การเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่การเริ่มต้น (แต่งงาน) #4
1338 Words
อีกมุมหนึ่งของกรุงเทพฯ สองสามีภรรยากำลังนั่งถกเถียงกันเกี่ยวกับเรื่องของพระพาย แสงจันทร์ภรรยาของปัญญารีบพูดดักทางสามีไว้ เพราะเธอไม่อยากรับเลี้ยงพระพาย ไม่อยากให้เด็กคนนั้นเข้ามาเป็นภาระให้ยุ่งยาก
“คุณปัญ หลานคุณใครจะรับเลี้ยงล่ะ คุณก็รู้ว่าสถานการณ์ด้านการเงินเรามีปัญหา ถ้าเอาหนูพายมาเลี้ยงอีก ตายแน่ค่ะ บ้านเรามีลูกตั้งสองคน แล้วยัยอิงดาวก็ไม่ถูกกับหนูพายด้วย”
“รอให้เสร็จงานศพคุณพ่อก่อนค่อยพูด ผมเพิ่งเสียคุณพ่อไปนะ คุณจะมาพูดอะไรตอนนี้” ปัญญารู้สึกไม่พอใจที่ภรรยาของเขาเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระทั้งที่พ่อเขาเพิ่งเสียชีวิตไปแท้ ๆ
“เราก็ต้องวางแผนไหมคะ ไม่รู้ว่าพินัยกรรมของคุณพ่อจะออกมาแบบไหนด้วย ท่านรักยัยหนูพายมาก อีกอย่างคุณจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทแทนคุณพ่อหรือเปล่าก็ยังไม่รู้”
“ผมไม่เข้าใจเลย คุณพ่อเพิ่งเสียไปนะ ใจคอคุณจะมาห่วงแต่เรื่องทรัพย์สินหรือไง ทำไมคุณยังไม่เลิกพูดเรื่องนี้อีก ผมจะรีบไปโรงพยาบาล!” ปัญญาตวาดใส่ภรรยาอย่างเอือมระอา
“หยุดนะคุณปัญ! อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ ฉันก็แค่เป็นห่วงครอบครัวของพวกเรา เชิญคุณไปคนเดียวเลยค่ะ ฉันจะรอไปวันสวดอภิธรรมทีเดียว”
แสงจันทร์แต่งงานกับปัญญามาจะยี่สิบหกปีแล้ว เธอเป็นคนทะเยอทะยานมาก เธอถีบตัวเองออกมาจากครอบครัวธรรมดา ๆ และได้มาเชิดหน้าชูตาเป็นคุณนายของบ้าน ยิ่งสามีของเธอเป็นคนซื่อ ๆ ก็ยิ่งทำให้เธอย่ามใจ กดปัญญาให้อยู่ใต้อำนาจของตัวเองได้อย่างง่ายดาย
“คุณแม่ขา อิงเพิ่งเห็นข่าวคุณปู่เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตค่ะ คุณแม่ไม่ไปโรงพยาบาลเหรอคะ” อิงดาวถามด้วยความอยากรู้ เธอไม่ได้เสียใจกับการสูญเสียคุณปู่ไปมากเท่าไร่นักด้วยไม่ได้สนิทกับเขาขนาดนั้น
“ฉันไม่ไป จะรอไปวันสวดอภิธรรมเลย” แสงจันทร์ตอบสั้น ๆ
“แบบนี้จะดีเหรอคะ คนอื่นจะมองครอบครัวเราแบบไหน”
“จะไปทำไม แม่จะไปฮ่องกง” แสงจันทร์บอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ
