My Five Brother's Abandoned Me (SPG)

"Oohhh!" ungol ng dalaga, nadarama ang bawat sensasyon habang hinahaplos ng lalaki ang kanyang katawan. Ang mapangahas na dila ng lalaki ay dumadaosdos sa kanyang kahubadan, nag-iiwan ng mainit na bakas. Pareho silang hubad sa isang silid, isang silid na saksi sa kanilang pag-iisang katawan. Ang inosenteng mukha ng dalaga ay nagbigay ng masidhing pagnanasa sa lalaki. Ang babaeng ito lamang ang nagpatindi ng kanyang pagnanasa. Siya lamang ang nagpaubaya ng kanyang sarili sa ganitong paraan. Ang mala-porcela niyang kutis ay natatangi at hindi kailanman mapapantayan ng iba. Puno ng pag-iingat, niromansa niya ang katawan ng dalaga, takot na baka masaktan niya ito. Siya ay isang kinatatakutang drug lord sa bansa, marahas at walang awa, ngunit nagiging malambot siya sa babaeng bumihag ng kanyang puso. Bumaba ang kanyang mga halik sa puson ng dalaga, hanggang sa marating niya ang mala-rosas na bango ng kanyang p********e. Inamoy-amoy niya ito, at tila naaadik siya sa amoy. "Draven... ohhh," ungol ng dalaga, hindi alam kung ano ang ginagawa sa kanya ng lalaki. Ngayon pa lamang niya naranasan ang ganitong sensasyon. Hindi siya sanay sa karahasan. "Baby..." ungol ni Draven habang pinasok ang kanyang dila sa loob ng mamulamulang p********e ng dalaga. Nagpatuloy si Draven sa pagromansa sa dalaga, bawat pagdila at halik ay nagdudulot ng panginginig sa katawan nito. Naramdaman niya ang bawat paghinga ng dalaga na nagiging mabigat at malalim, tanda ng papalapit na kasukdulan. "Draven... hindi ko na kaya..." bulong ng dalaga, halos paanas sa gitna ng kanyang pag-ungol. Ang kanyang mga kamay ay kusang kumapit sa buhok ng lalaki, hinila ito palapit sa kanyang sarili. Ngunit si Draven, na sanay sa paghawak ng mga bagay nang may kontrol, ay mas lalong naging maingat. Ayaw niyang masaktan ang dalaga. Gusto niyang ang bawat segundo ng kanilang pagsasama ay maging masarap at makakintal sa kanilang mga alaala. "Sandali lang, mahal ko," bulong ni Draven, tila isang pangako. "Gusto kong maramdaman mo ang lahat." Unti-unti siyang umangat, dinampian ng halik ang bawat pulgada ng katawan ng dalaga habang paakyat. Ang kanyang mga kamay ay naglakbay din, nilaro ang mga sensitibong bahagi nito. Nang magtama ang kanilang mga mata, nakita niya ang tila luha sa mga mata ng dalaga, hindi dahil sa sakit, kundi dahil sa labis na sarap na nararamdaman. "Draven... mahal kita," sabi ng dalaga, halos hindi makapaniwala sa tindi ng damdamin na nararamdaman. Ang bawat haplos ng lalaki ay tila apoy na lumalagablab sa kanyang pagkatao, nagpapaalab sa kanyang pagnanasa at pag-ibig. "Mahal din kita," tugon ni Draven, na tila nawawala ang matigas niyang anyo sa harap ng dalaga. Sa kabila ng kanyang marahas na mundo, natagpuan niya ang isang lugar ng kapayapaan sa piling ng babaeng ito. Nagpatuloy ang kanilang ritwal ng pagmamahalan. Ang mga ungol at halinghing ng dalaga ay nagsilbing musika sa tenga ni Draven, habang ang kanyang mga galaw ay nagiging mas mapusok ngunit nananatiling maingat. Nang siya ay tuluyang pumatong sa dalaga, kapwa nila naramdaman ang pagsasanib ng kanilang mga katawan. Sa bawat galaw at bawat ungol, tila musika ang kanilang ginagawa, isang simponiya ng pagnanasa at pag-ibig. Sa bawat ulos ni Draven, sumasalubong ang dalaga, nagsasanib ang kanilang init at hininga. Ang bawat pagdaing ng dalaga ay tila nagiging gatilyo para sa mas masidhing galaw ng lalaki. "Draven... malapit na ako..." sambit ng dalaga, halos humihiyaw na sa tindi ng nararamdaman. Ang kanyang mga kuko ay bumaon sa likod ng lalaki, tanda ng papalapit na rurok ng kanyang pagnanasa. "Sabay tayo," sagot ni Draven, mas lalong binilisan ang bawat ulos. Ang kanilang mga katawan ay nagiging isang buo, nagsasanib sa isang ritmo na walang kapantay. At sa isang iglap, narating nila ang rurok nang sabay, isang kasukdulan na tila pinagsama ang kanilang mga kaluluwa. Ang mga ungol ay naging sigaw ng kasiyahan, at ang kanilang mga katawan ay nanginig sa tindi ng naramdamang sarap. Bumagsak si Draven sa tabi ng dalaga, pareho silang habol ang hininga. Parehong pagod ngunit puno ng kasiyahan. Hinaplos ni Draven ang pisngi ng dalaga, pinagmasdan ang kanyang mukha na tila natutunaw sa ligaya. "Salamat," bulong ng dalaga, humarap kay Draven at inilapit ang kanyang mukha sa kanya. "Salamat sa lahat." "Hindi, ako dapat ang magpasalamat," sagot ni Draven. "Binigyan mo ako ng dahilan para mabuhay nang may pag-asa. Ikaw ang aking kaligtasan." Niyakap nila ang isa't isa, nakaramdam ng kakaibang kapayapaan sa kabila ng magulong mundo sa labas ng kanilang silid. Sa loob ng silid na iyon, natagpuan nila ang isang paraiso, isang lugar kung saan ang kanilang pag-ibig ay walang hanggan. "Ngayon, ikaw na ang pagmamay-ari ko, Sophie Marie Whitfield; mula sa sandaling ito, ang iyong buhay ay magiging bahagi na ng aking mundo." ~ Draven Seraphim Blackthorn