ตอนที่ 2 คุณหนูก้นครัว 2
1820 Words
“พ่อแกไม่คัดเอาคนขี้ครอกมาเข้าวงศ์ตระกูลหรอกนะ ถึงแม้ตัวแกจะขี้ครอกก็ตาม เขาเป็นถึงลูกชายนายพลใหญ่ในกองทัพไทย ถ้าแต่งงานกับเขา ทั้งแกและพ่อของแกจะได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งคู่ มันคงไม่เหนือบ่ากว่าแรงแกสักเท่าไหร่หรอกมั้ง เพราะมันเป็นงานถนัดของแกอยู่แล้วนี่ แค่เข้าหาผู้ชาย อ่อยให้เขารัก ให้เขาหลง ของอย่างนี้มันสืบทอดกันผ่านทางสายเลือดได้ แม่ของแก คงจะเคยสั่งสอนแกมาบ้าง”
กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนอง คุณหญิงแพรกับบ่าวโดนไปไม่ใช่น้อย วิ่งหลบรองเท้าส้นแหลมทั้งที่เป็นของพรสินีและคู่ที่อยู่ติดเท้าแสนดีกันให้วุ่นวาย โทนเสียงดุร้ายแสดงออกถึงความเกรี้ยวกราดทางอารมณ์ไล่ตามหลังมาติดๆ แสนดีคว้าอะไรได้หล่อนขว้างใส่คุณหญิงแพร หญิงวัยกลางคนอกสั่นขวัญผวาวิ่งหนีลูกเมียน้อยของสามีไปถึงโถงใหญ่ เสียงด่าจากแสนดียังไล่ตามมา
“แกต้องตาย! ฉันจะส่งแกไปอยู่โลกหน้ากับแม่ฉัน! จะให้แกได้ลิ้มรสความเจ็บปวดของการตายทั้งเป็น ลงไปดิ้นรนเป็นหมาลวกน้ำร้อนแหกปากร้องขอชีวิตจากฉัน!”
“แกมันบ้า! ใครก็ได้ช่วยโทรเรียกตำรวจมาลากคอมันไปเข้าคุกที! มันจะฆ่าฉัน มันจะฆ่าฉัน กรี๊ด!”
คุณหญิงแพรเสียสติไม่ต่างจากแสนดี วิ่งหนีเป็นวงกลมรอบโถงรับแขกขนาดใหญ่ ร้องขอความช่วยเหลือจากคนในบ้าน ทว่าไม่มีใครกล้าสอดมือเข้ามายุ่ง แม้แต่คมคายยังเอาหัวไปมุดหลบอยู่หลังชั้นวางหนังสือเอาตัวรอดแค่คนเดียว
“คุณแม่!”
พรสินี ลูกสาวคนเล็กของคุณหญิงแพรเข้ามาในบ้านพร้อมกับคนหลายชีวิต จากบริษัทออกแบบและจัดสถานที่สำหรับงานเลี้ยง ตกใจกับสภาพพังเละเทะของบ้านและแม่แท้ๆ ที่ต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนจากการออกอาละวาดของแสนดี มันเพิ่งกลับมาวันแรกก็เล่นงานคนในบ้านแล้วเหรอ พรสินีวิ่งเข้าไปโอบกอดเรือนร่างท้วมของมารดา
“น้องพร! ช่วยแม่ด้วย นังแสนดีมันคลั่ง มันบอกว่าจะฆ่าแม่ให้ตาย!”
“ถ้าปากเน่าหนอนของแกไม่พ่นคำพูดแย่ๆ ถึงแม่ฉัน ฉันก็ไม่ต้องฆ่าแก! ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต แกฆ่าแม่ฉัน ฉันก็จะฆ่าแกให้ตาย!”
