OLD SONG
3088 Words
CHAPTER 5
“So-sorry sir…hindi ko kasi…” nataranta rin ang Guard tulad ng pagkataranta ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko at ganoon din ito.
Si Eldrin man ay umatras. Nakita ko sa mukha niya ang hiya at pagkabahala.
Huminga ako nang malalim. Umiling-iling habang tinitignan ko siya.
Yumuko siya tanda ng pag-ako ng kasalanan.
“Papatayin ko ho kasi sana ang ilaw dahil magsasara na ho, Sir.” Pamamasag ng guard sa nagharing katahimikan. “Akala ko lang ho kasi walang tao at naiwan lang na bukas ang ilaw at sinubukan ko hong buksan. Andito pala ho kayo.” Naging diretso na ang paglalahad ng guard namin.
“Kuya, hindi ho totoo ang nakita ninyo. Wala pong gano’n…”
“Ano ‘yon, Sir?”
“Kung may nakita ho kayo, wala po ‘yon…” Halata pa rin ang panginginig ng boses ko. Hindi ko alam kung paano pagtatakpan ang pangyayari.
“Sorry sir. Wala ho akong nakita.” Alam kong nagdadahilan na lang ang guard. Batid kong nakita niya iyon. Naabutan niya ang paghalik sa akin ni Eldrin.
“Kuya, wala bang naghanap kay Salvador?” Pag-iiba ko ng usapan.
“May dalawang beses nang nagpabalik-balik na sasakyan kanina Sir. Hinahanap po si…”
“Eldrin, Eldrin Salvador ba?”
“Tama ho, Salvador nga po yung apilyido na hinahanap kanina sir kaso hindi ko rin naman kasi kilala at ang alam ko wala nang istudiyante dito sa campus kaya sinabi kong wala akong nakita at nakauwi na nga lahat. Akala ko kasi ho talaga, wala nang naiwan na tao rito.”
“Pero nakita naman ninyo ang sasakyan ko sa parking lot hindi po ba? Ibig sabihin nandito pa ako.”
“Pasensiya na ho. Bago lang kasi ako dito sir, hindi ko pa kabisado ang mga istudyante at kung sino ang may-ari ng mga sasakyan na nakaparada sa labas. May mga nakaparada pa po kasi at nagpaalam yung iba na iwanan kasi bahain daw sa kanila. Akala ko ho isa lang yung sasakyan ninyo sa mga iniwan.”
“Sige Sir, sabihan na lang ninyo ako kung aalis na kayo.” Akmang tatalikod na ito.
Huminga ako ng malalim. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin ang guard na ilihim na lang niya kung ano ang kanyang nakita.
“Kuya, sandali lang…”
Nilapitan ko ang guard. Kinapalan ko ang mukha ko. Naglabas ako ng 2,000 pesos sa bulsa ko. Bahala na, baka lang makatulong para itikom niya ang labi niya. Hindi ko gusto ang eskandalo at ayaw kong masira ang pangalan ko sa school. Hindi ko rin naman pwedeng pagalitan si Eldrin at idiin siya sa kanyang ginawa.
“Bakit ho? Para saan ‘yan, Sir?”
“Kuya sa atin-atin na lang sana yung nakita ninyo kung may naabutan kayo kanina ha? Hindi na ho talaga mauulit. Heto po, pangmiryenda ninyo.”
“Sir, huwag na ho.”
“Sige na po, tanggapin na ho ninyo basta sana po, wala kayong pagsasabihan. Please?” Alam kong nakita niya sa mga mata ko na nakikiusap ako sa kanya.
“Kayo ho ang bahala kung mapilit kayo.” Tinanggap niya ang perang iniabot ko. “Huwag ho kayong mag-alala, wala ho akong pagsasabihan. Wala ho akong nakita.”
“Sige ho kuya, kayo na ho ang bahala ritong magsara.” Binalikan ko ang bag ko. Nagkatinginan kami ni Eldrin. “Tara na. Ihahatid na kita sa inyo.”
