พ่ายรักเจ้าสาววันไนท์ฯ

ตอนที่6

พ่ายรักเจ้าสาววันไนท์ฯ

6

"อ๊า~ จะ...ทำอะไร?"

มิรารีบหดขาเมื่อหน้าของเขาเริ่มเลื่อนต่ำลงไป

"ผมอยากจะชิมน้ำหวานของคุณ"

"อะ...อะไรคือน้ำหวาน"

"เดี๋ยวก็รู้"

เจตต์เปลี่ยนใจช้อนร่างบางอุ้มขึ้นมาในอ้อมกอดแทน

"อุ้ย!"

มิรากอดเขาแน่นเมื่อเขายกร่างของเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินพาเข้าห้องนอนไปอย่างช้าๆ

ในขณะที่ทั้งตัวของเธอเหลือเพียงกางเกงในแพนตี้สีดำตัวเดียวเท่านั้น

มิรารู้สึกว่าตัวของเธออ่อนปวกเปียกไปหมดเหมือนคนที่ไม่มีเรี่ยวแรงอะไร นอกจากจะพึ่งพิงพละกำลังจากเขาเท่านั้น

"นอนเฉยๆทำตามที่ผมบอกก็พอ"

มิราหลับตาพริ้ม เขายกเธอมาวางที่ปลายเตียงนอน ขาทั้งสองข้างถูกเขาแยกออก แพนตี้ตัวจิ๋วก็โดนเขาเขี่ยออกเพียงปลายนิ้ว ริมฝีปากอุ่นไต่จูบจากหน้าท้องแบนราบจนถึงต้นขาขาวเนียน

เจตต์ปรายตาขึ้นมองหญิงสาวเป็นระยะๆ เธอยังคงหลับตาพริ้ม มีเสียงครางออกมาบ้างเป็นครั้งคราวแต่แผ่วเบาจนเกือบไม่ได้ยิน นิ้วยาวที่สุดของเขาแหวกเข้าไปตรงกลางของกลีบเกสรดอกไม้ที่มีน้ำหวานไหลเจิ่งนอง เนื่องจากโดนเล้าโลมจากภมรตัวผู้อย่างเขา

"อ๊า สะ..."

เหมือนมิราพยายามจะสะกดกลั้นไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา

"ปล่อยอารมณ์ออกมาเถอะ รู้สึกอย่างไรก็พูดออกมา"

"ฉันเสียว"

มิราบอกเขาตรงๆ

"เดี๋ยวคุณจะเสียวมากกว่านี้อีก"

เจตต์ไม่รอช้า เขาซุกหน้าเข้าไปกลางรอยแยกที่มีนิ้วของเขาทำหน้าที่ชักเข้าชักออกจากรูร่อง ทันทีที่ปลายลิ้นอุ่นของเขาแตะลงไปตรงจุดสยิว

"โอว~ เสียวว ได้โปรดอย่าทรมานฉันเลย ได้โปรดเถอะค่ะ ช่วยฉันด้วย"

เจตต์ไม่ฟัง เขายังคงใช้ลิ้นเล็มเลียกระดกตรงส่วนนั้นอย่างเร็วรัว พร้อมกับนิ้วที่ทำหน้าที่สำรวจรูร่องน้ำหวานยิ่งไหลออกมามากขึ้น เท่ากับว่าอารมณ์ของเธอโดนปลดปล่อยจนเกือบจะถึงขีดสุดแล้ว

มิราทำหน้าเหยเกบิดเบี้ยวอย่างเสียวซ่านถึงใจกับรสรักที่เขาเล้าโลม เป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน มันช่างวิเศษเหลือเกิน

"อ๊า....ฉันแตกแล้ว"

ร่างบางสั่นกระตุกสองสามครั้งคาปากของเขา หญิงสาวขยับสะโพกหนีลิ้นของเขาทันทีที่ถึงจุดหมายปลายทาง

"พอเสร็จแล้วก็ทิ้งกันเลยนะ"

มิรายิ้มเขินให้เขาที่มองเธอด้วยสายตาเร่าร้อน มิราเพิ่งจะเข้าใจว่าการเสร็จสมถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดความรู้สึกมันมีความสุขแบบนี้นี่เอง

"จะทำอะไรคะ?"