“แต่อิงว่าคุณแม่ต้องไปค่ะ แล้วอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นครั้งนี้เป็นฝีมือคุณแม่หรือเปล่าคะ” อิงดาวถามออกมาอย่างสงสัย เธอรู้ว่าแม่ของเธอไม่ค่อยลงรอยกับคุณปู่นัก เนื่องจากคุณปู่รักน้องชายผู้เป็นบิดาของพระพายมากกว่าปัญญา ทว่าทั้งเขาและภรรยานั้นเสียชีวิตไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน พระพายจึงตกอยู่ภายใต้การดูแลของคุณปู่ แล้วตอนนี้คุณปู่ดันมาเสียชีวิตแบบนี้ แล้วพระพายจะอยู่กับใคร นี่คือสิ่งที่แม่ของเธอกลัว แม่ของเธอไม่อยากรับพระพายให้มาเป็นภาระอีกแล้ว
“เอ๊ะ! ยัยอิง แกจะมาซักไซ้เอาอะไร ฉันจะไปทำแบบนั้นทำไมฉันยังไม่อยากติดคุก” แสงจันทร์ขึ้นเสียง
“ก็คุณแม่เกลียดคุณปู่นี่คะ คุณปู่รักครอบครัวน้าปราบมากกว่าครอบครัวเรา”
“ถึงฉันจะอยากให้คุณปู่ตาย แต่ฉันก็ไม่ได้สั่งฆ่าท่านหรอกนะ แกหุบปากไปเลย ตัวแกเถอะ รีบเรียนให้จบจะได้เข้าไปช่วยคุณพ่อดูแลงานในบริษัท ยัยพายเหลือตัวคนเดียวแล้วคงจะทำอะไรไม่ได้มากหรอก รอดูวันเปิดพินัยกรรมเถอะ แกจะให้ยัยพายได้ดีไปกว่าแกไม่ได้”
“อิงเชื่อว่าคุณปู่จะต้องให้ความเป็นธรรมกับทุกคนค่ะ ท่านเป็นคนมีเหตุผลและคุณปู่ก็เป็นคนดี” อิงดาวกล่าว
“แต่บริษัทคุณพ่อ แกต้องได้ขึ้นบริหาร เพราะที่ผ่านมามันอยู่ใต้การดูแลของคุณปู่มาตลอด พ่อแกก็เป็นได้แค่รองประธานแค่นั้นแหละ” แสงจันทร์พูดเพราะรู้ดีว่าตำแหน่งนี้ต้องตกเป็นของสามีตน
“แล้วพี่เอกล่ะคะ เรียนจบมาแล้วทำไมคุณแม่ไม่ให้เข้าไปช่วยงานที่บริษัท” อิงดาวถามพลางทอดถอนใจ
“ตาเอกเข้าไปทำงานตอนที่คุณปู่มีชีวิตอยู่ แล้วคุณปู่ก็ให้ไปเริ่มฝึกงานตั้งแต่ระดับล่างขึ้นไปน่ะสิ ใช้ได้ที่ไหนกัน ตอนนี้แหละคุณปู่เสียแล้ว ฉันจะให้คุณพ่อหาตำแหน่งให้พี่แกอย่างเหมาะสม จบออกมาแล้วแกก็ต้องไปช่วยพ่อแกทำงาน อย่าให้น้อยหน้ายัยพายเด็ดขาด เข้าใจไหม”
“ค่ะแม่” อิงดาวยิ้มก่อนจะเอ่ยเปลี่ยนเรื่อง “เดี๋ยววันนี้อิงไปวันเกิดบ้านยัยฟ้านะคะแม่ พอดีวันนี้วันเกิดพี่ชายยัยฟ้าน่ะ”
“ไหนแกบอกรักคุณปู่ไง ทำไมไม่ตามพ่อแกไปโรงพยาบาลล่ะ”
อิงดาวไหวไหล่เล็กน้อย ถึงเธอจะรักคุณปู่มากแค่ไหน แต่เนื่องจากแยกบ้านกันอยู่และแม่ของเธอก็ไม่ค่อยพาไปพบท่าน ทำให้ไม่ค่อยมีความผูกพันกันมากนัก เธอเสียใจในระดับหนึ่งเมื่อรู้ว่าท่านจากไปแต่ก็ไม่ได้มากมายอย่างที่ควรจะเป็น อิงดาวเดินเชิดหน้าออกไปก่อนจะขับรถไปบ้านเพื่อน โดยไม่มีใครสนใจถามข่าวของพระพายเลยสักนิด
