9.ไปต่อ
1098 Words
ความเดิม- "สนใจค่ะ แต่หนูอยากเรียนมัธยมปลายที่นี่ดีกว่าค่ะ น่าจะประหยัดกว่าที่นู่น" อัญญารินทร์พูดอย่างซื่อแต่ซ่อนแววตาเศร้าเอาไว้แต่ปิดไม่มิด
.........................................
อีกด้านของคนที่นั่งนิ่งเงียบเมื่อเห็นหน้าเด็กหญิงวัย 14 ปี ถึงกับอึ้ง พูดไม่ออก
"เฮียครับ เป็นไงบ้าง เงียบไปเลย"
"อะ ห๊ะ อะไรเหรอ"
"เฮียว่าเด็กคนนี้เป็นไงบ้างครับ"
"ก็น่ารัก สุภาพเรียบร้อยดีนะ แต่นัยน์ตาเศร้าเหลือเกิน"
"แค่นั้นเองเหรอครับ ไม่มีอะไรเกินกว่านั้นเลยเหรอ"
"มังกร เฮียควรทำไงเหรอ เฮียจะเริ่มจากตรงไหนก่อน เฮียจะบอกกับเจ้ากิจว่ายังไงดี เจ้านัทอีกคน เฮียกลัวอาการของเจ้ากิจจะทรุดลงไปอีก"
"เฮียครับ ใจเย็น อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้ ทุกอย่างมีทางออกเสมอ เฮียอยากทดสอบมั๊ย เราะต้องเสี่ยงแล้วหละ"
"นายหมายถึงตรวจ ดีเอ็นเอ น่ะเหรอ จะได้ยังไง ในเมื่อเด็กยังเป็นผู้เยาว์ ต่ำกว่า 15 ปีเท่านั้น"
"ก็ใช้วิธีไม่ให้รู้ไงครับเฮีย เฮียก็ไปเตรียมของเฮีย ผมก็เตรียมส่วนของผม ส่วนเรื่องการตรวจให้เป็นหน้าที่ของผมเอง"
"เอ้า ก็ได้ ตามนั้น ขอบใจมาก มังกร แต่เฮียสงสัยอยู่อย่าง ทำไมนายถึงออกหัวออกโขนกับเด็กคนนี้จัง"
"ก็ พรหมลิขิตมั๊งครับ ยังไงเจ้าลูกชายคนโตของผมมันก็ไม่ปล่อยอยู่ดี แต่ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้มันก็เลยหลบตัวเองไม่ให้เจอเด็กนั่นไปก่อน แต่ก็แอบปกป้องอยู่ห่าง ๆ มันสั่งคนของมันคอยตามดูแลปกป้องเด็กนั่นแจเลย แต่เด็กนั่นไม่รู้เรื่องอะไรหรอก"
"เหรอ หึหึ ร้ายไม่เบานะเจ้าหลานชาย"
"เฮียครับ ถ้าผลการตรวจปรากฎว่าตรงกันกับหลานกิจ เฮียจะขัดขวางความรักของเด็ก ๆ มั๊ยครับ"
"ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงใช่ แต่ตอนนี้เฮียคงปล่อยวาง ขอให้อาการของเจ้ากิจดีขึ้น ขอให้หลานให้อภัยยอมรับความช่วยเหลือจากครอบครัวของเฮีย เฮียก็พอใจแล้ว"
"ครับ ผมเอาใจช่วย"
หลังจากนั้นทั้งสองต่างแยกย้ายกลับบ้านของตนในช่วงบ่าย
........................................
ด้านเปรมชัย
ชายวัยชราเมื่อปลงใจเรื่องการค้นหาความจริงก็เดินขึ้นไปห้องลูกชายเมื่อโอกาสเหมาะ เขาเดินเข้าไปในห้องลูกชายยืนมองอย่างชั่งใจแล้วนั่งข้างเตียงของลูกชาย
..กิจ..พ่อมีอะไรจะเล่าให้ฟัง พ่อเจอเด็กหญิงคนนึง อายุ 14 ย่าง 15 ปี หน้าตาน่ารักเหมือนกิจตอนเด็ก ๆ เลย มันทำให้พ่อคิดถึงผู้หญิงคนนั้น..(อีกฝ่ายที่ฟังอยู่ลืมตาเบิกโพลง มีอาการเกร็งที่นิ้วมือเล็กน้อย แต่เปรมชัยไม่ได้สังเกตเห็นยังคงพูดต่อไป) กิจ..พ่ออยากขอโอกาส ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกของกิจกับผู้หญิงคนนั้น พ่อจะรับผิดชอบชีวิตหลานของพ่อเอง แต่กิจต้องให้ความร่วมมือในการพิสูจน์ ดีเอ็นเอ (DNA) กิจจะยอมมั๊ย ถ้ายอมช่วยส่งสัญญาณบอกพ่อด้วย พ่อเชื่อว่ากิจรับรู้ กิจกระพริบตาหนึ่งครั้งนะถ้ากิจยินยอม ..(จากนั้นเปรมชัยมองหน้าลูกชายอยู่อึดใจก็พบว่าลูกชายกระพริบตาหนึ่งครั้ง) โอเค พ่อรู้แล้ว งั้นพ่อขอเส้นผมกิจนะ เพื่อเอาไปเทียบกับเส้นผมของเด็กผู้หญิงคนนั้น..
