ดวงใจคิมหันต์

ประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืม (NC)

หลังจากพาเธอไปถึงจุดหมายปลายทางได้สำเร็จ คิมหันต์รีบผละออกไป ถอดกางเกงของตัวเองออก จับรูดแท่งเนื้อขึ้นลงเตรียมความพร้อม สวมถุงป้องกันทุกอย่างไว้ เหมือนทุกครั้งที่ตัวเองเคยผ่านมา

มือหนาจับแท่งเนื้อกดลงไปช้าๆ พลางสำรวจใบหน้าของเธอไปด้วย ใบหน้าสวยดูเจ็บปวด แต่กลับไม่ร้องสักแอะ ตั้งแต่เขาเริ่มทำแล้ว เหมือนคนที่พยายามอดทนกับทุกอย่าง และมันช่างน่าหงุดหงิด

“ถ้าเจ็บก็ร้องสิ รู้สึกยังไงก็ร้องออกมา เก็บไว้ทำไม” มือหนาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างเบามือ ยังไม่กล้ากดตัวตนเข้าหามากว่านี้ เพราะกลัวว่าเธอจะรู้สึกแย่

“ช่วยจูบฉันหน่อยได้ไหมคะ” ยี่หวาขอร้องเสียงเบา มองใบหน้าคมครามผ่านม่านน้ำตา เธอขอมากไปหรือเปล่านะ แต่อยากได้จริงๆ อยากได้จูบของเขา

คิมหันต์ก้มลงไปจูบเธอเบาๆ เคล้าคลึงกลีบปากที่น่าหยอกเย้าและน่าหลงใหล ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ในเมื่อเขาอยากทำแบบนี้มานาน อยากจะจูบปากสีหวานของเธอมาตลอด

“อ๊ะ อือ เจ็บค่ะ เจ็บ ฮือ”

ในจังหวะที่กำลังเคลิบเคลิ้ม ยี่หวาสะดุ้งสุดตัว ดึงรั้งเขาเข้ามากอดไว้แน่น ทำใจไว้ว่ามันคงเจ็บ แต่ไม่คิดว่าจะเจ็บได้ขนาดนี้ ทั้งที่ควรผลักออก แต่เธอกลับกอดเขาไว้แน่นเหมือนเด็ก เธอทำตัวน่าอายกับเขาอีกแล้ว

“อืม ฉันก็เจ็บนะ แต่ไม่นานมันจะดีขึ้น” คิมหันต์กระซิบปลอบเบาๆข้างใบหูเล็ก ขบเม้มไปมาสร้างความเสียวซ่านแทนความเจ็บ กดแช่ตัวตนไว้ก่อน เพราะเขาเองก็เจ็บจนไม่อยากขยับตัว ร่องรักเธอรัดแน่น แต่เขาไม่แปลกในนัก เพราะรู้แล้วว่าเธอไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนเลย

หลังจากคนตัวเล็กเริ่มผ่อนคลาย เอวหนาจึงเริ่มเคลือนกายเข้าออก เปลี่ยนทุกความเจ็บเป็นความสุข งัดทุกสารพัดลีลาออกมาเพื่อเอาใจเธอ เขาต้องทำให้เธอเห็น ว่าเขานะเด็ดสุดแล้ว เธอจะได้ไม่ทิ้งเขาไปไหน

หลังจากจบเรื่องน่าอายที่กินเวลานานหลายชั่วโมง ยี่หวาได้แต่นอนมองเพดานเงียบๆ เธอรู้สึกดีเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาได้ สัมผัสจากผู้ชายเป็นแบบนี้สินะ ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมาทำเรื่องน่าอายกับผู้ชายคนนี้ได้ ใบหน้าสวยหันไปมองคนหลับที่อยู่ข้างๆ หลังจากทุกอย่างสงบเขาก็หลับเป็นตาย สงสัยเพราะใช้แรงเยอะเกินไป

“ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืม ลาก่อนค่ะคุณคิมหันต์”

ริมฝีปากเล็กได้รูป กดจูบลงไปบนหน้าผากสีขาวอมเหลือง ยิ้มให้ใบหน้าหล่อเหลานั่นอีกครั้ง ก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัว พาตัวเองหนีไปจากทุกอย่าง ร่วมทั้งความรับผิดชอบที่เขาเสนอมาด้วย เธอตั้งใจให้เป็นแบบนี้ ไม่ต้องการให้เขารับผิดชอบอะไร เธอไม่ได้เสียหาย ออกจะดีใจด้วยซ้ำที่ครั้งแรกเป็นเขา

คิมหันต์รู้สึกตัวตอนรุ่งสาง คว้านมือหาร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆก่อนเป็นอันดับแรก เมื่อไม่เจอร่างคนที่นอนกอดก็ผุดลุกขึ้นนั่ง พิงหลังเข้ากับหัวเตียง ภายในห้องนอนไร้เงาของเธอ รอบตัวเงียบสนิท เหมือนเมื่อคืนเป็นเพียงฝันที่ดีโคตรๆ แต่เขารู้ว่าดีว่ามันไม่ใช่ความฝัน เพราะหยดเลือดที่เปื้อนอยู่บนที่นอนสีหวานของตัวเอง

“หนีงั้นเหรอ”

คิมหันต์หน้าตึง ก่อนที่เขาจะหลับ เขากำชับกับเธอนักหนา ว่าตื่นมาต้องเจอเธอ เขาคิดว่าเธอจะว่าง่าย ที่ไหนได้ไม่ได้ว่าง่ายเลยสักนิด กายหนาลุกขึ้นจากที่นอน เดินเปลือยกายล้อนจ้อนเข้าห้องน้ำอย่างเคยตัว จัดการธุระส่วนตัวอย่างเร่งรีบ ก่อนจะบึ่งเฟอรารี่กลับบ้านที่นครปฐม