“ยัยฟ้า พี่ก้องอยู่ไหนล่ะ ฉันจะเอาของขวัญไปให้พี่เขา”
“อยู่กับเพื่อนที่ริมสระว่ายน้ำนู่น งานกำลังจะเริ่มแล้วละ แกไปเถอะ ฉันขอตัวไปเปลี่ยนชุดหน่อยเพราะมัวแต่วิ่งวุ่นจัดงาน คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพิ่งบินมาถึงเมื่อตอนบ่ายนี้เอง” ฟ้าบุ้ยหน้าไปทางสระว่ายน้ำ
“ถ้าอย่างนั้นฉันเอาของขวัญไปให้พี่ก้องก่อนนะ เดี๋ยวจะไปไหว้พ่อกับแม่แกด้วย ไม่เจอท่านนานแล้ว” อิงดาวเดินถือกล่องของขวัญที่ตัวเองไปเดินเลือกซื้อเองทั้งวันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เธอแอบรักพี่ชายของเพื่อนสนิทมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายแล้ว เวลาเธอมาที่นี่ก็จะคอยแอบมองหาพี่ก้องภพตลอด เขาเกิดก่อนเธอหกปี เป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งและเป็นไฮโซที่กำลังเนื้อหอมมาก เป็นที่หมายปองของสาว ๆ ตอนนี้เขาทำงานในบริษัทส่งออกเครื่องหนังของที่บ้าน ถือว่าเป็นครอบครัวที่มีฐานะพอตัวทีเดียว “สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่ก้อง”
อิงดาวยื่นของขวัญให้ก้องภพพร้อมทำหน้าขวยเขิน พวงแก้มขึ้นสีแดงราวกับสาวน้อยที่เริ่มมีความรัก
“ขอบใจมากนะอิง น่ารักตลอดเลย เจอกับยัยฟ้าหรือยังล่ะ” ก้องภพเอ่ยถามขึ้น เขารู้ว่าสาวน้อยที่เป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวคนนี้แอบรักเขา แต่เขาไม่ได้ชอบเด็ก เขาชอบผู้หญิงที่อายุไล่เลี่ยกันมากกว่า
“เจอแล้วค่ะ ยัยฟ้าขึ้นไปเปลี่ยนชุดอยู่ค่ะ”
“อิงตามสบายนะ พี่อาจจะดูแลได้ไม่ทั่วถึง คุณพ่อกับแม่อยู่ตรงนั้นน่ะ” ก้องภพชี้ไปที่พ่อกับแม่ของเขา และทันใดนั้นมุนิภาหรืออุ๋มแฟนสาวคนล่าสุดของเขาก็เอ่ยถามขึ้น
“ใครเหรอคะก้อง หน้าตาสวยเชียว”
“เพื่อนยัยฟ้าครับอุ๋ม” ก้องภพตอบ อิงดาวหน้ายู่เพราะรู้สึกน้อยใจที่ดูแล้วก้องภพไม่ค่อยสนใจเธอเท่าที่ควร มีแต่เธอที่ตื่นเต้นไปเองคนเดียว เธอขอแยกตัวออกมาก่อนจะเข้าไปสวัสดีพ่อกับแม่ของฟ้า แล้วจากนั้นงานเลี้ยงก็ดำเนินไปอย่างสนุกสนาน กลุ่มเพื่อนสนิทของก้องภพดื่มกินกันจนดึก และทั้งที่ปู่ของเธอเพิ่งเสียชีวิตไปหมาด ๆ ทว่าเธอกลับให้ความสำคัญกับผู้ชายที่เธอชอบมากกว่า
- Writer
