ตอนที่ 1แสนดีไม่ใช่แสนเลว (3)
1160 Words
คิดจะเอาไข่เน่ามาปาใส่หน้าเขา คำพูดคำจาไม่น่ารักไม่น่าฟังเอาเสียเลย สมแล้วที่มาจากปากผู้หญิงนิสัยไม่น่ารักไม่น่าคบหาอย่างแสนดี
ภาคย์เอามือสากมาลูบข้างแก้มฝั่งที่ถูกมือน้อยสะบัดตบ ออกอาการแสบร้อนมาถึงตอนนี้จนเจ็บไปทั้งใจ ชายหนุ่มตำหนิตัวเอง ว่าไม่น่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับหล่อนเลย เขาบังเอิญเจอแสนดี เพราะเสียงคนไทยสองคนพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องการเมืองค่อนข้างดัง เผลอดีใจรีบลุกออกจากที่นั่งตามหญิงสาวไปถึงท้ายเครื่องบิน ยืนรอหน้าห้องน้ำนานเกือบสิบนาทีแสนดีไม่ออกมา เขาอุตส่าห์เป็นห่วง กลัวจะลื่นล้มหัวฟาดชักโครกดับอนาถ แต่เด็กไร้สามัญสำนึกกลับพยายามจะเดินชนไหล่ เมื่อไม่สำเร็จจึงเปลี่ยนมาเหยียบลงที่เท้า
แสนดีเป็นเสียอย่างนี้ จะไม่ให้ลุงทรงภพพ่อของหล่อนเป็นห่วงได้อย่างไร แต่แสนดีไม่เห็นคุณค่าความห่วงใยที่ท่านมีให้ ทำหน้าหงิกหน้างอ ไม่พอใจที่ถูกเรียกตัวกลับบ้าน ภาคย์เลิกสนใจเด็กไม่รู้จักโต อยากจะเชิดหน้าท้าทายเขา หรือยุแยงให้ผู้หญิงคนข้างๆ ลุกขึ้นมาหาเรื่องเขาก็ตามใจ
ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่บ้าจี้ลุกขึ้นมาด่าทอหรือกระทำเกินกว่าเหตุ เขาปล่อยผ่านไปได้ ไม่อยากใส่ใจกับทุกเรื่องให้เสื่อมเสียชื่อเสียงมาถึงพรรคการเมืองต้นสังกัด ภาคย์เลิกจ้องหน้าแสนดี กลับมานั่งสงบเงียบอยู่ในมุมเล็กๆ ของเขา แตะที่หน้าจอหลายครั้งดูว่าถึงไหนแล้ว จากคนมีสมาธิกลับมีอาการเบื่อหน่ายอยากให้เครื่องลงจอดที่ท่าอากาศยานปลายทางเร็วๆ
ก้อนเมฆขนาดใหญ่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าในช่วงเวลากลางวัน ไม่ได้สวยงามให้ภาคย์จรรโลงใจ เขาคว้าโทรศัพท์มาเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตบนเครื่องบิน พิมพ์ข้อความเตรียมส่งลุงทรงภพให้ท่านหายห่วงลูกสาวคนเล็ก
‘ลุงภพ ผมอยู่กับน้องแสนดีนะครับ บังเอิญกลับไทยไฟล์ทเดียวกัน’
ไม่นานเกินรอ ภาคย์ได้รับข้อความตอบกลับ ‘ฝากภาคย์มาส่งน้องที่บ้านได้ไหม ลุงไม่ไว้ใจให้กลับเอง กลัวจะเถรไถลไม่ยอมมาร่วมงานเลี้ยง ลุงเชิญผู้หลักผู้ใหญ่มาหลายคน ตั้งใจจะใช้งานนี้ ให้เป็นงานดูตัวยัยแสนดี’
ภาคย์อ่านทวนถึงสองครั้งทว่ารอยยิ้มแหะๆ สลด ไม่เลือนหายไปจากใบหน้าคมเข้มคร้ามแดด จากการตระเวนหาเสียงเลือกตั้งแรมเดือน ลุงทรงภพคิดจะจับลูกสาวนอกสมรสที่ทั้งดื้อและนิสัยเสีย ให้ดูตัวกับลูกชายทหาร ตำรวจ รัฐมนตรี หรือนักธุรกิจคนไหน
ภาคย์เพิ่งจะเข้าใจถึงเหตุผลที่ทำให้หญิงสาวทำนิสัยไม่น่ารัก และหน้าบูดเป็นตูดลิง เพราะหล่อนรู้แต่แรกอยู่แล้วนี่เอง ว่าถูกลากกลับไทยด้วยเหตุผลอะไร ปีนี้แสนดีอายุ 25 เรียนจบปริญญาโทเมืองนอก รูปร่าง หน้าตาสะสวย อาจจะถึงวัยเหมาะสมในการแต่งงาน ลุงทรงภพชอบวางแผน ท่านคงจะคัดเลือกผู้ชายที่ดีที่สุดไว้ให้ลูกสาว คนนอกอย่างภาคย์ทำได้แค่คอยจับตาดู ว่าผู้ชายโชคร้ายคนนั้นเป็นใคร เผื่อว่าเป็นคนรู้จักกัน เขาจะใจดีเข้าไปสะกิดบอกให้รีบหนีไปให้ไกล
