“ทำไมหนมใจแข็งงี้วะ ไอ้ห่านั่นมันเป็นใคร แม่งอยากรู้ชิบหาย กูสู้มันไม่ได้ตรงไหน”
คิ้วข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูงเพราะรู้สึกสงสัย ไอ้ชาร์ลยังคงบ่นกระปอดกระแปด ส่วนผมคิดตามคำพูดของมัน เมื่อทนความคาใจไม่ไหวก็เอ่ยปากถามเพื่อน
“ไอ้ห่านั่น? ใครวะ? มึงไปมีเรื่องมาเหรอ?”
“ไม่ใช่! กูหมายถึงคนที่หนมชอบ! กูอยากรู้! แม่งเป็นใครกันแน่วะ!”
“อ่า! กูนึกว่ามึงมีเรื่อง”
ผมพยายามไม่สงสัย แต่ทำไมถึงรู้สึกสงสัยมากกว่าเดิม ผู้ชายที่ขนมชอบงั้นเหรอ มันมีด้วยเหรอวะ ยัยนั่นมีคนที่ชอบอยู่แล้วเหรอ ไม่เคยได้ยินเฟื่องฟ้าพูดถึงเลยแฮะ
“กูไม่ได้ยินฟ้าพูดถึงนะ”
ไอ้ชาร์ลหันขวับมามองหน้าผม สีหน้ามีความหวังขึ้นมา รวมไปถึงเพื่อนอีกคนอย่างไอ้คิง มันดูดีใจมาก ที่ผมพูดเปิดทางให้ไอ้ชาร์ล ไม่ใช่พูดอะไรเพื่อกักยัยขนมไว้
ผมไม่คิดที่จะรักขนมหรอก เอากันแล้วไง สนใจมากแล้วไง มันไม่ใช่ความรักหรอก กับฟ้าเองก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ผมยังไม
