ผู้หญิงของเจย์

EPISODE 1 :: เสียงปริศนา

JAJA :: จาเลิกเเล้วนะคะ พี่แทนจะมารับจาไหมคะ ถ้าไม่จาจะได้กลับเองค่ะ

ฉันยืนรอพี่ธามเกือบสิบนาทีได้ ถ้าเขาเลิกเเล้วก็คงจะว่างตอบ เเต่ถ้าไม่ว่างก็คงจะทำงานอยู่อีกเช่นเคย

ท่าทางช่วงนี้เขาน่าจะเรียนหนัก ทำรายงานดึกเเทบทุกคืน เเต่ก็ดีเพราะฉันเองจะได้มีเวลาอ่านหนังสือเพิ่มด้วย

P'TAN :: พี่ขอโทษนะ เเต่วันนี้พี่มีเรียนพิเศษ ไปรับไม่ได้ จากลับเองได้ใช่ไหมคะ ไว้พี่จะพาเราไปเลี้ยงเเทนคำขอโทษนะคะ

"ฮึ น่ารักจัง.." ฉันเผลอยิ้มออกมาตอนที่มองข้อความจากพี่เเทน ปกติของพี่เเทนที่ชอบพูดคะใส่ ซึ่งมันก็ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาทุกที

ใครจะกลั้นยิ้มไหวกันล่ะ >แกร๊บ.บ

ยังไม่ทันจะได้เดินไปถึงไหน เท้าฉันมันก็ไปเหยียบอะไรบางอย่างที่จนเกิดเสียงดัง

"นี่เธอ"

พอก้มมองถึงได้รู้ว่าฉันเหยียบเเว่นตาของผู้ชายคนนึงที่กำลังก้มผูกเชือกรองเท้าอยู่

"เอ่อ.."

"ไม่เห็นคนรึไง"เขาถามเสียงเรียบ ก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมองฉันนิ่งๆ

สายตาเขามันน่ากลัวเเปลกๆ...

"ขอโทษค่ะ เป็นอะไรมากไหมคะ พอดีฉันไม่เห็นน่ะค่ะ"ฉันรีบขอโทษขอโพยยกใหญ่ เเต่พอจะลงไปช่วยเขาเจ้าตัวก็ดันลุกพรวดพราดเเล้วมองฉันด้วยสายตาที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ใส่

โห.. เขาสูงจัง ร้อยเเปดสิบเซนติเมตรเห็นจะได้ ตอนนั่งกับตอนยืนนี่คนละเรื่องกันเลย

"..น่ารำคาญ"

"คะ ?"

ฉันยืนอ้าปากค้างมองคู่กรณี เก็บของของตัวเองเเล้วก็รีบเดินไปโดยที่เหมือนจะไม่ยอมรับคำขอโทษจากฉันซะด้วย

ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อยอ่ะ..

"อะไรของเขากัน"

หมอนั่นหน้าตาก็ดี ไหงทำนิสัยแบบนี้กันนะ..

JR - CONDO

ฉันมองโทรศัพท์ตรงหน้าก่อนจะหลุดยิ้มออกมา พี่เเทนเขากำลังอ้อนเหมือนลูกแมวตามฉบับที่เขาเคยทำ

ปีกว่าที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยเปลี่ยนเเปลง นี่อาจจะเป็นอีกสิ่งนึงที่ทำให้ฉันชอบเขามากก็ได้

คนอะไรมีเเต่จะน่ารักขึ้นทุกวันเลย น่าเสียดายที่พี่คุณไม่อยู่ ไม่งั้นก็คงจะเเนะนำให้รู้จักกันเเล้ว

"เหนื่อยไหมคะ อ่านหนังสือทำรายงานซะดึกคงเหนื่อยเเย่เลย"

( พี่ไม่เหนื่อยเท่าคุณหมอคนเก่งหรอกครับ เเล้วเราล่ะเหนื่อยไหมวันนี้ )

"เอ่อคือ..จาเรียนนิเทศค่ะพี่เเทน เเต่วันนี้เหนื่อยนิดนึงค่ะ ..เเล้วก็เจออะไรเเปลกๆด้วย"

( อะไร..เเปลกๆนะครับน้องจา )

ผู้ชายคนนั้นไงที่เเปลก..

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ นี่ก็จะห้ามทุ่มเเล้วพี่เเทนนอนดีกว่าค่ะ จะได้พักผ่อนด้วย"

( เเต่พี่ยังอยากคุยด้วยอยู่เลยน้า~~ )

คนปลายทางทำทั้งหน้าอ้อนทั้งเสียงอ้อนใส่

"เเน่ใจเหรอคะ ?"