เย็นวันเดียวกัน
ด้านเด็กหญิงอัญญารินทร์ หลังจากได้เวลาเลิกเรียนก็เดินทางกลับบ้านซึ่งเด็กสาวใช้วิธีขึ้นรถประจำทางซึ่งจอดที่ถนนใหญ่ และต้องเดินเข้าซอยไปอีกเล็กน้อย
@บ้านกาลเวหล
"บุญเก็บ พี่มาแล้ว บุญเก็บ อยู่ไหน น๊า.."
..โฮ่ง ๆ โฮ่ง ๆ หงิง ๆ หงิง ๆ ฮู่ ฮ่า ๆ
"มาแล้ว คิดถึงพี่เอ๋ยมั๊ย วันนี้ไปเที่ยวซนที่ไหนหรือเปล่า หิวมั๊ย ปะ พี่เอ๋ยเอาขนมให้กิน ตามมาเร๊ว.."
..โฮ่ง ๆ ตุ่บ ตั่บ ๆ ...บุญเก็บอย่าออกไป บุญเก็บ ระวัง (เจ้าหมาตัวอ้วนขนปุยวิ่งทะเล่อทะล่าไปหาเจ้าของด้วยความเร็วแต่ลืมดูไปว่ามีรถสวนมาอีกคัน)
"บุญเก็บ...ระวัง!!"
ปัง...!!! เอ๋ง ๆ.... (เจ้าหมาตัวอ้วนถูกรถยนต์ที่สวนมาชนเข้าพอดี) เอี๊ยก..เสียงเบรคดังสนั่น..
"หมาใครเนี่ย ปล่อยหมามาแบบนี้ได้ไง รถฉั๊นเสียหาย ใครจะรับผิดชอบ นี่ถนนนะ ไม่ใช่ที่เดินเล่นของหมา!!!
เด็กสาวรีบวิ่งไปหาเจ้าหมาโชคร้าย บุญเก็บ..ฮื่อ..บุญเก็บเป็นยังไงบ้าง..
"เอ่อพี่คะหนูขอพอหมาไปหาหมอก่อนได้มั๊ยคะ แล้วหนูจะบอกแม่หนูให้มารับผิดชอบรถของคุณ หนูไม่โกงค่ะ หนูเพิ่งได้ทุนเรียนดีมาหลายบาทอยู่ค่ะ น่าจะพอเป็นค่าซ่อมรถ"
"นี่มันเป็นหมื่นเลยนะ รถฉั๊นบุบตรงนี้น่ะ จะรับผิดชอบไหวมั๊ย"
"มีอะไรกัน ห้าหมื่นพอมั๊ย สำหรับรอยบุบเท่าลักยิ้มเนี่ย ถ้าไม่เอาก็กินอย่างอื่นแทน ผู้มาใหม่ตบไปที่เอวคล้ายจะโชว์อะไรบางอย่างในนั้น"
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับรถผมก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากแค่เบรคกระทันหัน งั้นผมขอตัวก่อนนะครับมีธุระ" ว่าแล้วคนรักรถก็ขับรถออกไปตามถนนอย่างเร่งรีบอยู่ในทีจนไม่เห็นแม้แต่ควัน
"หนูเอาหมามาขึ้นรถพี่ พี่จะพาไปหาหมอมันคงไม่คุ้นกับพี่ หนูต้องช่วยพี่จับหนูประคองที่ปาก เดี๋ยวพี่จะช่วยประคองลำตัว พี่มีอุปกรณ์ในรถ" ว่าแล้วชายหนุ่มรีบไปนำอุปกรณ์คล้ายเปลมาใส่เจ้าหมาโชคร้ายโดยมีเด็กสาวคอยจับที่ปากเพื่อไม่ให้เจ้าหมาเผลอกัดชายหนุ่ม
"ได้ค่ะ ไปหาหมอกันนะบุญเก็บ"
@คลินิกรักษาสัตว์เป็นมิตร
รถยนต์กระบะสมรรถนะดีจอดรถที่หน้าคลินิกรักษาสัตว์ และเจ้าของรถเข้าไปคุยกับเจ้าหน้าที่ประจำคลินิกทันที "คุณหมอครับ ช่วยน้องหมาโดนรถชนด้วยครับน้องอยู่ด้านหลังกระบะครับ"
เจ้าหน้าที่: ได้ครับนำทางไปเลยครับ
"สวัสดีค่ะ พี่คะน้องบุญเก็บถูกรถชนค่ะ น้องวิ่งไปรับหนูตอนกลับจากโรงเรียนไม่ทันระวังโดนรถที่สวนมาชนค่ะ" ฮื่อ...
"ไหน ๆ หมอขอดูหน่อย เอาหมาเข้ามาเลยครับหมอขอตรวจเบื้องต้นก่อน"
- Writer
