ISANG linggo na sila dito sa hacienda Montemayor. At sa mga nakalipas na araw na nakita ni Kathleen kung gaano kabuti na anak si Reegan. Lahat ng bakanteng oras ay lagi nitong inaalagaan ang ama.
Hindi niya tuloy mapigilan makaramdam ng lungkot. Na miss niya ang kanyang buong pamilya. Kapag magkakasama sila ay walang puwang ang lungkot. Puro tawanan at kulitan lalo na ang dalawang kapatid na panganay.
Ngunit magmula ng naging sila ni Reegan, lahat ng nakasanayan ni Kathleen mula sa kanyang pamilya ay nawala. Ngayon ay galit sa kanya ang lahat dahil pinili niya ang lalaking siyang sumira sa kanyang buhay. Ang ama ng anak na si Kulit na ngayon ay mahal na mahal niya.
“Mahal, bakit umiiyak ka, may nagawa ba akong mali, nasaktan ba kita?” lumingon siya kay Reegan, bago pinahiran ang pisngi