มิราชะโงกหัวขึ้นมาเมื่อเขาจับสะโพกของเธอขยับเข้าหาพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองโยนลงไปกองอยู่ข้างเตียง จนเห็นหุ่นและกล้ามเป็นมัดๆไม่ว่าจะซิกแพคหรือแปดแพคมองยังไงก็ดูเซ็กซี่ไปหมด ยิ่งมองอารมณ์ปรารถนาของเธอก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง

"มันยังไม่จบ"

เจตต์ดึงแก่นใหญ่ขนาดใหญ่ที่แข็งเต็มที่ของเขาออกมา มิราถึงกับเบิกตาโพลงกับความใหญ่ของมัน ว่าทำไมกลับไปครั้งก่อนเธอถึงได้เจ็บตรงจุดสงวนไปหลายวัน ก็เพิ่งจะgetก็ตอนนี้เอง

"มันจะเจ็บมั้ยคะ?"

มิราถามอย่างกังวล

"เจ็บนิดเดียว แค่ทำตัวให้สบายๆห้ามเกร็ง อีกสักพักคุณก็จะเข้ากับมันได้"

เจตต์บอกในขณะที่หยิบขวดเจลหล่อลื่นทาลงไปตรงส่วนนั้น เพื่อเพิ่มความหล่อลื่นและลดความเจ็บปวดจากขนาดของเขา และร่องที่ยังแคบสนิทของเธอ

เจตต์ค่อยๆป้อนเจ้ามังกรของเขาเข้าไปอย่างระมัดระวัง มิราหลับตาพริ้มอีกครั้งพยายามทำใจให้สบายๆไม่เกร็งอย่างที่เขาบอก แม้หนทางของรูร่องจะเข้าไปลำบากแต่เจตต์ก็นำมันเข้าไปจนสำเร็จ

"อาส์ เขาไปสุดแล้วล่ะ ผมจะเริ่มขยับทีละนิดก่อนนะ"

เจตต์จัดท่าจัดทางให้ร่างของเขากับเธอผนึกหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ก่อนที่จะเริ่มขยับจังหวะอย่างระวังเหมือนเดิม เป็นครั้งแรกที่เขาทะนุถนอมผู้หญิงแบบนี้ กลัวว่าเธอจะเจ็บและไม่มีความสุขที่ได้ร่วมรักกับเขา

"เจ็บมั้ย?"

"นิดหน่อยค่ะ"

มิราเริ่มกอดรั้งเขาแน่นอย่างหาที่ยึดเหนี่ยวเมื่อเขาเริ่มถาโถมเข้ามา เจตต์เปลี่ยนขยับมาจากท่ามาตรฐานมาเป็นท่านั่ง มือทั้งสองข้างจับสะโพกของเธอไว้และสอนหญิงสาวให้เป็นคนลองขย่มเองบ้าง

พั่บ ๆ ๆ

"เก่งมาก...อืม..เสียว"

เจตต์บอกความรู้สึกของตัวเองออกมา เสียงจังหวะของเนื้อกระทบเริ่มดังมากขึ้น เมื่อเขาตั้งรับช่วยเพิ่มจังหวะให้รัวเร็วและแรงมากกว่าเดิม

"เสียว ซี้ด..."

เสียงครางของทั้งคู่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งห้อง

พั่บ ๆ

เจตต์ประคองหน้าสวยของมิราเข้ามาหา ยิ้มใส่ตาหยาดเยิ้มคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความใคร่เสน่หา เขาประกบจูบแลกลิ้นเข้าไปในช่องปากนุ่ม กวาดหาความหวานอย่างดูดดื่มเร่าร้อน

"อื้อ~ "

มิรายังคงครางอยู่ในลำคอ

"ร่องคุณตอดมาก โอว~"

เจตต์รีบขยับจังหวะเป็นเร็วขึ้น

"โอว คุณฉันเสียว..อื้อ โอ้ย"