‘ได้ครับ ถ้าน้องยอม แต่เท่าที่ผมเข้าไปคุย เหมือนจะไม่ยอมนะครับ’
‘เอาเถอะ แค่ยัยแสนดีมันยอมกลับบ้านตามคำสั่งลุง ลุงก็พอใจแล้ว ส่วนที่เหลือลุงจะจัดการเอง ขอบใจภาคย์มากนะ ที่ส่งข่าวบอกลุง’
‘ด้วยความยินดีครับท่านนายก’
ภาคย์แถมคำลงท้ายให้ว่าที่นายกรัฐมนตรีคนที่ 35 ของประเทศไทยได้มีความสุข แม้การชนะการเลือกตั้งทิ้งห่างพรรคอันดับสองมาเพียง 10 ที่นั่ง สส. จะไม่ขาดรอยถึงขั้นส่งลุงทรงภพขึ้นนั่งตำแหน่งนายกรัฐมนตรีได้ทันทีทันใด แต่ภาคย์เชื่อมั่นในสายลมของยุคสมัย ว่าสายลมแห่งการเปลี่ยนแปลงนั้นได้พัดมาทางพวกเขาอย่างไม่มีทางพัดหวนกลับ ขอเพียงแค่ฝ่ายประชาธิปไตยจับมือกันให้มั่น ชัยชนะจะต้องมาในนามพรรคเกียรติยศไทย โดยมีประชาชนทุกคนเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์ในนโยบาย ที่พวกเขาและพรรคร่วมทั้งหลายได้หาเสียงไว้
“คุณพ่อขา”
น้องพิมพ์ฝัน ลูกสาวฝาแฝดวัยสี่ขวบของภาคย์นอนเพิ่งตื่น เอาคางเล็กมาเกยบนที่วางแขนฝั่งที่นั่งของคุณพ่อ โดยมีทางเดินขนาดเล็กกั้นกลางระหว่างพ่อกับลูกสาว
“น้องพิมพ์ปวดเบา อยากเข้าห้องน้ำ”
“ปวดเบาเหรอคะ มาค่ะ คุณพ่อพาไปเข้าห้องน้ำนะคะ”
ภาคย์เข้ามาปลดสายรัดอุ้มเรือนร่างเล็กกระจ้อยร้อยขึ้นพาดบ่า วินาทีนั้นเองที่หนูน้อยบังเอิญได้พบกับพี่แสนดี มือเล็กยกขึ้นจะไขว่คว้าหาแม้ว่าพี่แสนดีจะมองไม่เห็นน้องพิมพ์ เพราะมองไปทางอื่นพอดี แต่หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ คุณพ่อภาคย์อุ้มกลับมานั่งลงที่เดิม น้องพิมพ์ฝันไม่นั่งลงดีๆ กลับยืดตัวขึ้นเกือบจะยืนบนที่นั่งเพื่อมองให้แน่ใจอีกครั้งว่าใช่หรือเปล่า
แต่พี่สาวคนสวยที่หน้าคล้ายพี่แสนดียังไม่เห็นน้องพิมพ์ฝัน หน้าแสนสวยนั้นมองไปทางอื่นนานสองนาน หนูน้อยนั่งชันเข่าสะกิดปลุกฝาแฝดของตัวเอง เพื่อจะให้คู่แฝดของตัวเองช่วยดูพี่แสนดีด้วยกัน
“พี่พลอย ตื่น”
“หือ อะไรเหรอ พี่ยังอยากนอนอยู่เลย”
น้องพลอยฝันอ้าปากหวอ
“พี่แสนดีหรือเปล่า คนที่เล่นเปียโนกับไวโอลินเก่ง”
“ตรงไหน”
แฝดพี่เลิกง่วงนอน ยืดตัวขึ้นมองไปทางนิ้วแฝดน้อง
“ตรงนั้น”
น้องพิมพ์ฝันชี้ไปที่แสนดี ซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังพวกหนูๆ
“อือ! หน้าเหมือนกันมากเลยนะ เป็นฝาแฝดเหมือนเราหรือเปล่า”
“ไม่ใช่นะ พี่แสนดีไม่มีฝาแฝด มีแค่น้องพิมพ์กับพี่พลอยสองคนที่มีฝาแฝด”
เด็กๆ ปรึกษาหารือ พร้อมกับยื่นหน้ายื่นคอไปดูใกล้ๆ ว่าใช่หรือเปล่า ความต้องการแรงกล้าเสียจนแสนดีต้านทานเด็กๆ ไม่ไหวเอียงกรอบหน้ากลับมามองตรง เสแสร้งตกใจระคนดีใจที่บังเอิญเจอเด็กๆ บนเครื่องบิน
“น้องพิมพ์ น้องพลอย ทำไมมาอยู่ตรงนี้เหรอคะ”
“ใช่พี่แสนดีจริงด้วย คิดถึงจังเลยค่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” น้องพิมพ์ฝันกับน้องพลอยฝัน ลงจากที่นั่งไปกระโดดกอดหญิงสาวทีละคน
มีแค่คุณพ่อของเด็กที่ยืนคุมเชิงคอยดูแลเด็กๆ เท่านั้น ที่ลืมตัวหัวเราะเยาะไปกับลักษณะท่าทางที่ไม่จริงใจเอาเสียเลยของหญิงสาว
- Writer
