THE DISTRESSED WIFE

Joebbie’s pov “To love and be with you for the rest of your life is a dream that is hard to reach but now I’m in front of you. That dream has come true. Ang pangarap na ‘yon ay natupad na. I promise to love you and take care of you through thick and thin. Kailanmnan ay hindi kita sasaktan. Ipaparamdam ko sa’yo ang pagmamahal na walang hanggan. Mahal na mahal kita Joebbie,” madamdaming pahayag Charlie kay Joebbie. Kay sarap balikan ang mga alaala ng nakaraan. She thought Charlie’s feelings of love for her were eternal, but she was here now, in a corner. Crying and hoping that it was all just a dream. Ang sakit pala kapag ang mahal mo ay basta ka na lamang tatalikuran. In an instant, all joy was gone and replaced by sadness. Paulit-ulit niyang tinatanong ang sarili niya kung saan siya nagkamali? Kung saan siya nagkulang? Hindi niya ba napapantayan ang mga pangangailangan ng asawa niya? Ang dami niyang tanong sa kanyang isipan. Wala siyang magawa kundi ang umiyak na lamang. Ang iiyak ang kanyang kasawian. She could not stop the dripping of her tears. She went into the bathroom to pour out all the pain she was feeling. Ang paghikbi na tanging siya lang ang nakakarinig ay lalo pang lumakas. She felt her heart being torn apart by pain. Everything from yesterday came back to her mind. How Charlie loved her more than his life. Nag-aaral pa lamang sila noon nang malaman niya na nagdadalang-tao siya. She is still in her second year of college with a Bachelor of Fine Arts. Charlie Martin was her childhood sweetheart. Graduating na ito at magiging architect na kapag naipasa nito ang exam. Legal ang relasyon nila sa kanyang mga magulang. Wala siyang inililihim sa kanyang pamilya na nobyo niya si Charlie. Sa tatlong taon niyang nobyo si Charlie ay wala siyang maipipintas sa lalaki. Kapwa sila nangangarap na pagdating ng araw ay magiging masayang pamilya sila. Malapit din si Charlie sa kanyang pamilya lalo na sa Kuya James niya na bestfriend nito. Unlike sa pamilya ni Charlie ay hindi siya masyadong malapit. Feeling niya kasi ay hindi siya gusto ng Mama nito at kapatid na babae. Siya na lamang ang umiiwas para na rin kay Charlie. Mayaman ang pamilya ni Charlie kung kaya ang gusto ng ina nito ay kumuha ng babae si Charlie na kauri ng mga ito. At hindi siya ang babaeng ‘yon dahil galing lamang siya sa pamilyang mahirap. Jeepney driver lamang ang kanyang ama at simpleng maybahay naman ang kanyang ina. Sa kabila ng kanilang kahirapan ay masaya sila. Walang ibang importante kay Joebbie kundi si Charlie. Bulag siya sa pinapakitang pagkadisguto ng pamilya ni Charlie sa kanya. Ang pang-iinsulto ng pamilya ni Charlie sa pamilya niya ay pikit mata niya na lamang na tinatanggap. “Bakit ka natatakot? Handa naman kitang panagutan,” wika sa kanya ni Charlie nang sabihin niyang buntis niya. Hindi niya nakitaan ng takot si Charlie ng mga oras na iyon. Natuwa pa nga ito at nagdadalang-tao siya. “Pagpapakasal tayo Joebbie. Sabay nating palalakihan ang magiging baby natin,” wika pa sa kanya ni Charlie. Naging panatag ang kanyang isipan dahil sa sinabi ni Charlie. “Pero hindi pa ako tapos sa aking pag-aaral. Tiyak na magagalit si Papa kapag nalaman niya na buntis ako,” sagot niya kay Charlie na puno ng pangamba. Tumigil pa naman sa pag-aaral si Kuya James para lang mapag-aral siya pero ito ang nangyari sa kanya. Nabuntis nang maaga. “Ako na ang bahalang makipag-usap sa kanila. Hind kita pababayaan,” wika sa kanya ni Charlie kaya napanatag ang kanyang puso. “Mahal na mahal kita Joebbie,” dagdag pang wika sa kanya ni Charlie. Hinalikan niya siya nito sa labi. Ipinikit niya ang kanyang mga mata nang dumampi ang kanyang labi sa kanyang labi. Si Charlie ang kanyang buhay. Her happiness. Before the big revelation…. She was busy preparing dinner when Charlie came home from work. Isang ganap na architect na ito. Nakabili na rin sila ng sarili nilang lupa sa Laguna at kalaunan ay nakapagpatayo na rin ng bahay. Malaki ang bahay na pinatayo