หกปีผ่านไป… ห่วง (อยู่ห่าง ๆ) #3
1056 Words
ดังนั้นความคับแค้นใจสุดท้ายก็เลยเปลี่ยนแปรเป็นความโศกเศร้าน้อยใจแทน สำหรับอันเดรการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีความหมายเลยสินะ เขาคงเฝ้ารอให้ปีนี้มาถึงโดยเร็ว มันเป็นปีที่พระพายจะอายุครบยี่สิบสองปีบริบูรณ์และมีสิทธิ์พิจารณายกเลิกสถานภาพสมรสเพื่อที่เขากับเธอจะได้หย่าขาดจากกันเสียที
หลายครั้งที่ความเศร้าใจของพระพายกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตาในยามอยู่ลำพัง คนรอบข้างเธอคงรู้ความในใจของเธอกันหมดแล้ว มีแต่คนใจร้ายคนนั้นเท่านั้นแหละที่ไม่เคยคิดจะมาเหลียวแลเลย
และอารมณ์สุดท้ายที่จะเกิดขึ้น เธอคงต้องปลดปลงความรู้สึกของตัวเองที่มีต่ออันเดรเสียที
กรุงมอสโก สหพันธรัฐรัสเซีย
ร่างสูงใหญ่ที่กำลังยืนอยู่นั้นสอดมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋ากางเกงขณะทอดสายตามองออกไปด้านนอกตัวอาคารที่กรุไปด้วยกระจก ผ่านไปหลายปีตอนนี้ยัยหนูพายของเขาจะเติบโตขึ้นมากแค่ไหนแล้วนะ อีวานเคยบอกให้เขาไปเจอเธอ แต่เขาก็ใจแข็งมาก มองดูเหมือนว่าเขาใจร้ายกับเธอ ทว่าเขาแค่อยากให้เธอได้ใช้ชีวิตกับเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกันให้เต็มที่ก่อน
บริเวณลานกว้างมีเครื่องบินหลายลำจอดเรียงกันอยู่ ตึกสูงแปดสิบสี่ชั้นแห่งนี้เป็นบริษัทแม่ของสายการบินเอสพีแอร์ไลน์ที่มีผู้นำคือ อันเดร แคนเชลสกี้ ซาโกเยฟ อายุสามสิบเอ็ดปี เขาเป็นผู้ชายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ร่างกายสูงใหญ่สมส่วน นันย์ตาสีน้ำเงินดุดันชวนให้เคลิ้มฝัน เรียกได้ว่าหากใครได้สบดวงตาคู่นี้เป็นต้องหลอมละลาย แทบจะคลานขึ้นเตียงกับเขาโดยปราศจากเงื่อนไขกันเลยทีเดียว
ตอนนี้เขากำลังเฝ้ารออะไรบางอย่างอยู่จนกระทั่งประตูห้องทำงานถูกเปิดออก
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหมนิโคลัย” เขาเอ่ยถามกับลูกน้องคนสนิทของตนเอง นิโคลัยที่อยู่กับเขามาหลายปีตั้งแต่เด็ก ตลอดระยะเวลาที่เริ่มก่อร่างสร้างธุรกิจมาจนถึงทุกวันนี้เปรียบเสมือนมือซ้ายของเขา ขณะที่อีวานที่เป็นมือขวานั้นไม่ได้อยู่ที่นี่
“อีวานแจ้งมาว่าตอนที่คุณหนูไปเคารพท่านดำรงทุกอย่างปกติดี ตอนนี้เดินทางกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้วครับ” นิโคลัยรายงานเสียงขรึม เจ้านายของเขาไม่ชอบให้แสดงอารมณ์หรือความคิดเห็นอะไรมากนัก แต่ถึงกระนั้นเรื่องที่ได้รับแจ้งมาก็ต้องรายงานให้ครบ “อีวานยังบอกอีกว่า ทั้ง ๆ ที่เจ้านายเองก็มีกำหนดการกลับไทยเร็ว ๆ นี้แล้วแต่ทำไมแค่เร่งเวลาเดินทางกลับหน่อยเพื่อไปเคารพท่านดำรงพร้อมกับคุณหนูถึงทำไม่ได้!”
