คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอปกรณ์&น้องเอ๋ย)

15.สืบ

“อีกนิดเดียวค่ะพี่กรอง เดี๋ยวหนูตามไป” อรัญญากล่าวพร้อมกับเร่งดีดนิ้วอย่างรัวเร็วที่คีบอร์ด บันทึกแล้วรีบปิดหน้าจอแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามพี่ที่สนิทไปโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครคอยจับตาอยู่

......................................

ทางด้านเปรมชัยและกรพัฒน์นัดพบกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

"เฮียชัย สายของผมรายงานมาว่า แม่ของน้องเอ๋ยทำงานอยู่ที่บริษัท ที.เค.คอนสตรัคชั่น ผมว่าคุ้น ๆ นะ ใช่บริษัทของป๊านายแดนไตรเพื่อนหลานนัสกับเจ้ากรหรือเปล่านะ" กรพัฒน์พูดสิ่งที่นึกสงสัยในใจออกมา

"เอ....เฮียต้องกลับไปถามเจ้านัทก่อนว่าใช่หรือเปล่า"

"ถ้าใช่นะเฮีย เราพบแสงสว่างแล้วหละ หนทางอาจจะง่ายขึ้น ได้ข่าวว่านายเขตแดนน่ะ ธรรมดาที่ไหนละ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว แล้วลูกชายสองคนนี่ได้พ่อมาเลย ยิ่งคนโตนะได้ข่าวว่าแอบรักแอบจองคนรักไว้ตั้งแต่เป็นเด็กเลย นี่เห็นว่าแอบเปย์ แอบตามปกป้องน้องแจเลย แต่น้องไม่รู้ตัว หึหึ ร้ายนัก" กรพัฒน์เล่าไปตามที่ได้ข้อมูลมาจากลูกชายคนโตซึ่งเป็นเพื่อนกันกับแดนไตรซึ่งเป็นลูกชายคนเล็กของป๊าเขตแดน (ป๊าเขตแดน คือบิดาของเฮียแดนไตรค่ะ ซึ่งเฮียแดนไตรเป็นเพื่อนกับเฮียเปรมมนัส ลูกชายคนเล็กของป๊าเปรมชัยค่ะ-รี๊ดสามารถหาอ่านความสัมพันธ์ของเฮียแดนไตรกับเฮียเปรมมนัสว่าเป็นมาอย่างไรได้ในเรื่องพบรักที่ปลายรุ้งจากผลงานของไรท์ได้นะคะ)

ทางด้านเปรมชัยยิ้มในหน้าเหมือนหนทางที่มืดมนเริ่มพบแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์บ้างแล้ว

"เดี๋ยวเฮียจะลองถามเจ้านัทอีกทางเพราะเค้าก็เป็นเพื่อนกับแดนไตรเหมือนกัน ถ้างั้นเราแยกย้ายกันก่อนเถอะ เฮียจะกลับไปคุยกับเจ้ากิจสักหน่อยทิ้งเค้าไว้กับพยาบาลนานล๊ะ เดี๋ยวเค้าจะเหงา ตั้งแต่แม่เค้าจากไปก็มีแต่เฮียกับน้องชายเทานั้น"

"ตามนั้นเลยเฮีย นี่ก็จะไปรายงานตัวกับคุณปาริดาเค้าเสียหน่อย บอกเค้าไว้ว่าจะมาแป๊บเดียวเหมือนกัน" หลังจากแยกย้ายกันกรพัฒน์ไม่ได้กลับไปที่บ้านแต่ไปที่บริษัทที่แม่ของเด็กหญิงอัญญารินทร์ทำงานอยู่นั่นเอง

__________________________

@บริษัท ที.เค.คอนสตรัคชั่น

พนักงาน: สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าท่านต้องการให้ทางเราช่วยเหลือเรื่องอะไรบ้างคะ

กรพัฒน์: คือผมอยากทราบว่าที่นี่ใครเป็นเจ้าของน่ะครับ ใช่คุณเขตแดน เรืองทรัพย์ไพศาลมั๊ยครับ

พนักงาน: ใช่ค่ะประธานกรรมการบริหารคือคุณเขตแดนค่ะ ไม่ทราบว่าท่านต้องการมาพบคุณเขตแดนหรือเปล่าคะ

กรพัฒน์: คือจะว่ามีก็มี จะว่าไม่มีก็ไม่มีครับ คือผมมีโครงการจะสร้างโรงเรียนที่ห่างไกลครับ ทีนี้ก็มองหาบริษัทที่พอจะเป็นสปอนเซอร์บ้างอะไรบ้างไปเรื่อย ๆ นี่นามบัตรของผมครับ

พนักงาน: ออ เหรอคะ ดีจังค่ะ ได้ที่ไหนบ้างหรือยังคะ ถ้ายังไม่ได้ที่ไหนหนูของแนะนำให้ทำหนังสือมานะคะ ระบุชื่อท่านเลยนะคะรับรองได้แน่ ๆ ท่านชอบทำเรื่องทำนองนี้ค่ะ

