ดวงใจคิมหันต์

เหตุผลคืออะไร

คิมหันต์จอดรถที่ชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียม เดินลงจากรถไปยืนรออยู่ฝั่งเดียวกับที่ยี่หวานั่งอยู่ พิงหลังเข้ากับตัวรถ ยืนรอเงียบๆ แต่เห้ย! รอนานไปไหม คิมหันต์เปิดประตูออกกว้าง เพื่อมองว่าทำไมคนข้างในถึงไม่ยอมลงมาสักที

ใบหน้าคมก้มหายเข้าไปในรถ มองคนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ข้างใน อย่างไม่อาจละลายตา ใบหน้าสวยยิ่งได้มองใกล้ๆยิ่งรู้สึกดี ริมฝีปากสีแดงสดน่าบดจูบเผยอขึ้นนิดหน่อย ดวงตากลมโตดูหวาดหวั่นมองสบตากับเขานิ่งๆ นิ่งจนเขาไปต่อไม่ถูกเลย

“ไม่ลงเหรอ”

“ลงไม่ไหว” ยี่หวาตอบด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เธอตื่นเต้นจนรู้สึกหมดเรี่ยวแรง เครียดมากจนไม่กล้าลงจากรถ ทุกอย่างในคืนนี้จะเปลี่ยนชีวิตเธอ แม้จะกลัวมาก แต่เธอก็ยังมาเปลี่ยนความตั้งใจ

“ให้อุ้ม?”

“จะแบกก็ได้ค่ะ”

“อุ้มดีกว่าเนอะ” คิมหันต์ยิ้มให้ เขาจะแบกเธอได้ไง ในเมื่อกำลังจะสร้างภาพเป็นคนดีเพื่อให้ตรงเสปคเธอ เขาไม่สนหรอกนะว่าเหตุผลที่เธอต้องการทำแบบนี้คืออะไร แต่ในเมื่อมันเข้าทางเขาซะขนาดนี้แล้ว เขามีแต่ต้องเดินหน้าจีบเธออย่างเต็มกำลังเท่านั้น ไม่คิดจบสัมพันธ์ไว้แค่คืนนี้หรอก

ร่างสูงกว่า 182 เซนติเมตร อุ้มร่างยี่หวาเข้าไปในคอนโดมิเนียมส่วนตัว ที่การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาทุกชั้น ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาแอบถ่ายรูปเธอกับเขาไปทำข่าวเสียหาย ช่วงขายาวๆก้าวเข้าไปด้านในอย่างเร่งรีบ เมื่อถึงห้องตัวเองที่อยู่ในสุด ก็รีบยกแตะมือลงไปบนเซ็นเซอร์ประตูเพื่อปลดล็อค

ยี่หวามองทุกอย่างเงียบๆอยู่ในอ้อมกอดของเขา มือเล็กกอดรอบลำคอหนาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองร่วงตกลงไป เขาจะสังเกตเห็นไหมว่าเธอกลัวจนตัวสั่น หรือเขาจะมองเห็นเธอเป็นผู้หญิงกร้านโลก ที่ใจกล้าชวนเขามาทำเรื่องอย่างว่า

“หนักเหมือนกันนะเนี่ย” คิมหันต์พูดแซว เพื่อทำลายบรรยากาศตึงเครียด วางเธอลงบนเตียงเบาๆ ก่อนจะนั่งลงข้างเตียง

ปกติต้องเริ่มกันตั้งแต่หน้าห้องแล้วไหม แต่นี่อะไร? มาถึงเตียงแล้ว เขากับเธอยังนั่งเงียบกันอยู่เลย และมันเป็นแบบนั้นเกือบสิบนาที