ปกติเขาจะเข้าไปสังสรรค์กับเพื่อนที่กรุงเทพ แล้วอยู่เที่ยวต่อสองสามวัน แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน เขาจึงต้องรีบกลับมาเคลียร์งานที่บ้านก่อน จะได้มีเวลาว่างมากพอ ไปจัดการกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียเขาแล้วอย่างยี่หวา

“คุณคิมมาเช้าจังเลยค่ะ”

พนักงานงานทำความสะอาดที่มาทำงานก่อนพนักงานคนอื่นๆ เอ่ยทักทายเจ้านายที่เดินเข้ามาในออฟฟิศ ใบหน้าหล่อเหลาแย้มยิ้มทักทายเพียงอย่างเดียว ก่อนจะเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัว

บริษัทที่คิมหันต์ดูแล เป็นของพ่อแม่ที่ยกให้เขาดูแลต่ออีกที บริษัทขนส่งเป็นธุรกิจหลักที่เขาทำเพื่อใช้มันหมุนเงิน ส่วนเงินที่เข้ามาเป็นรายได้หลัก เขาได้มันมาจากการซื้อขายหุ้น แม้จะไม่มากมายถึงขั้นมหาเศรษฐี แต่ก็มีกินมีใช้ไม่ขาดมือ ทั้งรถ ทั้งบ้าน คอนโด รวมทั้งที่ดินที่มีในครอบครอง ได้มาจากเงินลงทุนจากส่วนนั้นทั้งหมด

คิมหันต์ใช้เวลาจัดการงานตัวเองให้เข้าที่เข้าทางเกือบห้าวัน แม้ธุรกิจที่ทำจะอยู่ตัวแล้ว แต่ก็มีปัญหาไม่น้อย ต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เพื่อปูทางให้ตัวเองได้หยุดนานๆ เขาไม่รู้ว่าจะใช้เวลาจัดการเรื่องส่วนตัวนานแค่ไหน จึงต้องเคลียร์งานที่มี ให้มันมีปัญหาน้อยที่สุด ไม่อยากวิ่งโร่ไปมา ระหว่างบ้านกับกรุงเทพ

Tru Tru

คิมหันต์มองหน้าจอ คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น ปกติเพื่อนไม่ค่อยโทรหา นึกยังไงถึงโทรมาก็ไม่รู้ คิมหันต์วางมือจากเอกสารไปหยิบโทรศัพท์ กดรับแล้วกรอกเสียงรำคาญลงไป

“ว่า?”

[มึงอ่านข่าวยังคิม ยี่หวาของมึงเปิดตัวแฟนแล้วนะเว้ย]

“มึงว่าไงนะ!”

คิมหันต์ผุดลุกขึ้นยืน เขาไม่ว่างตลอดช่วงสี่ห้าวันที่ผ่านมา ยุ่งจนไม่มีเวลานอน รวมทั้งไม่มีเวลาอ่านข่าวของเธอด้วย ไม่รู้ความเคลื่อนไหว เพราะตั้งใจจะไปดูด้วยตาตัวเอง

[กูส่งลิงค์ข่าวไปให้แล้ว ไม่รู้ข่าวจริงหรือมั่ว กูไม่เห็นมึงอ่าน กูเลยต้องโทร] เสียงของกางเขนดูร้อนรน แต่คนฟังกลับร้อนกว่า เมียเปิดตัวผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ! ไม่ร้อนก็บ้าแล้ว

เห็นกูเป็นควายเหรอวะยี่หวา ที่ไถนาเสร็จก็ถีบหัวส่ง!

“กูยังไม่ได้ดู แต่เดี๋ยวกูไปถามเจ้าตัวเอง”

[มึงรู้เหรอว่าเขาอยู่ไหน]

“คนอย่างกู ถ้าอยากรู้อะไรมีเหรอที่จะไม่รู้”

คิมหันต์ตัดสายจากเพื่อน เขาอุตส่าห์อยู่เงียบๆ เพราะไม่อยากใช้อำนาจที่ตัวเองมีเข้าหาตัวเธอ แต่ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ไหว ผู้หญิงหน้าไม่อายได้เขาแล้วยังไปหาผู้ชายคนใหม่อีก

คิมหันต์ขับรถเข้ากรุงเทพทันที ปล่อยหน้าที่จัดการงานที่เหลือเป็นของมือขวาที่เขาไว้ใจ เฟอรารี่ F8 ขับได้เร็วดังใจ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็พาคิมหันต์มาถึงจุดหมายปลายทางได้สำเร็จ ใบหน้าคมครามมองรถคันหรูที่จอดนิ่งในรั้วบ้านหลังใหญ่ ก่อนจะถอนใจเบาๆ

วันนี้เธอไม่ได้ไปไหน ถือว่าเป็นโชคดีของเขา!

จะว่าเขารู้ทุกเรื่องของเธอก็ได้ เพราะเขาเป็นแฟนคลับของเธอมาก่อน เป็นตั้งแต่เพื่อนบังคับให้ดูละครหลังข่าวที่เธอแสดงเป็นนางร้าย ก่อตั้งตัวเองเป็นแฟนคลับคนสำคัญ ที่คอยสนับสนุนและให้กำลังใจเธอมานานหลายเดือน

ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแค่แฟนคลับ แต่เขากลับมีโอกาสได้เจอตัวจริงเธอหนึ่งครั้ง และนั่นคือจุดเปลี่ยนให้เขาอยากเป็นแฟนจริงๆ ผู้หญิงที่ดูร้ายๆ ซ่อนความหวานไว้เพียบ ขัดกับภาพลักษณ์ที่แสดงออกมาก