ข้ามเวลามาเป็นเมียที่ (ถูกเกลียด)

ข้ามภพมาเป็นนางเอก

ปึง

“ มึงว่ายังไงนะอีชบาอีมะลิ “ จันทร์เจ้า เธอปาของใส่อีบ่าวทั้งสองของตนอย่างหัวเสีย เมื่อบ่าวของเธอเล่าเรื่องราวของพิกุลที่นางได้ไปแอบฟังท่านหมอว่าแม่นางไม่ได้เป็นอะไร จันทร์เจ้าพอได้ยินว่าแม่หญิงพิกุลแม่กลางเมื่องของท่านขุนอีกคนไม่ตายนั้นไม่ใช้ปัญหาแต่ที่เป็นปัญหาคือแม่นางไม่ได้เป็นอะไรเลยนี้คือสาเหตุที่แม่นางจันทร์เจ้าฟิวขาด

“ อีมะลิอีชบาแล้วแบบนี้มึงว่ากูจะทำเยื่อใดดี คุณพี่จะรู้เรื่องนี้หรือไม่ “ จันทร์เจ้าถามบ่าวของนางด้วสีหน้าที่ร้อนใจเป็นอย่างมาก เมื่อคนที่นางกระจะเอาให้ตายแต่ดันรอดกลับมา เมื่อชบากับมะลิได้ยินเจ้านายพูดแบบนั้นนางทั้งสองก็รู้สึกกลัวขึ้นมา

“ ไม่หรอกเจ้าคะแม่นาย ท่านขุนไม่มีทางเชื่อนางเป็นอันขาดท่านขุนเกลียดน้ำหน้านางอย่างกับอะไรดี มะลิว่าเรื่องนี้แม่นายใจเย็นๆก่อนเถอะนะเจ้าคะ “ มะลิบอกผู้เป็นนายของตน จันทร์เจ้าเมื่อได้ยินคำปลอบใจของบ่าวผู้ซื่อสัตย์ของตนนางก็รู้สึกดีขึ้นมา เพราะเรื่องนี้คนทั้งเรือนรู้ดีว่าท่านขุนไกรไม่ได้รักแม่หญิงพิกุลแถมยังเกลียดนางมากเช่นเดียวกัน ส่วนแม่นางจันทร์เจ้าท่านขุนก็ไม่เคยรักหรือว่าพิศวาทถึงแม้ว่าต่อหน้าท่านขุนแม่นางจันทร์เจ้าจะทำเป็นออดออ้นเอาใจท่านขุนไกรมากเพียงใดก็ตาม และนั้นก็ไม่ใช้เหตุผลที่ทำให้ขุนไกรมารักนางได้

“ นั้นสิจริงของเจ้า ถึงยังไงซะอีพิกุลก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของคุณพี่ มันจะเป็นหรือว่าตายคุณพี่ก็หาแลไม่ ฮ่าๆฮ่าๆ” แม่นางจันทร์เจ้าเมื่อนึกถึงวันที่พิกุลถูกแต่งเข้ามาอยู่ที่นี้ โดยไม่มีใครมาให้การตอนรับแถมเจ้าบ่าวก็ไม่ได้อยู่ในพิธีเพราะได้รับราชองค์กาลให้ไปตามปราบพวกโจรที่เข้ามาปล้นฆ่าชาวบ้าน และนั้นก็เลยทำให้พิกุลต้องอยู่อย่างอดสู่ ทุกครั้งที่ขุนไกรกลับมาที่บ้าน ขุนไกรจะไม่ให้นางเข้ามาเฉียดเรือนได้เลยเพราะชายหนุ่มเกลียดขี้หน้านางเป็นอย่างมาก เพราะเขาเมาในวันนั้นเลยเผลอไปล้วงเกินนางแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการกอดเพียงเท่านั้น เมื่อมีคนมาเห็นเลยทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โต ขุนไกรเลยต้องตัดความรำคาญไปเพื่อไม่ให้ชาวบ้านร้านตลาดเอาเรื่องของตะกูลของท่านราชครูของขุนหลวงไปพูดจนเสียหาย เลยทำให้ขุนไกรยอมรับนางมาเป็นเมียกลางเมืองซึ่งพิกุลก็ยอม

วันต่อมา

“ แม่นายพิกุลจะรีบลุกไปไหนแต่เช้าละเจ้าคะ ตอนนี้เพิ่งจะตี3เองหนาเจ้าคะ คนที่เรือนใหญ่ยังไม่มีผู้ใดลุกหรอกหนาเจ้าคะ” แม้น และจำปา บอกแม่นายของตัวเองเมื่อเห็นว่าแม่นายตื่นมาแต่เช้า ด้วยความที่ผึ้งนอนมาหลายวันนางก็เลยกินอิ่มนอนหลับเลยทำให้ร่างกายของนางรู้สึกดีดอย่างกระได้ดื่มกระทิงแดงเย็นๆ10ขวด

“ พี่ ฉันนอนเยอะแล้วหนาแล้วอีกอย่าฉันก็อยากไปออกกำลังกายสักหน่อยพี่ๆดูพุ่งฉันสิ อ้วนอย่างกับโอ่งมังกร ฮ่าๆฮ่าๆ “ พิกุล พูดจบเธอก็หัวเราะออกมาดัง แม้นและจำปาที่ไม่ได้เห็นแม่นายของตนหัวเราะแบบนี้ตั้งนานแล้วมันทั้งคู่ก็เลยอดยิ้มอย่างดีใจไม่ได้เพราะที่ผ่านมาบ่าวทั้งสองเห็นน้ำตาของแม่นายมันเท่านั้น แต่จำปาก็อดที่จะปลามแม่นายของตนที่หัวเราะดังไม่ได้ ด้วยความที่สมัยโบราณแม่หญิงต้องเรียบร้อยเพลาหัวเราะก็ต้องเอามือปิดปากหัวเราะดังไม่ได้มันดูไม่งาม