แน่นอนว่าประโยคหลังอีวานแค่บ่นกับเขา แต่นิโคลัยถือว่าเป็นการแจ้งเนื้อหาที่มีความสำคัญเพราะอยากให้อันเดรยอมไปเจอคุณหนูพระพายเสียทีทั้งที่รู้ว่าเธอรอเขามาตลอดหกปีที่ผ่านมา
“นิโคลัย!” อันเดรเรียกชื่อลูกน้องคนสนิทเสียงดัง ดวงตาที่นิ่งสนิทพลันเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ หากคนที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นคนอื่นคงจะต้องผวากับแรงอารมณ์ในดวงตาคู่นั้นไปแล้ว อาจจะถอยกรูดจนวิ่งหนีไปหรือสั่นเทาจนสิ้นแรงยืนด้วยซ้ำ แต่สำหรับนิโคลัยนั้นกลับไม่เดือดร้อนสะทกสะท้านอะไร
“ปีนี้คุณหนูจะอายุครบยี่สิบสองปีแล้วนะครับเจ้านาย” นิโคลัยหลุดคำพูดที่เขาคิดออกมาในที่สุด เขากับอีวานคิดเห็นตรงกัน แน่นอนว่าสิ่งที่เป็นพันธะอาจจะถูกปลดออกมาในอีกไม่ช้า และเมื่อถึงวันนั้นเจ้านายของพวกเขานี่ละที่จะเศร้าเสียใจเพราะไม่ยอมทำอะไร
อันเดรนิ่งไปในทันที… เขาไม่ได้หลงลืมเรื่องนี้ แต่ก็ดีที่อีกฝ่ายช่วยย้ำเตือน ในวันที่เด็กสาวคนนั้นเติบโตจนอายุครบยี่สิบสองปี เธอจะมีสิทธิ์ได้รับทุกอย่างไปอยู่ในครอบครอง และมีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องสำคัญ ๆ ด้วยตนเอง
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี เอกสารต่าง ๆ ที่ให้เตรียมไว้ต้องเรียบร้อยรัดกุมที่สุด อย่าให้ผิดพลาดนะ”
“เตรียมไว้หมดเรียบร้อยแล้วครับ… โดยเฉพาะเอกสารการหย่า!” ท้ายเสียงนั้นนิโคลัยจงใจกระแทกเสียงให้ดังขึ้นอย่างเสียดสีประชดประชัน เจ้านายของเขา… บางทีก็เป็นคนที่น่าโมโหเหลือเกิน โดยเฉพาะการปฏิบัติต่อ ‘คุณหนู’ ของพวกเขา!
ทั้ง ๆ ที่อันเดรหวังดีและเป็นห่วงคุณหนูพระพายยิ่งกว่าใครทั้งหมด แต่กลับทำเป็นใจแข็งไม่ยอมไปพบเจอ เอาแต่อ้างว่าอยากให้เธอได้ใช้ชีวิตของตนเองอย่างเต็มที่ และการแต่งงานครั้งนี้ก็เป็นเพียงการแต่งงานในนามเท่านั้น ไม่ใช่สิ่งที่จะผูกมัดเขากับเธอไว้ด้วยกัน
หัวคิ้วของอันเดรมุ่นเข้าหากัน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนสนิทผู้นี้ตั้งใจพูดก่อกวน แต่ถ้าหากเขาไม่ให้ความสนใจ คำพูดเหล่านี้ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ทั้งนั้น
“ดี! เตรียมไว้หมดแล้วก็ดี” เขาตอบกลับไปเพียงเท่านั้น ก่อนจะทำทีเปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นอย่างเช่นเรื่องการรับสมัครพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของบริษัทตนเองแทน “แล้วเรื่องรีครูตลูกเรือรอบใหญ่ที่เมืองไทยล่ะ”
“อีวานจัดเตรียมการเรียบร้อยครับ รอบนี้คาดว่าน่าจะมีผู้สมัครทั่วเอเชียมาแข่งกันแย่งสมัครแน่นอน ส่วนกำหนดการอีวานส่งให้เจ้านายแล้วครับ” นิโคลัยเก็บอารมณ์ของตนเองไว้เพื่อรายงานเรื่องอื่นต่อ ครั้งนี้ไม่ได้ผล… แต่เขากับอีวานก็จะสลับกันมาหว่านล้อมท่านเจ้านายหัวแข็งต่อไปเรื่อย ๆ อยู่ดีนั่นละ เพราะว่าเจ้านายของเขาต่อสู้กับเส้นทางธุรกิจมาตั้งแต่อายุยังน้อย จึงกลายเป็นคนเย็นชา เคร่งขรึม และเด็ดขาด จนบางครั้งก็เหมือนดูใจร้ายไปบ้าง
- Writer
