ทันทีที่ผ้าม่านถูกรูดออก แสงแดดยามเช้าก็สาดส่องเข้ามากระทบกับใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงนุ่ม
แสงจ้าที่แยงตาทำให้ณัฐวรรธณ์ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาตื่นฟื้นขึ้นมา ความรู้สึกแรกปวดหัวจนแทบจะระเบิด พยายามนึกลำดับเหตุการณ์ความทรงจำสุดท้ายก่อนที่สติจะดับลง
"ตื่นแล้วเหรอวะ?"
"กูอยู่บ้านมึงเหรอ?"
ยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับยกมือขึ้นกดขมับ รู้สึกคอแห้ง ศีรษะหนักอึ้งไปหมด
"เออ บ้านกู ไม่ใช่ม่านรูดที่ไหน"
เมธีนั่งอยู่บนโซฟาตรงปลายเตียง กลิ่นกาแฟในแก้วส่งกลิ่นหอมฟุ้งจนอยากจะกระดกเข้าปากซักฮึกเพื่อให้กาเฟอีนทำงานสมองจะได้ปลอดโปร่ง
"ขอบใจที่พากูมาด้วย"
"กูจะบอกอะไรให้ ถ้าไม่ได้กูนะเมื่อคืน มึงได้ไปตื่นอยู่บ้านอีหนูมิลินแน่"
เมธีบอกพรางยื่นเครื่องดื่มแก้อาการแฮงค์ให้ณัฐวรรธณ์
"มาได้ยังไงวะ?"
"ตอนแรกกูก็นึกว่ามึงนัดมา แต่พอคิดไปคิดมาน่าจะเป็นหนอนบ่อนไส้ในร้าน เป็นไงล่ะ ค
