเธอมากกว่าการกระทำ
“ทำไม ไม่เปิดประตู” ร่างกำยำโผล่เข้าหาคนตัวเล็กเขากระชากข้อมือเหวี่ยงเข้าหาตัวจนร่างปลิวไปตามแรง
“ทำไมเทียนต้องเปิด นี่มันห้องของเทียน”
“อย่าตะคอกเสียงดังใส่ลุงแบบนี้นะเทียน”
“ทำไมคะ ทีลุงเชิดยังตะคอกใส่เทียนได้เลย”
“เทียน!”
กรามหนาของคนตับโตขบกันแน่น เขาจ้องหน้าสาวน้อย ดวงตากลมสวยที่มีแต่รอยยิ้มบัดนี้มีแต่คราบน้ำตานองเต็มสองแก้ม
“เทียน ลุง ลุงขอโทษ”
เหมือนสติที่ขาดไปจะกลับมาอีกครั้ง น้ำตาของคนตัวเล็กทำให้หนุ่มใหญ่ได้สติ เขาค่อยๆคลายมือออกจากข้อมือเล็ก ทิ้งไว้แต่รอยแดงเป็นริ้วตามจำนวนนิ้วใหญ่ที่บีบแน่น ถึงจะรู้สึกเจ็บกับการกระทำของคนที่เรียกว่าลุงแต่สาวน้อยก็ไม่ได้เอ่ยคำพูดใดออกจากปากให้เขาหยุดสักนิด
“เทียน ลุงแค่อยากอธิบายให้ฟัง ฟังลุงก่อนนะจ้ะ”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เทียนเข้าใจ”
“เทียนเข้าใจจริงๆเหรอ ขอบใจนะที่เข้าใจลุง ต่อไปลุงจะไม่ทำแบบนี้อีกลุงสัญญา”
สาวน้อยถูกดึงเข้าไปกอด ใบหน้านิ่งของเธอไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกดีอย่างที่คิด
“เทียนรู้คะ ว่าเป็นของผู้ใหญ่ ถ้าลุงกับพี่ลำไยรักกัน เทียนก็ไม่ได้ว่า”
คำพูดของเธอทำให้เขาจับไหล่มนผละออกจากอ้อมกอด ใบหน้าเข้มจ้องหน้าสาวน้อย แววตาเย็นชากับน้ำตาที่เอ่อคลอยิ่งทำให้หัวใจของชายฉกรรจ์หวั่นไหว
“ทะ เทียน หมายความว่าไง เทียนจะยอมให้ลุงมีเมียสองคนเหรอ”
เทียนมองตาของชายตรงหน้า จิตใจของเธอมันหน่วงหนึบจนแทบไม่มีแรงยืนกับคำพูดของชายที่คิดว่าดีที่สุดในชีวิต
“เทียนหมายถึง ลุงเชิดจะแต่งงานอยู่กินกับพี่ลำไยก็ทำไป ส่วนเทียน เทียนก็จะไปอยู่ที่หอพักมหาลัย ส่วนค่าใช้จ่ายถ้าเรียนจบมีงานทำ เทียนจะทยอยใช้คืนค่ะ”
“ไม่ๆ ไม่นะเทียนลุงไม่เอา”
“ลุงจะให้เทียนฟรีๆเหรอคะ เทียนไม่ใช่หลานแท้ๆด้วยซ้ำ อีกอย่างเมียลุงก็คงไม่ยอมหรอกที่จะมาเสียเงินมากมายให้กับใครก็ไม่รู้”
“ไม่ ลุงไม่ให้เทียนไป เทียนเป็นเมียลุง เทียนเป็นเมียลุง”
เชิดดึงสาวน้อยเข้ามากอด หอมที่แก้มไซ้ลงไปตามต้นคอเล็ก กลิ่นหอมของแป้งเด็กเป็นเหมือนกลิ่นประจำของเธอ มือใหญ่ลูบไล้ไปตามส่วนต่างๆ แม้เธอจะพยายามดันเขาออกแต่แรงเพียงน้อยนิดไม่อาจจะต้านกำลังของชายตัวโตได้
ร่างบางถูกจับกดลงกับเตียงเล็ก ผ้าห่มกับหมอนเหวี่ยงลงไปกองกับพื้น เสื้อยืดตัวเล็กถูกมือใหญ่กระชากจนขาด เหลือเพียงเสื้อตัวจิ๋วที่ปิดเต้าอวบขาวเอาไว้
“ลุงเชิด ปล่อยนะ ปล่อยเทียน เทียนไม่เอา” เสียงสั่นเครือ
“ลุงไม่ยอมปล่อยให้เทียนไปมีผัวใหม่เด็ดขาด” ตะคอกเสียงดัง
ผ้าถุงผืนสั้นถูกดึงถลกมากองอยู่ที่เอวเล็กก่อนที่นิ้วมือใหญ่จะล้วงเข้าไปในกางเกงตัวจิ๋วสัมผัสกลีบนวล
“ลุงเชิดอย่านะ เทียนไม่เอา ออกไป ฮือๆ” เสียงเล็กพูดปนเสียงร้องไห้ ทำให้ชายตัวโตหยุดชะงัก
“เทียนอย่าร้องสิจ้ะ ลุงรักเทียนคนเดียวจริงๆนะ เทียนเชื่อลุงนะคนดี”
“ไม่ เทียนไม่รัก เทียนอยากไปจากที่นี้ เทียนไม่อยากเห็นหน้าลุงเชิดแล้ว เทียนเกลียดลุงเชิด เทียนเกลียดลุงเชิด ได้ยินมั้ยคะ เทียนเกลียด..”
