Switzel POV
Pagpasok na pagpasok ko ng room namin ay walang nag-iingay sa kahit na sino sa kanila. Tila ba may mga tape ang kanilang bibig at ni bulungan ay wala kang maririnig. This is weird, well, atleast for me. Usually ay maingay sila but right now? Sobrang tahimik.
Nang makarating ako sa pwesto ko, ni bati nina Allyson at Rain ay hindi ko narinig. Agad na nangunot ang noo ko dahil nakatingin lang sila sa akin. Nang iikot ko ang paningin ko, I realized na hindi lang silang dalawa ang nakatingin, they are all looking at me. Hindi ko mafigure out kung ano ang tumatakbo sa mga isipan nila. May mali ba sa akin? I checked out myself at usual uniform naman ang suot ko. There’s nothing new and nothing special para agawin ang attention nila.
Nang makaupo ako, naroon pa rin ang mga tingin