ni Charlie para sa kanilang lumalaking pamilya. Lahat ng kanyang nanaisin ay ibinibigay ni Charlie. "Let's eat outside," Charlie told her all of a sudden. Nitong mga nakaraang buwan ay parang ibang lalaki ang kasama niya sa bahay. Napapansin niya ang pagiging balisa nito. Dalawang buwan na rin itong umuuwi ng late. Ang palaging dahilan ni Charlie sa kanya ay busy lamang sa tambak na trabaho sa opisina. Napatingin siya sa asawa. Ang lungkot sa mga mata nito ay kanyang napansin. Umupo si Charlie sa sofa. Kinuha niya ang panloob na tsinelas nito at inalisan niya ng sapatos ang asawa. Nakagawian niya nang gawin iyon sa bawat pagdating nito. “Paano itong mga inihanda ko?” tanong niya sa asawa. “Tayong dalawa lang ang lalabas. Ang mga bata ang kakain niyan,” sagot ni Charlie kaya lalo siyang napakunot noo. Madalas na kapag nagyayaya itong lumabas ay di baleng siya ang maiwan ‘wag lamang ang dalawa nilang anak. She secretly shuddered at what he said. It's been a long time since they went out as a couple. Hindi naman siya nangungulit pa dahil pareho naman silang pagod. Siya ay pagod sa pag-aasikaso sa bahay at ito naman ay sa trabaho. “Anong kailangan kong isuot?” tanong niya sa asawa. Hindi siya mahilig lumabas at sumama sa mga lakad ni Charlie kapag may events itong dinadaluhan. She can't even remember when she dressed properly. Napabayaan niya na ang sarili dahil sa kanyang pamilya. Madalas ay maluluwag ang kanyang suot upang malaya siyang nakakagalaw sa paglilinis ng bahay. Madalas rin na naka-apron siya. Routine niya na ang alagaan ang kanyang asawa at mga anak. “Kahit ano. Bahala ka’na,” sagot sa kanya ni Charlie at kaagad na tumayo at pumasok sa kanilang silid. Napatingin na lamang siya sa kanyang asawa habang papalayo ito. Kung minsan ay hindi niya maiwasang magtampo. Hinahanap-hanap niya ang pagiging malambing ni Charlie. Iyong tipong kahit na may ginagawa siya ay maglalambing ito pero ngayon ay iba na. Sa tuwing na maglalambing siya sa gabi ay basta na lamang ito tatalikod. Ang palaging dahilan sa kanya ni Charlie ay pagod ito sa trabaho kaya pilit niya itong iniintindi kahit pa minsan ay nasasaktan siya. Pakiramdam niya ay binabalewala siya nito. Kaagad niyang ibinilin kay Isabel kapatid nitong si Red. “May date kayo?” nanlalaki na mga mata na tanong sa kanya ni Isabel. Thirteen years na old na ito at si Red naman ay eight years old. Halos kasingtangkad niya na si Isabel. Kinilig pa ito nang malaman na lalabas sila ni Charlie. Pinanglakihan niya ng mata si Isabel. Para lang silang magkapatid kung titingnan mo. Palibhasa kasi ay maaga siyang nag-asawa. “Kumain na lamang kayo ng kapatid mo habang wala kami,” wika niya kinikilig kay Isabel. "I'll take care of Red. Get dressed. Enjoy the night!" Isabel winks at her. Natatawang pumasok siya sa kanilang silid. Pagpasok niya ay lumabas naman si Charlie. “Sa sasakyan na lang kita hihintayin,” wika pa ni Charlie. Sasagot pa sana siya pero tumalikod na ito. “Mabilis lang ako!” pahabol niyang sagot. Charlie didn't even answer. Nagmamadali siyang nagbihis at baka magbago pa ang isip nito. She was wearing pants and a blouse that was quite loose. Pinagmasdan niya ang kanyang sarili sa salamin. Ibang-iba na ang Joebbie noon at sa ngayon. Thirty years old pa lamang siya pero ang tingin niya sa sarili ay mukha ng forty. Napabayaan niya na ang kanyang sarili dahil sa pag-aasikaso niya sa kanyang mag-aama. Gabi lamang ang kanyang pahinga dahil pakiramdam niya ay walang katapusan ang kanyang mga ginagawa. Sa umaga naman ay alas kwartro pa lamang nang umaga ay gising na siya upang ipaghanda ang babaunin ng mga bata at ni Charlie. Masaya naman siya sa kanyang ginagawa dahil mahal niya ang kanyang pamilya. Gagawin niya ang lahat para sa kanila. Charlie was a good provider to their family, kailanman ay hindi ito nagpabaya. Siya naman bilang nanay ay hindi niya pinababayaan ang mga anak. Si Isabel ay palaging nasa top at ganoon din naman si Red. She could say their family was perfect.