เสียงเล็กหายเข้าไปในลำคอ ปากหนาของชายตัวโตกดทับริมฝีปากบางจนเธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก
อื้ออออ~
เสียงอู้อี้ดังขึ้นในลำคอ สาวน้อยพยายามดิ้นเท่าที่เธอจะทำได้ นิ้วเล็กจิกเข้าเนื้อแขนของชายผิวเข้มจนมีเลือดซึมออกมา แต่เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดและปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
ตุบๆ เพี๊ยะๆ
เสียงทุบตีจากฝ่ามือเล็กที่ฟาดใส่คนตัวโตดังขึ้นต่อเนื่อง ก่อนที่เขาจะยอมผละปากออกจากเธอ
“ชอบความรุนแรงใช่มั้ย เทียน”
ผ้าขาวม้าคาดเอวถูกดึงออกมาเป็นอุปกรณ์เสริม เรียวแขนเล็กถูกรวบตรึงมัดเข้าหากันแล้วผูกไว้กับเสากลางห้อง
“ลุงเชิดจะทำอะไร ปล่อยนะ เทียนเจ็บ”
“เจ็บไม่นานหรอกเมียจ๋า แบบนี้แหละจะได้อยู่นิ่งๆ”
พูดจับกางเกงในตัวจิ๋วก็ถูกระชากขาดออกในคราวเดียว ตอนนี้เรือนร่างขาวผ่อง ปราศจากอาภรณ์ปกปิด เธอกำลังยืนบิดไปมา พรางมองร่างของชายตัวโตที่เธอเคยรู้จัก เขาถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด ท่อนเอ็นแข็งกำลังชูตั้งผงาดรอการออกศึก ด้วยสีเข้มทะมึนและขนาดที่ใหญ่ทำให้สาวน้อยถึงกับตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว
“ลุงเชิด อย่านะ เทียน เทียนกลัวแล้ว”
“ไม่ต้องกลัว เทียนเคยผ่านมันมาแล้ว ครั้งนี้ก็เหมือนกัน แต่มันอาจจะหนักกว่าก็แค่นั้น”
สายตาของชายฉกรรจ์ ดุดันเหมือนเสือร้ายที่กำลังออกล่าเหยื่อ ร่างใหญ่ฟุ้งเข้าหาคนตัวเล็กอย่างหื่นกระหาย ปากหนาซุกเข้าดูดเลียที่เม็ดไตสีชมพูกลางอก มือใหญ่บีบคลึงเต้าอวบด้วยความกระสัน
“เจ็บ ลุงเชิดเทียนเจ็บ >~<“
แพล่บๆ แพล่บๆ
จ๊วบๆ
รอยแดงเป็นจ้ำกระจายตามเนินอกสาว แม้ร่างเล็กจะบิดหนีเพราะความเจ็บปวดแต่ก็ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงการกระทำของเขาได้ ใบหน้าคมเข้มผละออกก มุมปากกระตุกยิ้มเหมือนมีแผนยิ่งทำให้สาวน้อยรู้สึกใจหาย เรียวขาขาวข้างหนึ่งถูกจับยกขึ้น ก่อนที่ชายตัวโตจะคุกเข่านั่งลงกับพื้นแล้วมุดหน้าเข้าใต้หว่างขา บรรเลงปลายลิ้นสากตวัดเลียติ่งสีชมพูสด ดูดกลืนน้ำจากกลีบหวานลงคอด้วยความหื่นกระหายราวกับห่างหายจากมันมานานหลายปี
อร๊ายย
อ้า~~
เสียงหวานครางลั่นห้อง สะโพกขาวกระตุกเด้งเพราะความเสียวซ่านที่แล่นผ่านกลางกายอย่างที่ไม่อาจควบคุมได้ น้ำหวานที่สาดกระจายอาบรดหน้าชายที่อยู่เบื้องล่างครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรังเกลียดหรือคิดจะหยุดการกระทำ แต่กลับเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบและบรรเลงปลายลิ้นดูดเอาน้ำใสของสาวน้อยลงในลำคอไม่มีเหลือสักหยด
“ลุง อ้า~ เทียนไม่ไหวแล้ว หยุดก่อน อ้ะ อ้า~~”
แพล่บๆ แพล่บๆ
“ลุงขา~”