“BAKIT parang ang tahimik mo yata? May masakit ba sayo?” si Louis nang pareho na silang nasa loob ng sasakyan nito.
“W-wala, pagod lang ako” pagdadahilan niya saka pikit ang mga matang isinandal niya ang ulo sa head rest ng upuan.
Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niya nang mga sandaling iyon. Pero isa lang ang tiyak niya at iyon ay ang nakita niyang agwat ng katayuan ng buhay nila ni Louis. Siguro kung sa kilos, pisikal na kaanyuan at pananamit ay hindi mapaghahalatang langit at lupa sila ng binata. Sa sarili niya, alam niya iyon at kanina habang kaharap niya ang ina nito at maging si Lauren, bigla ay parang nakaramdam siya ng panliliit sa sarili.
Langit at lupa. Parang teleserye, parang pocketbook, mapait siyang napangiti sa katotohanang iyon. Ma
