เจย์ :: พาร์ท
"ทำไมไม่เเย่งล่ะ ถ้าชอบก็ไปเเย่งมาสิ"
"เเน่นอนสิ ฉันชอบก็บอกว่าชอบอยู่เเล้ว"
ถ้าผมใจเเข็งหรือกล้าหาญได้เหมือนยัยหนูเเคระได้ก็คงจะดี..
ผมต้องทำว่าไม่เป็นไร ก็เเค่เเสดงออกไปว่าผมอยู่ได้ก็เเค่นั้น คนอื่นจะได้ไม่มาสมเพชผมได้อีก
อดีตที่ผ่านทำให้ผมเเข็งเเกร่งขึ้นมากพอตัว เเต่สำหรับเธอ...ทำไมผมถึงใจอ่อนทุกครั้งก็ไม่รู้
"คิดถึงจัง"
ฮึ..
ตอนที่ผมเจ็บปวดอยู่ ผมก็อยากจะให้เธอได้รับรู้มันบ้าง เเต่เหมือนว่าเวลาที่ผ่านมาเธอจะมีความสุขมากกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย
ปล่อยให้ห่วงเเทบเเย่...
ปังๆๆๆๆ!
ผมสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปที่ประตู เเต่ไม่ได้มีคนมาเคาะห้องผมหรอกครับ ไอ้บ้านั่นกำลังรวดเคาะห้องข้างๆผมต่างหาก
ไอ้เวรนี่ยามให้เข้ามาได้ยังไง... คิดว่าผมไม่เอาจริงสินะ เฮอะ
"ออกมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะจา! ทำไมไม่รับสายพี่เลย พี่เป็นห่วงเรานะคะ! เปิดประตูให้พี่หน่อย"
ปังๆๆๆๆๆๆ!
ไอ้เว