“ฉันนึกว่าคุณจะนำ ที่แท้ก็ทำไม่เป็น” ยี่หวาสรุปเสียงเบา ไม่ได้ตั้งใจดูถูกแต่คิดแบบนั้นจริงๆ เธอไม่เคยทำแบบนี้ ให้เริ่มเองคงทำไม่ถูก ถึงได้เลือกเขาที่ดูจะช่ำชองกว่า ที่ไหนได้ เขาก็คงไม่ต่างกัน ถึงยังนั่งนิ่งอยู่แบบนี้

“เดี๋ยวนะ!” คิมหันต์รู้สึกเหมือนถูกตบหน้าด้วยคำพูดของคนที่ตัวเองสนใจ แค่ทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่ว่าทำไม่เป็นซะที่ไหนละ

“ต้องทำใจก่อนเหรอคะ” ถามเพราะไม่รู้จริงๆ เธอทำใจแล้ว ทำใจตั้งแต่อยู่ในร้าน ส่วนเขาต้องทำหรือเปล่า อันนี้ไม่รู้จริงๆ

“ไม่ต้องก็ได้มั้ง”

“อาบน้ำไหมคะ ฉันอาบแล้วนะ ก่อนที่จะมาดื่ม”

“อ่า”

คิมหันต์อยากจะบ้า นี่เขาต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ เธอควรจะรู้สิว่าต้องทำอะไร และควรพูดยังไง ทำไมถึงพูดและทำอะไรแบบนี้ จนเขาไปต่อไม่ถูกเลย แล้วนี่เขาต้องเริ่มยังไงวะ

“คุณกลัวเหรอ” ยี่หวาถามเสียงเบา เขากลัวเหมือนที่เธอกลัวเหรอ

“แยกย้ายกันเถอะ” คิมหันต์สรุปออกมา เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามจริงๆ อาจจะเพราะอะไรหลายๆอย่าง เธอเป็นดารา เขากลัวว่าเธอจะเสียใจกับเรื่องในคืนนี้ ถึงเขาจะอยากได้เธอ แต่เขาอยากได้ตัวพร้อมหัวใจต่างหาก

“ฉันไม่มีเสน่ห์เหรอคะ” ยี่หวายังคงอยู่กับความคิดของตัวเอง เธอไม่ค่อยมีสติอยู่กับตัวเท่าไหร่ ตอนนี้ในหัวคิดไปเรื่อยเปื่อย จนไม่ได้สนใจเขาด้วยซ้ำ

“มีสิ”

“แล้วทำไม”

“เธอเมานะยี่หวา”

“ก็ใช่ แต่ไม่ได้พูดเล่น ทำเถอะค่ะ อย่าเสียเวลาคิดเลย”

ยี่หวาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออก เผยให้เห็นหน้าอกคู่งามที่ถูกบราสีดำปิดทับอยู่ ยิ่งคิดก็ยิ่งมีแต่ความกลัวเข้าเล่นงาน เลิกคิดแล้วทำเลยดีกว่า เพราะเธอไม่รู้เหมือนกันว่า จะได้เจอกันกับเขาอีกครั้งเมื่อไหร่ นี่เป็นโอกาสเดียวที่เธอมี

คิมหันต์กลืนน้ำลายลงคอ มองร่างกายท่อนบนที่มีเพียงบราปิดไว้ด้วยความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ความรู้สึกเขาตอนนี้เหรอ เหมือนถูกเธอบังคับให้ทำเรื่องเลวทรามยังไงก็ไม่รู้

ร่างเล็กขยับเข้ามาใกล้ ลงมือปลดเสื้อเชื้ตสีเดียวกันกับของเธอออกไปจากกายหนาด้วยความยากลำบาก เขาคงคิดว่าเธอเมามากจนมือไม้สั่น ถึงได้คว้ามือเธอไว้ แล้วจัดการเสื้อของเขาเอง ไม่นานร่างกายท่อนบนของเขา ก็ไร้ปราการปกปิดเหมือนกันกับเธอ แตกต่างกันแค่เต้าอกอวบอั๋นของเธอยังมีผ้าสีดำปิดไว้ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว คิมหันต์จึงทำใจกล้าปลดมันออกด้วยมือของตัวเอง โน้มตัวเธอลงบนที่นอน เพื่อถอดกางเกงยีนส์ด้านล่างออกไป