“ แม่นายอย่าหัวเราะดังแบบนั้นสิเจ้าคะ เดี๋ยวบ่าวไพร่ก็เอาไปนินทาหรอกนะเจ้าคะ” จำปาเอามือไปจับขาของพิกุลเพื่อไม่ให้เจ้านายของตนหัวเราะดัง น้ำผึ้งที่มาจากโลกอนาคตอีก200ปีข้างหน้าเมื่อได้ยินจำปาห้ามแบบนั้นนางก็รีบหุบปากลงพร้อมกับเอามือปิดปาก ท่าทางน่ารักของพิกุลทำให้แม้นและจำปาอดขำอย่างเอ็นดูไม่ได้

“ อิอิอิ “ จำปาและแม้นเอามือปิดปากก่อนจะหัวเราะเบาๆ พิกุลเห็นแล้วเธอรู้สึกไม่โล่ง พร้อมกับคิดในใจว่าคนโบราณนี้ก็หัวโบราณจริงๆ

“ เอ้อ พี่ พี่ช่วยเล่าเรื่องของฉัที่นี้ให้ฟังหน่อยสิข้าลืมนะสงสัยจะเป็นตอนจมน้ำ “ ถึงแม้ว่าเธอจะได้ยินเรื่องเล่ามาจากปากของวิญญาณเจ้าของร่างที่เธอมาอาศัยอยู่เล่าแต่เพื่อความแน่ใจเธออยากรู้ว่าความจริงมันยังไงกันแน่ จำปาและแม้นพอได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็หันมามองหน้ากันอย่างลังเล แต่ด้วยความที่รักเจ้านายมาก บ่าวทั้งสองก็เลยตัดสินใจเล่าให้ฟัง ทุกเรื่องรวมทั้งเรื่องท่านขุนไกรสามีที่ไม่เคยแม้แต่เดินเฉียดมาที่นี้เลย

“ นี้พี่สองคนพูดจริงเหรอ ข้าเนี่ยนะไปปล้ำอีตาขุนอะไรนั้นพูดแล้วข้าก็อยากเห็นหน้าไอ้เลวนี้จริงๆ “ น้ำผึ้งเมื่อฟังเรื่องที่บ่าวของเธอเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเธอและ2สหายนะ อย่างท่านขุนไกรสามี และแม่หญิงจันทร์เจ้าเมียหลวงของท่านขุน จำปาและแม้นเมื่อได้ยินแม่นายพูดแบบนั้นนางสองคนก็ทำท่ากลัวและตกใจเมื่อเจ้านายเรียกท่านขุนว่าไอ้ นางสองคนกลัวว่าถ้ามีผู้ใดมาได้ยินจะเป็นเรื่องใหญ่

“ แม่นายอย่าเอะอะเสียงดังไปหนาเจ้าคะเดี๋ยวมีผู้ใดมาได้ยินเดี๋ยวแม่นายจะหลังขาดนะเจ้าคะ” บ่าวผู้จงรักพักดีของแม่นางพิกุลก็เอ็ดคนเป็นเจ้านายอย่างลืมตัว พิกุลเมื่อได้ยินแบนั้นนางก็เอามือปิดปากตัวเองอย่างไว ไม่ใช่เพราะกลัวนะแต่เป็นเพราะว่านางห่วงคนของนางถ้านางเป็นอะไรรับรองได้บ่าวสองคนเดือดร้อนแน่ ด้วยความที่นางดูซีรี่บ่อยเลยทำให้แม่หญิงยุคใหม่เข้าใจได้รวดเร็ว จากนั้นเมื่อพิกุลเม้าเรื่องไอ้ท่านขุนไกรอะไรนั้นกับเมียของเขาเสร็จเธอก็เดินออกมารับลมตอนเช้าเพื่อที่จะเตรียมตัวออกกำลังกาย แต่คำพูดที่บ่าวของนางเล่าให้นางฟังทำให้พิกุลรู้สึกว่าไอ้อีสองตัวนี้ไม่สมควรอยู่ต่อ หน้าจะตายๆไปซะ

“ ตายห่าแล้วอีผึ้งเอ้ย….กูก็นึกว่ามึงจะข้ามภพมาเหมือนแม่นายการเกตุ แต่มึงดันข้ามภพมาเป็นนางเอก แถมยังออ่นแออีกต่างหาก โอ๊ยยยยยย กูอยากจะบ้าตาย” ผึ้งเกาหัวเหมือนจะรู้สึกปวดตับเป็นอย่างมากถ้าแม่นางพิกุลเจ้าของร่างที่นางมาอยู่เป็นเหมือนที่บ่าวคนสนิทของนางพูดละก็ แม่นางพิกุลคนนี้ไม่มีอำนาจอะไรเลยเป็นลูกท่านราชครูก็เป็นลูกสาวเมียน้อย เป็นเมียก็มาเป็นเมียกลางเมืองแถมสามีก็มารังเกรียจอีก เมื่อผึ้งคิดได้แบบนั้นเธอก็รู้สึกว่าต้องทำอะไรใหม่เพื่อที่เธอจะไม่เป็นเบื่อล่างของคนพวกนี้อีกแล้วอีกอย่าง เธอเป็นผู้หญิงโลกอนาคตการเป็น

หม่าย ไม่ได้สำคัญอะไรเมื่อเธอคิดได้แบบนั้นเธอก็มีกำลังใจขึ้นมา