กรพัฒน์: ไม่ต้องระบุในนามบริษัทหรือหนู

พนักงาน: ไม่ต้องค่ะ เพราะระบุในนามบริษัทต้องเข้าประชุมคณะกรรมผู้ถือหุ้นสารพัด ถ้าในนามท่านจะสะดวกกว่า ท่านทำของท่านเองเลยไม่ใช้เงินของบริษัทค่ะ

กรพัฒน์: เหรอครับ ใจใหญ่เหมือนกันนะเจ้านายพวกหนูนิ่

พนักงาน: ค่ะท่านใหญ่เสมอ แต่เล็กกว่าภรรยาท่านอยู่นิดนึงค่ะ..อุ่ย..หนูพูดเยอะไป แต่ที่พูดนี่หนูอยากให้ได้สปอนเซอร์จริง ๆ นะคะ เพราะหนูก็มาจากเด็กด้อยโอกาสเหมือนกัน ถ้าไม่มีทุนการศึกษาคงมาไม่ถึงจุดนี้ได้หรอกค่ะ นี่นะคะนามบัตรของท่านค่ะ

กรพัฒน์: ขอบใจมากนะหนู แล้วลุงจะมาใหม่นะ หวังว่าเราคงมีโอกาสได้ทำบุญร่วมกันอีกนะ วันนี้ลุงขอกลับก่อนล่ะ (กรพัฒน์เปลี่ยนคำสรรพนามของตัวเองเพราะเริ่มถูกชะตะกับพนักงานของบริษัทนี้เสียแล้ว)

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป กรพัฒน์ตัดสินใจโทรไปหาเบอร์เจ้าของนามบัตร

สายโทรออก รอสักพักก็ได้ยินเสียงปลายสายรับ

ปลายสาย: สวัสดีครับผมเป็นเลขาของคุณเขตแดนครับไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยเหลือครับ

กรพัฒน์: สวัสดีครับพอดีผมได้เบอร์นี้มาจากนามบัตรที่แม่หนูประชาสัมพันธ์ให้มาอยากจะคุยกับคุณเขตแดนเรื่องขอสปอนเซอร์ทำโรงเรียนในชนบทที่ห่างไกลน่ะครับ ผมชื่อนายกรพัฒน์ สหศิลป์ปรีชาครับ

ปลายสาย: อ๋อได้ครับผมขอไปเรียนท่านสักครู่นะครับ

กรพัฒน์: ครับขอบคุณครับ สักพัก

ปลายสาย: สวัสดีครับผมเขตแดน เรืองทรัพย์ไพศาลครับ มีอะไรให้ช่วยเหลือครับ

กรพัฒน์: สวัสดีครับเฮียเขต ผมกรพัฒน์ สหศิลป์ปรีชา หรือป๊ามังกรของนายปกรณ์เพื่อนนายแดนไตร ไม่ทราบว่าพอจะจำได้ไหมครับ

เขตแดน: โอ้ มังกร พ่อ นายกร ที่ตอนนี้เป็นแพทย์ นรีเวช ใช่มั๊ยครับ

กรพัฒน์: ใช่ครับ ๆ เฮีย ผมยังจำได้ว่าเคยฝากลูกไว้กับเฮียตอนนั้นครอบผมมีเรื่องยุ่ง ๆ เรื่องแม่ของเค้าเข้าโรง'บาลไงครับ ยังนึกขอบคุณเฮียอยู่ทุกวันนี้

เขตแดน: อืม..จำได้ ๆ เห็นเลขาบอกว่าจะมาขอสปอนเซอร์ทำโรงเรียนที่ชนบทห่างไกลเหรอ เฮียเอาด้วยนะ ไม่ว่าจะเป็นเงิน วัสดุอุปกรณ์ก่อสร้าง หรือทีมช่าง เฮียพร้อมสนับสนุน

กรพัฒน์: อันนั้นเป็นข้ออ้างในการเข้าหาเฮียต่างหาก ผมกับครอบครัวก็ทำกันอยู่ตลอดไม่รบกวนหละครับ แต่จริง ๆ แล้วผมมาตามหาคนน่ะครับเฮีย แล้วเธอก็ทำงานเป็นพนักงานที่บริษัท ที.เค.คอนสตรัคชั่นแห่งนี้เสียด้วยซิ

เขตแดน: "เธอ?" แสดงเป็นผู้หญิง ใครเหรอ คงมีความสำคัญมากใช่มั๊ย

กรพัฒน์: ก็คนสำคัญละครับ เป็นแม่ของคนของใจของไอ้เจ้าคนโตเค้า ที่ผมเป็นเดือดเป็นร้อนแทนมันเนี่ยก็เพราะอยากให้เค้าทำงานตรวจรักษาคนไข้อย่างสบายใจ ไม่อยากให้เค้ามีห่วงกังวล ก็เลย...

เขตแดน: โอ้ ช่วงนี้ผมเจอแต่ซุปเปอร์ว่าที่พ่อสามีกันทั้งนั้นเลย เป็นบุญของผู้หญิงนะครับ

กรพัฒน์: ได้ข่าวว่าเฮียเองก็เข้าแก๊งนี้ด้วยไม่ใช่หรือไง หึหึ

เขตแดน: ก็สงสารลูกชายน่ะครับ เข้าเรื่องกันดีกว่า ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรเหรอครับ อยู่แผนกไหน