กายเพรียวบางโถมเข้าใส่คุณหญิงแพรเร็วปานพายุหมุน ถือแจกันทรงสูงติดมือมาด้วย พร้อมจะทุบแรงๆ ใส่กลางหน้าผากให้เลือดชั่วไหลอาบลงหน้าสตรีวัยกลางคนผู้มีลักษณะนิสัยโฉดชั่วที่สุด
แสนดีร้ายโจ่งแจ้ง แต่คุณหญิงแพรร้ายลึกเกินกว่าทุกคนในที่นี้จะคาดคิด มันฆ่าแม่ของแสนดี เอายาขับเลือดมากรอกปากบังคับให้แม่กินลงไป เพียงเพราะแม่ตั้งท้องลูกอีกคน แม่ต้องตายไปพร้อมกับน้องโดยที่แสนดีทำอะไรไม่ได้เลย ทำไมมันไม่ฆ่าผัวชั่วๆ ของตัวเองที่มาหาเศษหาเลยกับคนในบ้าน กลับเอาความโกรธเกลียดทั้งหมดมาลงกับเหยื่อไร้ทางสู้
เลือดขึ้นหน้าแสนดีจนทรงตัวยืนไม่ไหว วิ่งเข้าหาคุณหญิงแพรอย่างบ้าคลั่ง พรสินีคว้าข้างแขนบุพการีวิ่งหนีอีกครั้ง ตะโกนเสียงดังสั่งให้พนักงานเข้าไปช่วยกันรุมจับคนบ้าไปขังกรง แต่ใครบ้างจะไม่รักตัวกลัวตาย เป็นเพียงพนักงานถูกว่าจ้างให้มาจัดงานเลี้ยง ถ้าสอดมือเข้ามายุ่ง ถูกผู้หญิงบ้าคลั่งพลั้งมือฆ่าอาจจะตายฟรีได้ จึงไม่มีสักคนที่เข้ามาช่วยสองแม่ลูก จากการถูกตามไล่ล่าเตรียมเอาแจกันไปทุบหัว
คมคายฉวยโอกาสช่วงที่แสนดีเผลอ วิ่งหางจุกตูดหลบหนีออกจากห้องโถง ไปตามหาท่านทรงภพ ขอร้องท่านให้รีบมาช่วยคุณผู้หญิงกับคุณหนูพรสินีก่อนจะตายกลายเป็นศพด้วยน้ำมือของนังเด็กเหลือขอ
“ทางนี้ค่ะคุณผู้ชาย นังแสนดีมันบ้าไปแล้ว มันไล่ฆ่าคุณผู้หญิงกับคุณหนูพร!”
“ฉันจะจัดการมันเอง!”
พลเอกทรงภพ อดีตนายทหารที่ผันตัวมาเล่นการเมือง หัวเสียไม่น้อยที่ต้องมาสะสางปัญหาในบ้านในวันครบรอบวันเกิด จะกี่ปีๆ แสนดีก็ยังเป็นตัวปัญหาสำหรับคนในบ้าน มาถึงจุดเกิดเหตุแสนดียังไม่หายบ้า เอาแจกันไล่ฟาดคุณหญิงแพรกับพรสินีตกพื้นแตกดังเพล้ง! เลือดร้อนสูบฉีดไปบนใบหน้าแคนดิเดตนายกรัฐมนตรีประจำพรรคเกียรติยศไทย เขาขายหน้าคนนับสิบชีวิตที่ยืนมองเหตุการณ์ไปพร้อมกับซุบซิบนินทา
ถ้าข่าวพวกนี้หลุดออกไปเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เคยขอร้องคุณหญิงแพรไว้ ว่าอย่าเข้าใกล้แสนดี ขอให้ผ่านงานคืนนี้ไปก่อน แต่แสนดีกลับเข้ามาในบ้านยังไม่ถึงสิบห้านาทีก็เกิดเรื่องขึ้น
“หยุดเดี๋ยวนี้! ใครอาละวาดในบ้านฉัน ฉันจะจับส่งตำรวจทั้งหมด!”