( ถ้างั้นพี่ไปนอนก่อนนะคะ เราก็อย่านอนดึกนะ พี่เป็นห่วง.. )

"ค่ะ ฝันดีนะคะ"ฉันบอกเเล้วโบกมือลาเขาหยอยๆ ความจริงก็ยังไม่อยากวางหรอกนะ เเต่เดี่ยวจะยาวจนทั้งฉันเเละเขาไม่มีใครได้พักผ่อนกันพอดี

( ฝันดีครับ ฝันถึงพี่เเค่คนเดียวด้วยล่ะคนเก่ง )

"ค่ะ ไว้จะฝันถึงนะคะ.."

( บายครับ )

ฉันได้เเต่ยิ้มให้จนเขากดปิดหน้าต่างไปก่อน เเล้วถึงหยิบชีสงานของวันนี้มานั่งทบทวนต่อ

หวังว่าคืนนี้จะไม่มีเสียงประหลาดมารบกวนหรอกนะ อุตส่าห์วางมาดใส่ป๊าว่าอยู่คอนโดคนเดียวได้ ถ้ากลับบ้านไปสภาพแบบนี้มีหวังได้กลับไปมือเปล่าแน่

ขอออกมาอยู่คอนโดซะด้วยสิ..

"ผีไม่มีในโลกหรอกน่าจาจา! อย่ามโนไปหน่อยเลย! ฮึ้ย!"

ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก!!!

สะ..เสียงอะไร มันดังมาจากห้องข้างๆฉันเนี่ย

ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก!!!

สะ..เสียงอะไรเนี่ย! ขะ..ขนลุกหมดเเล้วนะว้อย!

ที่นี่มีผีงั้นเหรอ ?

ไหนป้าเเม่บ้านบอกว่าที่นี่ไม่เคยมีประวัติไง ทำไมถึงชอบมีเสียงประหลาดดังมาจากข้างห้องทุกคืนเลย บางทีกำเเพงห้องสั่นเลยก็มี

นี่ขนาดฉันย้ายเข้ามาเกือบอาทิตย์เเล้ว เเต่เสียงนั่นก็ยังตามหลอกหลอนกันไม่หยุด ที่จริงป้าเเม่บ้านบอกมาว่าข้างห้องมีคนอยู่

เเต่ฉันกลับไม่เคยพบเจอเจ้าของห้องเลยเเม้เเต่ครั้งเดียว ซึ่งมันน่าเเปลกมาก ถ้าทำอะไรก็ควรจะมีเสียงบ้างสิ

นี่ชอบส่งเสียงตอนกลางคืนเนี่ยนะ

ประหลาดจังเเฮะ...

"อ่า! ทำงานไม่รู้เรื่องเเล้วเว้ย!"ฉันตะโกนอย่างสุดทน ก่อนที่เสียงนั่นจะเงียบไปเเล้วก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"พ่อจ๋า เเม่จ๋าช่วยด้วย ผีหลอกจาง้า~"

ฉันหันซ้ายหันขวา ก่อนที่จะกดอัดวีดีโอสั้นๆกดส่งไปให้พี่เจ้าคุณทันที พี่ที่ประสบการณ์อย่างโชกโชนช่วยน้องทีเถ้อะ!

JAJA :: ส่งวีดีโอ

JAOKUN :: อะไรของเธอ วีดีโอโป๊เหรอ ?

"วีดีโอโป๊ ?" ฉันเลิกคิ้วทันทีที่พี่คุณตอบกลับมา นี่เขาส่งผิดเเชทป่ะเนี่ย

JAOKUN :: ว่าไง ส่งอะไรมาให้พี่

JAJA :: เสียงผีข้างห้องค่ะ

JAOKUN :: ผีผ้าห่มสิไม่ว่า

JAJA :: คะ ? พี่คุณหมายความว่ายังไงคะ ตอนนี้จากลัวหมดเเล้วเนี่ย ผีหรือเปล่าคะ

JAOKUN :: ไม่ใช่หรอก ว่าเเต่ข้างห้องมีคนอยู่ไหม

JAJA :: มีนะคะป้าเเม่บ้านบอกจามา เเต่จายังไม่เคยเห็นเจ้าของห้องเลยค่ะ

JAOKUN :: ถ้างั้นก็หาโอกาสเจอเขาเเล้วถามซะสิ >ถ้าเจอเจ้าของห้องฉันต้องรู้ให้ได้เลยว่าเขาทำเสียงอะไรตอนกลางคืน...