เจ็บที่ต้องจ่าย

ตอนที่3

"บอสครับ!"

เสียงเรียกของผู้ช่วยคนสนิททำให้ณัฐวรรธณ์ที่กำลังนั่งหัวเสียอยู่ตรงโต๊ะทำงานส่วนตัวแทบจะปรับอารมณ์ไม่ทัน

"มีอะไรเหรอนาวิน?"

"คุณวีวี่ไม่ได้ไปบ้านของคุณแม่ครับ ผมไปเช็คมาตามที่บอสสั่งเรียบร้อยแล้ว"

"ดี โกหกเพราะอยากหลบหน้าฉัน เรียกร้องความสนใจเหมือนเคย ช่างเถอะเดี๋ยวก็ดีเอง ไม่ต้องไปตามแล้วยิ่งไปตามไปสนใจมากก็ยิ่งเข้าทางวีวี่"

ถอนหายใจออกมาเบาๆหลังจากที่กระหน่ำโทรหาอีกฝ่ายแต่หล่อนไม่รับโทรศัพท์ไม่พอ ยังปิดเครื่องใส่อีก จนเขาร้อนใจต้องใช้ลูกน้องไปตามสืบว่าวีธราไปบ้านแม่ของตัวเองตามที่บอกจริงๆหรือไม่ เพราะหากเธอไม่ได้ไปแล้วเขาตามไปอีกก็คงจะโป๊ะแตกเหมือนคราวก่อนๆ

"แต่ถ้าผมเป็นคุณวีวี่ก็คงจะเสียใจนะครับ ที่เจอคลิปอะไรจังๆแบบนั้น"

"เออ พูดเรื่องนี้มาก็ดี ไปจัดการแทนฉันหน่อย"

"จัดการเรื่องอะไรครับบอส?"

"มิลินทำแบบนี้กับฉันหลายครั้งแล้ว พยายามจะแสดงตัวตลอดว่าคบกับฉัน นายว่าฉันควรจะทำอย่างไรกับมิลินดี"

"ผม..ผมไม่กล้าออกความเห็นครับ"

ณัฐวรรธณ์เอามือลูบคางอย่างใช้ความคิด เขาคบกับนางแบบสาวมิลินมาเกือบหกเดือนแล้ว คนนี้คบนานที่สุด แรกๆหล่อนก็ทำตัวน่ารักน่าทะนุถนอมดี แต่พอนานวันเริ่มเข้ามาวุ่นวายกับครอบครัวของเขามากขึ้น

"พูดมาเถอะ ฉันไม่โกรธ"

"เอ่อ ก่อนอื่นบอสถามใจตัวเองก่อนเถอะครับว่ารักใคร"

นาวินพูดนิ่งๆด้วยสีหน้านิ่งๆตามสไตล์ของเขา

"รัก นายพูดเรื่องตลกอะไรนาวิน เรื่องรักมันไม่ได้อยู่ในสมองของฉันหรอก"

"บางทีผมก็งงครับว่าถ้าไม่ได้รักใครสักคนแล้วบอสจะแต่งงานทำไม สู้ใช้ชีวิตหนุ่มโสดไปวันๆโดยที่ไม่ต้องทำร้ายจิตใจใครดีกว่า"

นาวินตอบปนเหน็บแนมผู้ที่เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนที่คบกันมานาน

สิ่งที่ณัฐวรรธณ์ทำไม่มีตรงไหนที่เขาจะชื่นชมหรือพอจะเข้าข้างได้เลย แต่ถ้าเป็นเขาก็คงจะเลือกวีธรา เพราะวีธราเหมาะสมกับณัฐวรรธณ์มากที่สุดแล้ว

"แต่งเพื่ออะไรนายก็น่าจะรู้ดีที่สุด เอาล่ะเข้าใจแล้ว งั้นฉันจะเลือกตัดมิลินออกไปก็แล้วกัน"

"ดูบอสจะตัดอะไรต่อมิอะไรง่ายไปหมดเลยนะครับ"

"เอ้า ไอ้นี่ ก็บอกให้ฉันเลือกเอาสักคน ฉันมีเมียก็ต้องเลือกเมียป่ะวะ"

"ครับ"

นาวินทำได้เพียงรับคำสั่งพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ถ้ารู้จักพอตั้งแต่แรกก็คงไม่วุ่นวายกันไปหมดเหมือนตอนนี้