น้ำเสียงทรงพลังของชายชาติทหารน่าเกรงขาม ควบคุมคนคลั่งและความโกลาหลในบ้านให้เงียบลงได้ในวินาทีเดียว
“คุณทรงภพ!” ขวัญคุณหญิงแพรเสียจนเอากลับมาไม่ได้ ออกวิ่งพร้อมกับลูกสาวเข้าไปหลบหลังสามี
“ช่วยฉันกับลูกพรด้วย นังแสนดีมันเสียสติไปแล้ว มันบอกว่าจะฆ่าฉัน มันจะเอาแจกันตีฉันให้ตาย!”
“น้องพรไม่ยอมนะคะ! ถ้าคุณพ่อจะให้คนบ้าอย่างมันอาศัยอยู่บ้านเดียวกับพวกเรา! ตกกลางคืนน้องพรนอนไม่หลับกันพอดี!”
“ใครเขาอยากอยู่บ้านเดียวกับฆาตกรชาติชั่วอย่างพวกแก! ฉันยังไม่ได้ฆ่าใคร แต่พ่อกับแม่ของแก มันฆ่าไปกี่คนแล้ว ถามพวกมันดูสิ!”
“หยุดพูดจาเหลวไหลได้แล้วแสนดี! ไม่ได้รับการรักษาต่อเนื่องใช่ไหมถึงมีสภาพเป็นแบบนี้! แกมันเสพยาเกินขนาด! เสพจนหลอน! ถึงได้แต่งเรื่องว่าคุณหญิงเคยฆ่าคน! ที่ฉันส่งแกไปบำบัด เพราะเห็นว่าแกเป็นลูก แต่ถ้าแกไม่ยอมเข้ารับการรักษาดีๆ ฉันคงมีแต่จะต้องลากคอแกไป!”
“ตลกว่ะ ไม่มีมุกอื่นแล้วเหรอ! ถึงคิดออกแค่ใส่ร้ายว่าฉันติดยา! รับความจริงไม่ได้มากกว่ามั้ง เพราะว่าแก! ก็มีส่วนร่วมในการฆ่า แล้วคนที่พวกแกฆ่าก็คือแม่ของฉัน! แม่ของฉันต้องตายเพราะพวกแก ได้ยินไหม ทุกคนได้ยินไหม ว่าไอ้คนที่พวกแกเลือกมาเป็นนายกมันเลว มันชั่ว!”
เพียะ!
ใช้ไม้อ่อนกับแสนดีไม่มีทางได้ผล นายทหารใหญ่ตบหน้าลูกนอกสมรสรุนแรงจนปากหล่อนแตกยับ ใช้ช่วงเวลาที่แสนดีตกใจ คว้าเข้าที่ท่อนแขนเล็กกึ่งจูงกึ่งลากตัวเด็กมีปัญหาออกไปให้พ้นจากสายตาคนนอก มาถึงห้องนอนที่เขาสั่งแม่บ้านจัดเตรียมไว้ ทรงภพเหวี่ยงเรือนร่างแสนดีกระแทกเข้ากับชั้นวางของจนล้มระเนระนาด
“อย่าได้บังอาจทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาในวันสำคัญของฉัน! ฉันจะขังแกไว้จนกว่างานเลี้ยงจะเริ่ม! แล้วแกต้องออกไปเจอผู้ชายที่ฉันเตรียมไว้ให้ เขาจะช่วยให้ฉันมีอำนาจมากขึ้น แกมีหน้าที่เป็นสะพานให้ฉันเหยียบข้ามไปสู่อำนาจ! แกไม่มีสิทธิ์ขัดขืนคำสั่งฉัน ถ้าไม่ทำตาม อย่าหวังเลยว่าฉันจะยอมปล่อยแกออกไปจากห้องนี้ แกจะถูกขังไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน น้ำหน้าอย่างแก หายไปเป็นปีสองปีคงไม่มีใครตามหา ชีวิตแกมันเหมือนโดนคำสาป! เพราะแกมันนอกคอก แกมันไม่มีเพื่อน ไม่มีใครสักคนที่รักแก!”
