16.แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
1150 Words
เขตแดน: ก็สงสารลูกชายน่ะครับ เข้าเรื่องกันดีกว่า ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรเหรอครับ อยู่แผนกไหน
กรพัฒน์: ชื่อนางสาวอรัญญา กาลเวหล ครับ อายุน่าจะประมาณ 40 ปี ตัวเล็ก หน้าตาจัดว่าสวยใช้ได้ ผมน่าจะยาวแต่เธอรวบผมผูกเน็ทแต่งตัวเรียบร้อยครับ
เขตแดน: อ้อได้เรื่องล่ะ ถ้ารวบผมผูกเน็ทน่าจะเป็นแผนกที่ต้องติดต่อกับลูกค้า ก็จะมีแผนกการตลาด แล้วก็ลูกค้าสัมพันธ์ แล้วก็ฝ่ายบุคคลนี่แหละครับ แล้วมีความสำคัญยังไงเหรอครับ
กรพัฒน์: ก็เป็นปมความรักของพ่อกับแม่ของเด็กละครับ คือแม่เด็กเคยเป็นคนรักของนายเปรมกิจ พี่ชายของนายเปรมมนัส เพื่อนนายแดนไตรเค้านั่นแหละครับ (ถอนหายใจยาว)
เขตแดน: โอ จุดใต้ตำตอแล้วซิ เฮียว่าเราคงต้องคุยกันยาวเลยทีเดียว
กรพัฒน์: ความจริงผมอยากให้เฮียเปรมชัยแกมาฟังด้วยไอ้ผมก็คนห่างไกล แกเองที่เป็นปู่ของเด็กเสียอีก แต่ก็ติดว่าแกต้องอยู่ดูแลนายกิจ ส่วนนายนัทก็ประจำอยู่โรงบาลที่ภูเก็ต
เขตแดน: งั้นเดี๋ยวเราหาที่คุยกัน เอาร้านกาแฟที่ไหนสักแห่งดีมั๊ย
กรพัฒน์: ได้เลยเฮีย เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นให้
เขตแดน: โอเคยเลย สักพักเจอกัน
กรพัฒน์: ครับเฮีย กดวางสาย พร้อมส่งโลเคชั่น
..................................
30 นาทีผ่านไป
กรพัฒน์สังเกตเห็นชายวัยกลางคนยืนอยู่ที่หน้าประตูในมือมีโทรศัพท์มือถือและกำลังก้ม ๆ เงย ๆ ดูอะไรบางอย่างจึงเข้าไปทัก
"เอ่อ ขอโทษครับใช่เฮียเขตหรือเปล่าครับ"
"ใช่ครับ นี่มังกรใช่มั๊ยนี่ เปลี่ยนไปนะนายเฮียเกือบจำไม่ได้"
"ก็ครับ พอดีลูกเป็นแพทย์นรีเวชน่ะครับ ไม่ใช่เวชปฏิบัติก็เลยลงพุงนิดนึง ส่วนลูกอีกคนก็นักธุรกิจ ชวนกันกินอย่างเดียวเลยครับ หึหึ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เฮียก็เหมือนกัน ซิกแพ็คหายหมด คุณภรรยาเค้าก็ช่างทำให้กิน ไอ้เราก็กินไปซิ อร่อยของนางด้วย"
"เอ้า เลยยืนคุยกัน ไปนั่งตรงนู้นเถอะเฮียผมจองไว้ทางนู้นแล้ว"
"โอเค นำไปเลย"
"ครับ เชิญทางนี้ครับเฮีย" หลังจากทักทายพอหอมปากหอมคอจึงพากันมานั่ง
"ไหนเรื่องมันเป็นมายังไง ลองเล่าให้เฮียฟังหน่อยซิ"
"ได้ครับเฮีย คือเรื่องมันเกิดจากเรื่องการให้ทุนนี่แหละครับผมตั้งใจวางรากฐานบุญให้แก่ลูก ๆ พอดีเจ้าคนเล็กมันติดงานที่ภาคเหนือ ก็เลยให้ไอ้คนโตมาแจกทุนแทน ทีนี้เกิดไปเจอเด็กเข้า ในสถานการณ์คับขันเสียด้วย เด็กถูกเพื่อนแกล้ง จับขังที่ห้องเก็บของ ไอ้เจ้านี่ไปเห็นเด็กผู้หญิงสองคนลับ ๆ ล่อ ๆ ก็ตามไปดู ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือ หน้าห้องถูกล็อกด้วยแม่กุญแจแน่นหนาก็เลยโทรบอกให้ลูกน้องมาช่วยตัด พอช่วยออกมาได้เห็นหน้าค่าตากันเท่านั้นแหละ มันก็รักของมันจนทุกวันนี้ รักแล้วก็ตามสืบประวัติ คอยช่วยเหลือปกป้องอยู่ห่าง ๆ สืบไปสืบมาจึงรู้ว่า แม่เจ้าเด็กน้อยนี่เคยเป็นคนรักของเจ้ากิจ ลูกชายคนโตของเฮียชัยแกน่ะครับ ผมละสงสาร เฮียแกก็อ่อนลงไปเยอะ ถึงขนาดน้ำตาซึม ยอมทุกอย่างแม้แต่ไปขอโทษลูกสะใภ้ให้มาคืนดีกับลูกชายก็จะยอมทุกอย่างแล้ว แกเฝ้าโทษตัวเองอยู่ทุกวันนี้ ผมก็กลัวว่าแกจะล้มไปอีกคน สงสารเจ้านัทมัน" กรพัฒน์อธิบายยืดยาวส่วนอีกคนก็ฟังอย่างตั้งใจ
