หกปีผ่านไป… ห่วง (อยู่ห่าง ๆ) #2
1203 Words
“คุณหนูจะไม่ให้ผมไปด้วยจริงเหรอครับ ถ้าท่านรู้ผมต้องโดนด่าแน่ครับ”
“หนูพายจะไปกับบีค่ะ โทมัสไปจัดการโรงยิมนะคะ เพราะหนูพายเรียนจบแล้ว ต่อไปจะได้ใช้งานมากกว่าเดิมค่ะ”
“แต่…”
“ไม่มีแต่ค่ะ ไปกันเถอะค่ะบี”
ทุกครั้งที่พระพายออกไปซื้อของที่ห้างจะต้องมีบอดีการ์ดที่แฝงตัวไปดูแลตลอดเวลา ถึงจะยังไม่เคยเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงแต่ก็ไม่อาจวางใจได้ว่าเธอจะปลอดภัย เพราะยิ่งใกล้วันที่พระพายจะมีสิทธิ์เรื่องมรดกแล้ว อะไรก็อาจจะเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น เพราะความโลภของคนมันไม่มีที่สิ้นสุด
ในวันนี้หญิงสาวอยู่ในชุดกระโปรงสีขาวกระจ่างประดับลูกไม้อ่อนหวาน ดวงหน้ารูปไข่สวยหวานละมุน ปลายคางเรียว ผิวพรรณขาวผุดผาดเนียนลออผ่องใส คิ้วเรียวได้รูปอยู่เหนือดวงตาหวานสีน้ำตาลทอประกายดั่งท้องฟ้ายามราตรีล้อมไปด้วยแพขนตาหนางอนงาม พวงแก้มสีชมพูเปล่งปลั่งสดใสเช่นเดียวกับริมฝีปากบางได้รูป เรือนผมสีดำสนิทอ่อนนุ่มราวกับแพรไหมเรียงเส้นทิ้งตัวสวยลงมากลางหลัง ตัดกับชุดสีขาวที่เธอสวมใส่ในตอนนี้ ทุกคนที่ได้พบเห็นต่างต้องตกตะลึงกับความสวยของเธอทั้งสิ้น
ร่างบางวางดอกไม้สดกลิ่นหอมลงเบื้องหน้าสถานที่เก็บอัฐิของผู้ล่วงลับอย่างเบามือก่อนจะเอ่ยเสียงเบาพร้อมด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
“คุณปู่คงสบายดีมาก ๆ แล้วสินะคะ” น้ำเสียงสั่นเครือกักกั้นอารมณ์เอาไว้เพียงเท่านั้น ทว่าเพียงชั่วขณะเดียวหัวคิ้วเรียวสีน้ำตาลที่เขียนอย่างประณีตบรรจงก็ขมวดมุ่นเข้าหากัน
จนป่านนี้… เรื่องที่เธอคาดหวังก็ยังคงเงียบงัน
สาเหตุการตายที่แท้จริงของคุณปู่ดำรง เทพหัสดีภักดิ์ยังไม่ปรากฏขึ้นมาเลยสักนิด ทุกอย่างจบลงตรงที่คุณปู่ของเธอถูกรถไม่ทราบป้ายทะเบียนชนแล้วหนี
“คุณหนู ฝนจะตกอีกแล้ว เรากลับกันเถอะค่ะ” หญิงสาวดวงหน้าสวยคมผู้หนึ่งเดินมารับพระพายพร้อมกับคลุมเสื้อคลุมให้ รานีคือพี่เลี้ยงที่ถูกส่งมาเพื่อดูแลเธอโดยเฉพาะ รานีปฏิบัติหน้าที่อย่างดีไม่มีบกพร่องมาเป็นเวลากว่าหกปีแล้ว
“ขอบคุณค่ะพี่รานี” พระพายเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน เบื้องหลังของรานีคืออีวานชายหนุ่มชาวรัสเซียที่ถูกสั่งให้มาดูแลเธอเช่นเดียวกัน และข้าง ๆ เขาคือโทมัส
เมื่อพระพายสบดวงตาคมสีเข้มของอีวาน เธอก็เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยสิ่งใดออกมา เธอถามเขามามากกว่าร้อยครั้งพันครั้งแล้ว และอีวานก็ตอบคำถามด้วยประโยคเดิมตามจำนวนครั้งที่เธอเอ่ยถามไม่เคยเปลี่ยน จนในที่สุดจากคำพูดก็แปรเปลี่ยนเป็นภาษากายที่มีเพียงทั้งสองคนที่เข้าใจกันดี
ชายหนุ่มส่ายหน้า ดวงตาที่หลุบลงเต็มไปด้วยความสงสารเห็นใจ พระพายพยักหน้ายอมรับก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“ถึงเขาจะไม่เคยสนใจหนูพาย แต่ในวันครบรอบการตายของคุณปู่ก็ควรมาบ้างไม่ใช่เหรอคะ”
“คุณหนูครับ เจ้านายติดภารกิจจริง ๆ ครับ ท่านยังไม่มีกำหนดกลับไทยเลย” อีวานตอบกลับอย่างจนใจ
