8
1211 Words
น้ำเสียงคุ้นๆ ทำให้นาราที่ก้มลงไปดูอาการแมวเงยหน้าขึ้นมา แล้วกะพริบตาปริบๆ เป็นเขาได้ยังไง อย่าบอกนะว่าเจ้าของบ้านคนใหม่นี้ไม่ใช่สาวสวยใจร้ายที่ถูกแมวแสบฉี่ราด หญิงสาวเห็นแมวของตัวเองเดินไปหาแมวหนุ่ม พวกมันส่งเสียงร้องเหมือนคุยอะไรกัน
“บอส!” ปารารินมีสีหน้าสำนึกผิด ดวงหน้าสวยเฉี่ยวซีดเผือดมองเจ้านายหนุ่ม “คือ บอสคะ รินขอโทษค่ะ รินแค่ตกใจที่คุณออสการ์ฉี่ใส่ริน เลยเผลอโยนคุณออสการ์ลงพื้น คราวหลัง รินจะไม่ทำแล้วค่ะ”
เขาให้เธอนำเอกสารมาให้ที่บ้าน แต่ปารารินก็ยังไม่ยอมกลับไปเสียที “คุณก็คงไม่มีโอกาสทำอีก ผมว่าตำแหน่งเลขาฯ คงไม่เหมาะกับคุณริน พรุ่งนี้ ผมจะให้ฝ่ายบุคคลช่วยสรรหาตำแหน่งใหม่ที่เหมาะกับคุณ”
“บอส...” เสียงแหลมแหบพร่า น้ำตาคลอเบ้า “บอสจะไล่รินออกจากตำแหน่งเลขาฯ เหรอคะ”
ชาร์ลส์หาเหตุผลจะเปลี่ยนตำแหน่งเลขาฯ ที่ชอบทำตัวเป็นนางแมวยั่วสวาทอยู่แล้ว และนี่คงเป็นจังหวะเหมาะสม เขาไม่ได้ใจร้าย ทุกอย่างมันเข้าทางพอดี
“ผมไม่ได้ไล่คุณออก แค่กำลังให้ฝ่ายบุคคลสรรหาตำแหน่งงานที่เหมาะกับคุณให้ต่างหาก ส่วนตอนนี้ คุณกลับไปได้แล้ว”
ชาร์ลส์ตอบไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร เมื่อเห็นเลขาฯ สาวที่เพิ่งทำงานด้วยกันได้แค่ไม่กี่เดือนทำกับแมวเขาแบบนี้ แม้จะพอใจกับรูปลักษณ์ภายนอก แต่เขาเองก็ไม่ได้อยากรับปารารินมาเป็นเลขาฯ แต่ที่ต้องรับมาเพราะเลขาฯ คนเดิมย้ายตามสามีไปอยู่ต่างประเทศ และพาปารารินมาฝากให้ทำงานด้วยเพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน
ส่วนเขามองเห็นแล้วว่าตำแหน่งเลขาฯ ส่วนตัวที่กำลังว่างลง มีใครบางคนน่าจะทำงานตำแหน่งนี้ได้ดี ดวงตาปลาบคมมองนาราที่กำลังดูอาการของออสการ์ แล้วหญิงสาวก็รีบโทร.ไปปรึกษาสัตวแพทย์หนุ่มที่เปิดคลินิกอยู่หน้าหมู่บ้านเกี่ยวกับอาการของมัน เธอได้รับคำแนะนำให้รีบพาแมวที่ฉี่ราดและมีอาการเกร็ง สลับกับก้มไปเลียอวัยวะเพศไปที่คลินิก นารากดวางสาย แล้วเงยหน้าบอกเจ้าของแมว
“แมวตัวนี้น่าจะกำลังเป็นกระเพาะปัสสาวะอักเสบนะคะ ที่หน้าหมู่บ้านมีคลินิกสัตว์เลี้ยง หมอธีเก่งมากค่ะ”
ชาร์ลส์พยักหน้า “งั้นคุณพาผมไปหน่อย แล้วผมจะลดค่าความเสียหายที่แมวคุณทำสีรถผมถลอกเมื่อคืน ช่างตีราคาทำสีรอบคันก็ประมาณล้านต้นๆ”
นาราตัวชาวาบก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนสีหน้าเป็นโกรธจัด “อะไรนะ แค่แมวฉันแอบเข้ามาวิ่งเล่นในบ้านกับแมวคุณ อาจเหยียบสนามหญ้า ทำหญ้าตายไปบ้าง ฉันไม่เถียง แต่รถคุณสีถลอก ต้องทำสีใหม่รอบคัน มันเกี่ยวกับแมวฉันตรงไหน ไหนคะหลักฐาน”
“อยากได้หลักฐาน งั้นตามผมมา”
นาราพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินตามเขาไปดูหลักฐานในบ้าน ชายหนุ่มพาเธอเข้าไปดูห้องควบคุมกล้องวงจรปิด แล้วมือของนาราก็เริ่มสอดประสานกัน สีหน้าเป็นกังวลเมื่อเห็นว่า เมื่อคืนนี้ตอนเวลาสามทุ่มสิบห้านาที คุณหนูถ้วยฟูตัวดีแอบลอดรั้วเข้ามาวิ่งเล่นในบ้านของเขา แล้วปีนไปวิ่งเล่นรอบรถซูเปอร์สปอร์ตคาร์คันหรูราคายี่สิบกว่าล้านคันนั้นอย่างสนุกสนาน สาบานได้ว่าตั้งแต่ต้นเดือนมา คุณนายทองอยู่สั่งให้ตัดเล็บให้คุณหนูถ้วยฟูนับครั้งไม่ถ้วน แต่เป็นเธอเองที่ทำหูทวนลม
