“ไม่รู้จักเลยว่ะ”
คิมหันต์เคยไปเที่ยวมาเกือบทุกภาคแล้ว ภาคเหนือเขาไปบ่อยๆกับเพื่อนๆทั้งสามคนนั่นแหละ แต่ไม่เคยได้ยินว่ามีสวนสวยชื่อภูริพงษ์มาก่อน ถ้าเขารู้ว่ามี ไม่มีทางที่จะพลาดการไปเยี่ยมชมพักผ่อนแน่ๆ เขาชอบธรรมชาติและบรรยากาศแบบสวนนี้มาก เป็นไปไม่ได้ที่ความงดงามของมันจะผ่านหูผ่านตาเขา
“จะรู้จักได้ไง ก็เขาโพสต์บอกว่า จะเริ่มเปิดให้เข้าชมอาทิตย์หน้า แสดงว่ามี่ผ่านมา ไม่เคยเปิดให้คนเข้าไปข้างในเลย”
พธูส่ายหน้าให้ความไม่สนใจตัวหนังสือของเพื่อน คิมหันต์เลื่อนดูรูปทั้งหมดอีกครั้ง ก่อนจะหยุดมองรูปสุดท้าย ที่มีผู้หญิงยืนอยู่ในรูปท่ามกลางสวนกุหลาบ รูปร่างคล้ายยี่หวาเลย แม้จะเห็นเพียงแค่แผ่นหลังเล็กๆนั่น แต่เขาว่าต้องใช่เธอแน่
“กูจะไปที่นี่”
“ขับรถไหวหรือเปล่าเถอะ”
“ไม่อะ ไปด้วยกันหน่อยสิพธู ไปคนเดียวแล้วใจฟ่อชิบหายเลย” คิมหันต์รู้สภาพร่างกายตัวเองดีว่าไม่สามารถขับรถไปถึงที่นั่นได้ อีก