ยี่หวากระพริบตาขึ้นลง นอนมองเพดานเงียบๆ เพราะไม่กล้ามองที่ไหนเลย นอนให้ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศลามเลียผิวจนเย็นช่ำ ปล่อยให้มือหนาสำรวจกายาจนรู้สึกอุ่นขึ้นมาแปลกๆ

“หนาวเหรอ”

“ค่ะ เย็นนิดหน่อย”

“งั้นขอกอดนะ!” เขาไม่ได้หมายถึงเพียงแค่กอด แต่หมายถึงขออนุญาตทำทุกอย่างกับร่างเย้ายวนของเธอด้วย

คิมหันต์ก้มลงซุกไซร้ที่หน้าอกอวบอิ่ม มือฟ้อนเฟ้นเบาๆ ด้วยกลัวว่าผิวขาวนวลเนียนจะบอบช้ำ ขย้ำและดูดกลืนเบาๆ ราวกลับกลัวว่าถ้าทำแรงกว่านี้เธอจะแตกหักลงไปด้วยน้ำมือของเขา

“ ฮะฮ่า จักจี้จังเลยค่ะ”

เสียงหัวเราะของเธอทำให้คิมหันต์รีบเงยหน้าไปมองด้วยความตื่นเต้น ดวงตาคู่สวยมีหยดน้ำเกาะพราวนิดหน่อย จนเขาไม่รู้ว่าเพราะเธอหัวเราะเมื่อกี้หรือเพราะรู้สึกเสียใจกันแน่ มือหนาเลือนไปเช็ดมันออกไปจากแก้มให้เธอ

เขาว่าคนแบบเธอไม่เหมาะกับน้ำตาเลย มันดูเศร้าจนเขารู้สึกใจหายตามไปด้วย

“ถ้าทำแรงกว่านี้ อย่าโกรธนะ”

“อื้อ ทำแบบที่คุณชอบก็ได้ค่ะ ฉันหวังให้เป็นแบบนั้น”

ยี่หวากลั้นสะอื้นไว้ ที่หัวเราะออกไป เพราะกลบเกลื่อนความเสียใจเท่านั้น แม่เธอสอนมาอย่างดี แต่เธอกลับเอาตัวเองมาให้ผู้ชายที่รู้จักเพียงแค่ชีวิตในโลกออนไลน์ของเขาเชยชม ช่างน่าอายนักยี่หวา

คิมหันต์ทำทุกอย่างตามใจตัวเอง ความอ่อนโยนคราแรกเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนขึ้น สัมผัสจากร่างเล็กทำให้เขาคุมตัวเองยาก ยิ่งตอนที่นิ้วมือสัมผัสกลีบเนื้อสีสวย ยิ่งยากที่จะควบคุม

มือหนาไล้แผ่วในคราแรก ก่อนจะกดนิ้วมือแทรกเข้าไปหาความหวานในร่องรักที่คับแน่น ใบหน้าคมครามดูแปลกใจ แต่เก็บซ่อนมันไว้ข้างใน และทำทุกอย่างอ่อนโยนลงกว่าเดิม

ใบหน้าสวยหวานบิดเบี้ยวน่าสงสาร จนคนมองกัดฟันแน่น เธอคิดอะไรอยู่กันแน่ ถึงมอบครั้งแรกให้เขาแบบนี้ เขาต้องคิดหาวิธีมากมายมาคลายความเจ็บให้เธอ แต่ก็ยังไม่มั่นใจ ว่าในขั้นตอนสุดท้าย สิ่งที่ทำมาทั้งหมด มันจะช่วยคลายความเจ็บให้เธอได้ไหม