“หนูพายเข้าใจค่ะ” พระพายยิ้มอย่างขมขื่น อันเดรไม่เคยคิดถึงเธอเหมือนที่เธอคิดถึงเขาเลยสินะ “หกปีแล้วนะคะที่เราไม่ได้เจอกันเลย นับตั้งแต่วันเปิดพินัยกรรมวันนั้น”
“คุณหนูคะ… อย่าคิดมากเลยค่ะ” รานีโอบไหล่บางอย่างปลอบใจ ก่อนจะพาพระพายเดินกลับไปยังรถ หญิงสาวเดินไปตามทิศทางที่รานีประคองด้วยความรู้สึกล่องลอย… เธอยังคาดหวังอะไรอยู่อีกอย่างนั้นหรือ
ตั้งแต่อันเดรจากไปครานั้น เธอยังแอบหวังว่าจะได้พบเจอกับเขาอยู่บ้าง อาจจะเป็นตามช่วงเวลาพิเศษต่าง ๆ อย่างวันเกิดของเธอ หรือเทศกาลพิเศษทั้งหลาย แม้แต่ในโอกาสพิเศษเช่นวันจบการศึกษา เธอหลงดีใจไปกับของขวัญที่เขามีให้ในทุกโอกาสไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่ก็พบว่าหลังจากที่อีวานนำของขวัญจากเขามามอบให้เธอแล้ว ทุกอย่างก็จะสิ้นสุดลง ณ ตรงนั้น เขาไม่เคยกลับมาเพื่อพบเจอเธออีกเลย!
ไม่ไยดีเธอแล้วก็เรื่องหนึ่ง แต่ว่าในวันครบรอบการเสียชีวิตของคุณปู่ดำรงอย่างน้อยก็ควรปรากฏตัวมาบ้างสิ อย่างน้อย… ก็ควรจะมาบอกเล่าเรื่องราวที่เขาตามสืบว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่กันแน่!
ใช่แล้วละ! พระพายกะพริบตา แววตาเหม่อลอยแปรเปลี่ยนเป็นมุ่งมั่นขณะจับจ้องออกไปนอกหน้าต่างรถเก๋งสัญชาติยุโรปสีดำที่กำลังขับเคลื่อนผ่านตึกรามบ้านช่องเพื่อจะพาเธอกลับไปยังคฤหาสน์ซาโกเยฟ
ที่เธอชอบคิดวุ่นวายฟุ้งซ่านไปหาเขา… ก็เพราะเรื่องของคุณปู่เท่านั้น! … ไม่ได้คิดถึงเขาเลยสักนิด!
ตลอดระยะเวลาหกปีที่ผ่านมาเธอเติบโตขึ้นมากและเรียนรู้อะไร ๆ ไปมากแล้วเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังได้รับรู้อะไร ๆ ที่ไม่ควรรู้อีกด้วย แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อระดับโลกที่มีข่าวกับดารานางแบบมากมาย พวกสื่อบันเทิงนักจัดอันดับผู้ชายในฝันทั้งหลายแหล่ไม่เคยพลาดที่จะประกาศชื่อเขาไว้ในอันดับต้น ๆ เสมอ ซึ่งพระพายยอมรับว่ามันกวนใจเธอไม่น้อย และเพิ่มระดับเป็นความน่าหงุดหงิดเมื่อสื่อเหล่านั้นไปสัมภาษณ์เขาพร้อมด้วยคำถามถึงสเปกผู้หญิงที่เขาชอบ ซึ่งอันเดรมักจะตอบกลับไปว่า
‘ผู้หญิงที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ’
อะไรกัน! เขาไม่ยอมประกาศออกไปด้วยซ้ำว่าเขาน่ะ… แต่งงานแล้ว!
แล้วเขาหมายถึงผู้หญิงคนไหน…
ถึงแม้อันเดรจะบอกว่าเป็นการแต่งงานเพียงแค่ในนามเพื่อให้เขามีสิทธิ์ในการดูแลเธออย่างเต็มที่ก็ตาม… แต่จดทะเบียนสมรสแล้วก็เท่ากับแต่งงานแล้วไม่ใช่หรือ!
จากความหงุดหงิดก็ทวีเป็นความคับข้องคับแค้นใจ ถึงพระพายจะเด็กกว่าเขาแต่ตอนนี้เธอก็เติบโตเป็นผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว เขาควรให้เกียรติเธอบ้างเหมือนกับที่เธอให้เกียรติเขาเสมอ ไม่เคยทำตัวนอกลู่นอกทางเลย ยิ่งโตขึ้นมากเท่าไรความสาวความสวยของเธอก็ยิ่งเฉิดฉายจนมีผู้ชายมากมายมาสนใจ แต่หญิงสาวกลับไม่เคยคิดจะมองใครเลยสักครั้ง
ก็นั่นละ… ทั้งความรัก ทั้งหัวใจ สุดท้ายเธอก็มอบให้เขา… อันเดร แคนเชลสกี้ ซาโกเยฟ ผู้ได้ชื่อว่าเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอแต่เพียงผู้เดียว!
- Writer
