CHAPTER 11
Tumayo ako. Hindi dahil malaki siyang tao ay titiklop agad ako. Kung makita niyang natakot ako ngayon pa lamang paniguradong patuloy niya akong aapihin, tatakutin at sisindakin. Hindi ko gustong iyon ang magiging impression at nasa isip ng lahat at magtitiis ako ng ilang taon sa kulungan na kinakawawa. Kinuyom ko ang aking kamao. Inihanda ko na ang aking sarili para kahit makasuntok man lamang bago pa man niya ako masaktan. Hindi ko hahayaan na wala akong gagawin.
Nagkagulo na ang lahat. May mga tumatawa. Ang ilan ay sumisipol pa at sumisigaw na para bang natutuwang makakita ng gulo. Mga utak kriminal, ugaling preso. Napansin kong tanging si Ricky lang ang nakahiga sa kanyang kama at ni hindi man lang sa amin tumingin. May sariling mundo. Walang pakialam sa nangyayari sa pali