“ถ้าให้ฉันเป็นสะพาน ฉันจะเป็นสะพานที่ผุพัง เวลาที่แกเหยียบเท้าก้าวลงมา ฉันจะให้แกได้เจอกับหุบเหว ที่กลายเป็นหลุมฝังศพของแก!”
ถ่มถุยน้ำลายรดเท้าเจ้าของบ้าน แววตาวาวโรจน์เชิดขึ้นท้าทายชายสูงวัยบอกเป็นนัย ถ้าหากเขากล้าก็เตะมาที่หน้าหล่อนเลยสิ!
ประตูห้องนอนแสนดีถูกผลักเข้ามาในเวลาหกโมงเย็น หัวหน้าแม่บ้านอีกคนที่ไม่ใช่คมคายผงะเล็กน้อย ไม่คิดว่าลูกสาวคนเล็กของท่านทรงภพจะสวมใส่ชุดราตรี แต่งหน้า ทำผมสวยพร้อมสำหรับออกไปร่วมงานเลี้ยง คุยกับเด็กรับใช้คนอื่น หลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าแสนดีจะต้องดื้อด้านไม่ยอมแต่งตัว จนคุณท่านต้องลงมาตวาดใส่ถึงจะยอมทำตามคำสั่ง แต่ทุกอย่างกลับผิดไปจากที่คาด แสนดีสวยเทียบเท่ารัศมีคุณหนูพรได้สบายๆ
“อาหารค่ำค่ะ คุณท่านให้ดิฉันจัดเข้ามาให้คุณกินรองท้อง”
หัวหน้าแม่บ้านรับจานสเต๊กปลาจากสาวรับใช้เข้ามาเสิร์ฟ ถอยออกไปยืนสงบเรียบร้อยเฝ้ามองสาวสวยเช็กหน้าตาจากหน้ากระจก ชุดราตรีเกาะอกสีขาวยาวคลุมหัวเข่า เข้ากับทรงผมเกล้าสูง และการแต่งหน้าโทนสีชมพูอ่อน ริมฝีปากหญิงสาวเป็นกระจับสวย ชายใดที่ท่านทรงภพหมายมั่นอยากได้มาเป็นลูกเขย เจอแสนดีในเวอร์ชั่นนี้อาจจะต้องสยบยอม ถ้าหญิงสาวรู้จักทำตัวน่ารัก อ่อนหวานให้เหมือนชื่อ และหน้าตา ท่านทรงภพกับคุณหญิงแพรคงจะเอ็นดูหล่อนมากกว่านี้ ทั้งหมดเพราะแสนดีทำตัวเอง
“ข้างนอกมีอาหารเยอะแยะไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องทำแยกมาให้ฉัน”
“ท่านทรงภพคงกลัวคุณแสนดีจะป่วนงานเพลินจนลืมกินข้าวมั้งคะ”
แม่บ้านเหน็บแนม เรียกความสนใจจากหญิงสาวที่กำลังติดต่างหูให้ปรายหางตามามอง แต่แม่เจี๊ยบไม่สนใจว่าแสนดีจะพอใจหรือไม่พอใจ
ทุกคนในบ้านหลังนี้รู้จักนิสัยใจคอหญิงสาวด้วยกันทั้งหมด และร้อยทั้งร้อยรังเกียจหล่อน ไม่มีใครสักคนอยากเข้าใกล้หรือทำงานรับใช้หญิงสาว แม่เจี๊ยบ หัวหน้าแม่บ้านที่มีอายุงานสูงสุดจึงต้องเสียสละตัวเองมารับใช้
“ยายเจี๊ยบทำงานทนดีจังเลยนะ ทั้งที่เจ้านายบ้านนี้ก็ใช่ว่าจะใจดี”
“คาดหวังจะได้ทำงานกับเจ้านายใจดี ไม่สู้คาดหวังจะได้ทำงานกับเจ้านายจ่ายเงินดีหรอกนะ ทำงานแลกเงิน ก็ทำงานไป จะคิดเยอะทำไม”
“ยายเทียนคงจะคิดแบบนี้เหมือนกัน ถึงได้อยู่ยาว”
- Writer
