Andrew öylece oturdu ve kendine birkaç saniye verdi. Sonra ona bakan oğluna gözlerini çevirip kaşları çatılarak sözlerine devam etti.
“Sizi en başından beri hep bir birey olarak gördüm -ki öylesiniz de- ve ona göre davrandım. Annen de aynı şekilde size hiç müdahale etmedi. Kararlarınızın kendi içinizde şekillenmesini sağladık. Yanlışı göstermedik siz görün istedik ama bu defa sana yanlışı göstereceğim evlat. Jane yanlıştı. Veronica’ya karşı güvensizlik gösterin ve onu o halde sorgulaman da yanlıştı. Üstelik o kızın hem seni sevdiğini biliyordun hem de başına gelenlerin nedenlerini izah etmiştim. Buna rağmen olanlar ortada. Senden Jane’den uzak durmanı istiyorum. Bir şekilde Veronica ile bir derdi var onu ölüme terk edebilecek kadar da vicdandan yoksun.”
Kaşları çatılan Alexander bir