ร่างของมิรากระตุกตอดของเขาอีกครั้ง มิรารู้สึกได้ว่ามีน้ำอุ่นๆฉีดเข้ามาในร่องรัก เหงื่อเม็ดเล็กๆเริ่มผุดขึ้นประปรายจนเปียกชุ่มไปทั้งร่าง

"อีกแป๊บ..ผมก็แตกแล้ว ขอแช่ไว้แป๊บนะ"

เจตต์กอดร่างของมิราไว้แน่น ยามได้ร่วมรักกับเธอตอนมีสติครบถ้วนราวกับว่าเขาได้โบยบินอยู่กลางท้องนภา ตัวของเขารู้เบาหวิวเหมือนนอนอยู่บนปุยเมฆไร้ซึ่งน้ำหนักใดๆ ความรู้สึกแบบนี้เขาไม่เคยรู้สึกกับคู่นอนคนไหนมาก่อน

ชายหนุ่มจุมพิตลงบนหน้าผากมนก่อนจะค่อยๆถอดถอนเจ้าแก่นกายออกมา แล้วลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ร่างบางของมิรานอนสงบนิ่งพร้อมกับความเพลียอยู่ภายใต้ผ้าห่ม

มิราได้ยินเสียงสายน้ำไหลในห้องน้ำ ดูเหมือนคนข้างในกำลังอาบน้ำชำระร่างกาย

หญิงสาวนอนพักเหนื่อยอยู่ประมานยี่สิบนาทีก็ลุกขึ้นมา เพราะเธออยากจะกลับไปนอนที่บ้านมากกว่า

"จะไปไหน?"

เจตต์ออกมาทันพอดี ในมือของเขากำลังถือเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่เพื่อมาให้หญิงสาวสวมใส่แทนชุดนอน ซึ่งขนาดเสื้อของเขาสามารถใช้แทนชุดนอนได้อย่างสบายๆ

"ฉันจะกลับบ้าน"

"คืนนี้ผมซื้อบริการคุณแล้วนะ"

"คุณไม่ได้บอกว่าจะให้ฉันค้าง"

"ผมเพิ่มให้อีกแสนนึง นอนค้างที่นี่"

"วิปลาสไปแล้วเหรอคะ มีเงินก็ใช้เงินฟาดหัวไปทั่ว"

"แล้วเอามั้ยล่ะ?"

มิรานิ่งคิดอย่างไตร่ตรองที่คิดนี่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินเลย

'ที่จริงคืนนี้พี่พนาก็ไม่อยู่ นอนค้างกับเขาก็คงไม่มีเสียหายอะไร ถึงจะเสียหายก็คงไม่มากไปกว่านี้แล้วล่ะ'

มิราอมยิ้มออกมาเมื่อคิดได้แบบนี้

"ก็ได้ค่ะ"

เจตต์ถึงกับถอนลมหายใจออกมาโล่งอกที่หญิงสาวไม่กลับ คืนนี้เขาต้องนอนกอดเธอให้ได้เสียเป็นล้านก็ยอม เป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาลงทุนเยอะที่สุดและเจตต์ก็รู้สึกว่าเธอคนนี้เอาชนะเขาในเรื่องการอัพค่าตัวได้สำเร็จ

สรุปว่าต่างคนต่างก็คิดกันไปเองทั้งนั้น ซึ่งแท้ที่จริงแล้วในหัวมิราไม่ได้มีเรื่องเงินเลยแม้แต่น้อย

"คุณชื่ออะไร?"