"แล้วมังกรกับเฮียชัยมั่นใจได้ยังไงว่าแม่หนูนั่นเป็นลูกของเปรมกิจ?" เขตแดนถามอย่างตรงประเด็น
"ผล ดี.เอ็น.เอ. ของเส้นผมแม่หนูนั่นกับเส้นผมของเจ้ากิจครับ ผมแอบใช้กลอุบายเล็กน้อยเพื่อให้ได้เส้นผมของหนูเอ๋ยมาน่ะครับ" กรพัฒน์อธิบายต่อ
"เอ๋ย เหรอ คุ้น ๆ นะ" เขตแดนพึมพำในลำคอ
"ครับชื่อน้องเอ๋ย ล่าสุดนี่ก็หมาถูกรถชน เอาไปรักษาที่คลินิกรักษาสัตว์ชื่อคลินิกรักษาสัตว์เป็นมิตร ต้องเสียค่าผ่าตัด ไอ้ลูกชายก็สั่งคนไปจ่ายค่ารักษาให้ เจ้าของคลินิกก็ไม่เอาบอกว่าจะรอเจ้าของหมา ถ้าเจ้าของหมาไม่มีเงินจะส่งเรื่องให้มูลนิธิดูแลแทน แต่ก็จะรักษาหมาให้อย่างดี หมาก็หายดีแล้วครับ เจ้าของก็มารับกลับบ้านแล้ว เห็นว่าเป็นคลินิกเก่าของคุณหมอต้นข้าวอะไรนี่แหละครับ เห็นว่าเค้าเคยรู้จักกันตั้งแต่เจ้าหมาตัวนี้ยังเป็นหมาเด็กอยู่น่ะครับ แต่ชื่อคุณหมอที่ตรวจชื่อปกป้องครับ"
"เดี๋ยวนะ ๆ มังกรลองบอกชื่อเจ้าของคลินิกอีกทีซิ๊"
"ชื่อปกป้องครับ นายสัตวแพทย์ปกป้อง เอื้ออารีชน ครับ ในใบเอกสารการรักษาหมาบอกว่าอย่างนั้นนะครับ ลูกน้องผมแอบถ่ายไว้ได้"
"ได้เรื่องแล้วมังกร คนที่จะให้แสงสว่างแก่เราได้อยู่ไม่ไกลจนเกินเอื้อมหรอก เป็นลูกชายของน้องชายที่เฮียรักเสมือนน้องแท้ ๆ ของเฮียเอง แล้วคุณหมอปกป้องที่ว่านี่ก็เคยเป็นสัตวแพทย์ที่ฟาร์มดวงเดือนที่นายแดนชลลูกชายคนโตของเฮียดูแลอยู่"
"โอ้ นับว่าสวรรค์มีตาครับเฮีย ผมดีใจมาก ดีใจแทนเฮียชัย เจ้ากิจ แล้วก็ไอ้คนโตของผมจริง ๆ ครับเฮีย" กรพัฒน์พูดด้วยสีหน้าผ่อนคลายกว่าเดิมขึ้นมาก
"ก่อนนี้เราต้องเริ่มจากคลินิกก่อน อย่างน้อยหมาก็ต้องรักษาต่อเนื่องละว๊ะ หรือไม่ก็นัดวัคซีนปีละครั้ง ดี๋ยวเฮียจะถามทางต้นข้าวให้ คนนี้ก็ว่าที่ลูกเขยเสียด้วย พวกพี่ ๆ มันสนับสนุนเหลือเกินมันบอกว่าไม่เอาน้องชายคนเล็กของมันเป็นลูกเขยก็โง่แล้วดูมันพูดกับพ่อมันดิ๊"
"อ้าวยังไงเหรอครับผม งง"
"อ้อ ก็เจ้าต้นข้าวเป็นลูกชายของน้าสาวเค้าที่หนีไปน่ะ ตอนนี้กลับมาเข้าใจกันแล้ว แล้วเจ้าสองแดนนั่นก็เลยมีน้องชายกับน้องสาวเพิ่มมาอีกอย่างละคน หึหึ"
"ออ....ครับ พรหมลิขิตนะเฮีย"
"เอาเถอะ เดี๋ยวเฮียจะช่วยอีกแรง มังกรอยู่ทางนี้ก็ดูแลว่าที่ลูกสะใภ้ไว้ให้ดีล่ะ งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยนะ เฮียใจร้อนอยากไปคุยกับคนที่ฟาร์มแล้วนะซิ"
"ครับ ๆ เฮีย ขอบคุณเฮียมากครับ สวัสดีครับ"
"ออ อย่าลืมเรื่องสร้างโรงเรียนล่ะ เฮียช่วยจริงนะ เริ่มเมื่อไรบอกเฮียได้เลย"
"ครับ ๆ เฮีย ยินดีครับ ขอบคุณครับ สวัสดีครับ"
- Writer
