“หวาเจอพี่เอวาด้วยค่ะ”
ยี่หวาพูดเสียงเบา เพราะไม่รู้ว่าควรเล่าให้พ่อกับแม่ฟังไหม บ้านเธอกับพี่เอวาบาดหมางกันหนัก ในวันที่พ่อกับแม่เธอรับรู้ว่าเธอบาดเจ็บอยู่นอกบ้าน มันเป็นความเข้าใจผิด แต่ตอนนั้นท่านโกรธมากที่บ้านพี่เอวาปล่อยให้เธอออกมาเจอคิมหันต์ และโดนเขาทำร้าย ตั้งแต่นั้นมาท่านทั้งสองก็ห้ามเธอเด็ดขาดว่าไม่ให้ติดต่อกับทางนั้นอีก
“พี่เขาสบายดีไหมลูก” ท่านภูริลูบมือลงบนผมของลูกสาว ท่านว่าถึงเวลาที่ต้องแก้ไขเรื่องในอดีตสักที อยากทำให้ความรักสุดท้ายของภรรยาเป็นจริง ก่อนที่ท่านจะจากโลกไปในสักวัน
“ค่ะ พี่เอวาสบายดี คุณแม่ก็คิดถึงพี่เอวาใช่ไหมคะ” ยี่หวาหันกลับมากอดแม่ไว้แน่น ซบหน้าลงกับตักท่านพลางร้องไห้สงสารแม่ตัวเอง คงไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกหรอก เธอรู้ดีเพราะได้รับความรักจากแม่มากกว่าใคร
“จ๊ะ แม่คิดถึงพี่เอวาของหวามาก” ท่านร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน ความอดทนน้อยลงทุกที ยิ่งเห็นยี่หวากลั