เจตต์นึกได้ว่ายังไม่ได้ถามเธอเรื่องชื่อ เอากันเสร็จไปสองครั้งสองคราแล้วยังไม่ได้รู้จักชื่อเสียงเรียงนามกันเลย ผู้หญิงคนนี้ทำเขาแทบคลั่งถึงขนาดไม่ยอมถามชื่อถามแส่กันก่อนเลยทีเดียว

"ฉันค่อยบอกตอนเช้านะคะ"

"เอาอย่างนั้นเหรอ ก็ได้"

ในขณะที่มิราไม่ได้อยากรู้เรื่องชื่อของเขาเลย เพราะตอนนี้เธอยังไม่อยากให้เขารู้จักชื่อจริง นามสกุลจริง เพราะนามสกุลของเธอดังมากในเมืองไทย เกรงว่าเขาจะรู้เรื่องแล้วจะสืบจนรู้ว่าเธอมีคู่หมั้นแล้ว

คิดมาถึงตรงนี้ก็ปวดจี๊ดๆที่หน้าอกข้างซ้าย จะทำอย่างไรดีกับเรื่องแต่งงาน

"จริงๆแล้วผมกำลังจะแต่งงาน"

"ว่าอะไรนะคะ?"

มิรารู้สึกช็อกเมื่อได้ยินเรื่องนี้

"ผมมีคู่หมั้นแล้ว กำลังจะแต่งงานในไม่กี่เดือนข้างหน้า คุณจะว่าอะไรมั้ย ถ้าหากผมอยากจะเลี้ยงดูคุณในฐานะผู้หญิงของผม ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ"

ในขณะที่มิราพยายามปิดบังเรื่องคู่หมั้นแต่เจตต์กลับสารภาพเรื่องแต่งงานออกมาแล้วมาขอเลี้ยงดูเธอในฐานะ

"เมียเก็บ?"

"ความจริงแล้ว "

"ไม่ต้องชักแม่น้ำทั้งห้าหรอกค่ะ เมียเก็บก็คือเมียเก็บ"

มิรารู้สึกเสียใจที่รู้แบบนี้ เธออุตส่าห์คิดจริงจังกับเขาแท้ๆ คิดถึงขั้นอยากจะล้มเลิกงานแต่งงานหากว่าเขาจริงจังกับเธอ

"เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนี้เถอะค่ะ ฉันอยากจะนอนแล้ว"

มิราไม่อยากพูดอะไรออกมาอีก เธอหยิบเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่เขาเอามาให้สวมคลุมลงไปบนร่างเปลือยแล้วนอนลงหันหลังให้เขา

'ทำไม รู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังจะไม่พอใจนะ'

เจตต์คิดในใจแต่ไม่ได้ถามออกมาตรงๆ เขามั่นใจว่าข้อเสนอของเขาหญิงสาวต้องรับแน่นอน

เพราะคนเห็นแก่เงินแบบเธอเป็นไปไม่ได้ที่ไม่อยากได้เงินก้อนโตจากเขา เพราะไม่ต้องออกไปทำงานหาลูกค้าตามผับตามบาร์ให้เหนื่อย

เขาล้มตัวลงนอน สอดมือเข้าไปกอดกระชับเอวคอดให้ขยับเข้ามาแนบชิดเขามากขึ้น

ปลายจมูกของเขาก็จรดอยู่ตรงเรือนผมสลวยหอมกรุ่น เขาจุมพิตลงไปเบาๆ มิรารู้สึกได้ว่าเขาปฏิบัติกับเธออย่างอ่อนโยน

'อย่าไปซึ้งเชียวมิรา เขาก็คงจะทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน..คนไม่รู้จักพอ'

เมื่อคิดได้แบบนี้น้ำตาเจ้ากรรมมันก็เริ่มไหลรื้นล้นขอบตาออกมาอย่างไม่อาจกลั้น

'กลับเข้าไปเลยนะ ฉันไม่อยากร้องไห้ขี้แยเป็นคนขี้แพ้ หลังจากคืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของเธอแล้วมิรา เธอก็มีคู่หมั้นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ อย่ายอมเขาสิ เขามีได้เธอก็มีได้...กล้าดียังไงจะให้ลูกสาวท่านทูตอย่างฉันมาเป็นเมียเก็บนาย หวังสูงเกินไปแล้ว'

มิรานอนเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ แต่ก็แอบปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด จนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ โดยที่ปล่อยให้คนตัวใหญ่นอนกกกอดอย่างไม่ได้ขัดขืนและขัดใจ เพราะเธอคิดว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย...ที่จะยอมให้เขาทำแบบนี้แล้ว