“ตัดเล็บแมวนี่นะแม่ แม่จะดูแลมันดีกว่านาราไปแล้ว ทั้งอาบน้ำ แคะหู ยังจะให้หนูตัดเล็บให้มันอีก ไม่เอาละ” การสั่งให้แมวนั่งนิ่งๆ ง่ายซะที่ไหน
“ถ้าแกไม่ตัดเล็บให้น้อง แล้วน้องเล็บยาวทำลายโซฟาในบ้าน ทำรถแกเป็นรอย อย่ามาบ่นให้ฉันฟังละกัน เพราะแกต้องรับผิดชอบ”
ตอนนี้ หญิงสาวอยากจะกรีดร้องก็ร้องไม่ออก ตัวชาเมื่อตามองภาพสี่เหลี่ยมที่บันทึกไว้ได้ว่าแมวของเธอมาเล่นซนทำรถเขาเป็นรอยรอบคัน พยาน หลักฐานพร้อมมูล
ชาร์ลส์เห็นท่าทางร้อนรนจนเหมือนจะเป็นลมก็ลอบยิ้ม แต่ชั่วครู่ ใบหน้าหล่อเหลาก็แสร้งทำเป็นเหนื่อยอ่อนใจ
“ไม่เป็นไรหรอก ในฐานะที่เราเคยรู้จักกัน ผมจะลดให้สักสามสิบเปอร์เซ็นต์”
นารากลอกตามองบน ไหนใครบอกว่าถ้ารับแมวเข้าบ้านจะโชคดี นี่มันแมวหายนะชัดๆ รถที่บ้านของเธอก็จอดอยู่ตั้งหลายคัน มันไม่เคยปีนไปสร้างรอยสักแอะ แต่ดันเลือกปีนแล้วฝากรอยไว้เป็นอนุสรณ์บนรถซูเปอร์คาร์ราคายี่สิบกว่าล้าน อย่าว่างั้นงี้เลยนะ ตอนนี้ ถึงเขาเรียกค่าเสียหายเพียงสามหมื่นบาท เธอยังหามาให้ยาก ประสาอะไรกับจำนวนเงินที่เขาว่า ‘ล้านต้นๆ’ ถึงลดให้ 30 เปอร์เซ็นต์แล้วก็เหอะ นั่นก็ไม่ใช่ว่าจะ 7-8 แสนหรือ?
ถ้าเรื่องนี้ถึงหูคุณนายทองอยู่ ระหว่างลูกรักกับลูกชัง ใครจะโดนคุณนายทองอยู่สวดยับ นาราไม่อยากจะคิด แต่เท่าที่คิดออก เมนูเด็ดเย็นนี้คือ...
‘แมวต้มยำ’
“แล้วจะให้ฉัน รับผิดชอบยังไง เงินตั้งเจ็ดแปดแสน มันเล็กน้อยสำหรับคุณแต่มันเยอะมากสำหรับคนกำลังตกงานอย่างฉัน” นาราโอดครวญ สีหน้าที่ยามปกติดูสดใสอยู่ตลอดเวลา นาทีนี้เศร้าสนิท ไม่ใช่เธอบ่ายเบี่ยงความรับผิดชอบ แต่กำลังหาทางออกให้ตัวเองและเขาอย่างวินๆ ด้วยกันทั้งสองฝ่าย
“คุณกำลังตกงาน?” ชาร์ลส์แสร้งทำหน้าเหมือนตกใจในสิ่งที่รู้อยู่แล้ว ส่ายหน้าน้อยๆ โค้งยิ้มมองใบหน้ารูปไข่ซีดเผือดแล้วระบายหายใจยาวพรืดออกมา “เงินร้อยกว่าบาทที่ผมจ่ายให้ในร้านสะดวกซื้อ ผมยินดีจ่ายแทน ไม่ต้องการให้คุณจ่ายคืน แต่เงินเจ็ดแปดแสนบาทค่าความเสียหายที่แมวคุณทำไว้กับรถของผม คุณคงไม่คิดว่าผมจะยกให้ฟรีๆ นะ”
นารายืนหน้าเหวอค้างเมื่อชาร์ลส์พูดจบ สาบานได้แวบหนึ่งเมื่อครู่นี้ เธอเห็นแววตาเขามันวาบขึ้นอย่างมีเลศนัย ก่อนจะกลับกลายเป็นปกติ
“คุณจะแจ้งความ!?”
เขาหรี่ตาแคบจ้องมองเธอ “เห็นผมเป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเชียว ถึงผมจะไม่ได้ใจดีเท่าหน้าตา แต่ก็คงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ผมว่าเรื่องนี้ เราตกลงกันเองได้ ไม่ต้องไปรบกวนตำรวจเขา”
“ตกลงยังไงคะ คุณจะให้ฉันผ่อนจ่ายใช่ไหมคะ”
เขามองเธอ มุมปากข้างหนึ่ง ผุดยิ้มร้ายกาจ “ตกงานแบบนี้กี่ปีกว่าคุณจะผ่อนหมด แล้วถ้าคุณยังตกงานแบบนี้เรื่อยไป เมื่อไหร่คุณจะมีเงินมาใช้หนี้ผม”
- Writer