ใจจริงในฐานะเป็นเพื่อนนาวินก็อยากจะพูดเตือนสติให้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้เวลางานเขาอยู่ในสถานะขี้ข้าคนนึงเท่านั้นก็ต้องสำเหนียกตัวเองพอประมาณว่าอะไรสมควรพูดและอะไรไม่สมควรพูดกับเจ้านาย แม้ว่าบางทีอดไม่ได้จะเผลอหลุดด่าไปบ้างก็ตาม

"งั้นนายช่วยเอาเงินสดก้อนนี้ไปให้มิลินก็แล้วกัน ฉันขี้เกียจจะโอนให้เป็นหลักฐานขึ้นมาอีก คุณแม่รู้เข้าคงได้ตามมาฉีกอกเป็นรอบที่ร้อย"

ยื่นซองสีน้ำตาลที่ข้างในบรรจุเงินไว้ประมาณหนึ่งล้านบาทให้นาวิน ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องให้ก็ได้ แต่ไม่อยากตัดใครออกไปง่ายๆโดยที่ไม่ได้ให้อะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง วันนี้รู้สึกว่าเขาจะเสียเงินให้ผู้หญิงมากเป็นพิเศษ

"สรุปว่าบอสเลือกคุณวีวี่"

"อืม ช่วงนี้คงต้องหยุดสักพัก ให้วีวี่กลับมาเป็นปกติก่อนค่อยว่ากันอีกที"

"หยุดมีเล็กมีน้อยง่ายกว่ามั้ย.."

นาวินแอบบ่นพึมพำ แต่ทว่าเหมือนจะไปสะดุดคนหูดีเข้า

"นายว่าอะไรนะ?"

"ปละ เปล่าครับ "

"แต่ฉันได้ยินนะ เออน่า!ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันผิด ก็คนมันเมาจะให้ทำยังไง มันเมามันไม่มีสติใครชวนไปทำอะไรก็ไปหมด นายน่ะแหละที่ดูแลฉันไม่ดี"

"ผมมีหน้าที่เป็นผู้ช่วยเรื่องงานไม่ได้มีหน้าที่คอยหิ้วบอสตอนเมา ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวไปทำงานก่อนนะครับบอส"

นาวินกล่าวจบก็เดินทำหน้านิ่งไปหยิบแฟ้มเอกสารเสนอเซ็นที่วางอยู่ตรงโต๊ะวางเอกสารแล้วเดินออกไป นาวินเป็นทั้งผู้ช่วยและเพื่อนของณัฐวรรธณ์เพราะเติบโตด้วยกันมาทั้งแต่เล็กๆ

นาวินเป็นบุตรชายของผู้ช่วยพ่อของณัฐวรรธณ์อีกที พอพ่อของณัฐวรรธณ์เกษียณพ่อของนาวินก็เกษียณตาม นาวินเลยต้องมารับช่วงต่อแทนพ่อเหมือนกับณัฐวรรธณ์ที่มารับช่วงต่อแทนบิดาเหมือนกัน

"ไอ้นี่ ทำไมมันเย็นชาจังวะ บางครั้งเหมือนมันหลอกด่า"

ยกมือขึ้นเสยผมในสมองกลับมาครุ่นคิดเรื่องของวีธราต่อ ช่วงนี้วีธราดูแปลกไปมาก นิ่ง สุขุม ใจเย็น จนเขานึกหวั่นๆ แต่ก็ยังคงมั่นใจกับความหล่อและรวยมากของตัวเอง มั่นใจว่าวีธราไม่โง่ทิ้งเขาไปแน่นอน

ความหลงตัวเองและมั่นใจสูงเป็นนิสัยส่วนหนึ่งของณัฐวรรธณ์ เขาจึงชะล่าใจว่าเขาจะไม่มีวันอกหักจากผู้หญิงคนไหนในโลกอย่างแน่นอน เพราะที่ผ่านๆมาเป็นแบบนั้นมาตลอด

ณัฐวรรธณ์ยังคงเชื่อว่าผู้หญิงทุกคนในโลกเหมือนกันหมด ก็มีแต่วีธราที่แตกต่างจากคนอื่นไปบ้าง เขาเลยเลือกจะคบและแต่งงานกับเธอหาได้รู้สึกรักใคร่อะไรมากมาย เพราะตอนนั้นพ่อแม่ของเขาอยากให้เขาแต่งงานก็แค่นั้น เรื่องราวเหล่านี้วีธราไม่รู้ วีธราเข้าใจว่าที่ณัฐวรรธณ์ขอแต่งงานในตอนนั้นเป็นเพราะรักเธอจริงๆ