Naglakad si Eldrin palabas. Tinignan ko siya nang masakit. Hindi ko nagugustuhan ang ginawa niyang eskandalo kahit pa sabihing kinikilig pa rin ako sa halik na iyon kanina. Kung sana pwede lang. Kung sana nasa tamang gulang na siya. Kung sana hindi kami magkaiba ng estado.
Pagbaba namin sa amin building ay bumungad sa amin ang malakas na patak pa rin ng ulan. “Tara na, tatakbuhin na lang natin hanggang sa sasakyan ko.”
Patakbo naming sinuong ang ulan. Medyo nabasa lang kami ng bahagya. Binigyan ko siya ng tissue pamunas niya. Nang pinaandar ko ang sasakyan ay hindi pa rin nawawala yunng galit ko sa ginawa niya. Hindi iyon mawawala hangga’t hindi ko mailabas yung inis ko. Hindi pa man ako nagsisimulang magsalita, alam at ramdam kong pinagsisihan na niya ang ginawa niya kanina.
“Sir, pasensya nap o.”
“Pasensiya? Nakita mo yung ginawa mong eskandalo? Ikaw ang humalik sa akin nang hindi ko napaghandaan pero ano ang kinalabasan, ano? Ano ang iisipin ng nakakita sa atin? Anong mukha ang ihaharap ko sa kanila? Anong kabutihang idinulot ng ginawa mong iyon sa akin?”
“Sorry na nga po, Sir.”
“Ano ha? Mabubura pa ba ng sorry mo na ‘yan sa isipan ni Miss Reyes na may something tayo nang nakita niyang magkahawak tayo ng kamay at yung guard? Sa tingin mo ba ikaw ang iisipin niyag humalik? Matatanggal ba ng sorry mo sa utak ng guard na may namumuo sa ating relasyon dahil sa nakita niyang pagkakahalikan nating dalawa? Sapat na ba yung sorry na ‘yan para malinis nito yung pangalan ko? Eldrin, wala akong ginawa pero ako itong nalagay sa alanganin.”
“E di aminin ko ngang ako.”
“Talaga? Sa tingin mo, paniniwalaan ka? Sa tingin mo ba, tuluyan akong maabswelto?”
“Oo bakit naman hindi?”
“Kung kakalat ito, hindi lang ako ang mapapahiya, tandaan mong pati ikaw rin kaso lahat ng sisi sa akin, tandaan mo ‘yan.”
Bumuntong hininga siya.
“Isa pa at inuulit ko, Sir, tawagin mo akong sir hindi dahil gusto ko lang tawagin mo ako no’n kundi dapat lagi mong isipin yung agwat ng estado natin. Estado na hindi basta basta hinahaluan ng relasyon.
“Sorry po ulit, SIR.”
“Wala na tayong magagawa, nangyari na. Sana hindi na talaga maulit pa at sana hindi ikakalat ng guard natin o ni Miss Reyes ang kanilang nakita.”
Huminga nang malalim si Eldrin. Tumingin siya sa akin. “Mahal kita. Mahal na mahal pero bakit parang ayaw mo sa akin? Bakit kailangan mo laging iparamdam na mali itong nararamdaman ko sa’yo.”
“Pinag-usapan na natin iyan kanina. Paulit-ulit ba natin itong pag-uusapan?”
“Kasi hindi ka umaamin na gusto mo rin ako. Naramdaman ko kanina, lumaban ka sa halik ko. Kung hindi mo ako gusto, dapat pagkalapat ng labi ko sa labi mo, inilayo mo agad pero hindi e. Lumaban ka ng halik. Naramdaman ko ang pagkilos ng labi mo sa labi ko. Alam ko mahal mo rin ako.”
“Anong pinagsasabi mo? Nagulat ako. Hindi ko agad nailayo ang labi ko sa labi mo. Kailangan ba kitang diretsuhin? Hindi kita gusto. Hindi kita mahal. Kahit kailan hindi pwede at hindi mangyayaring maging tayo, okey! Maliwanag na ha!” singhal ko sa kanya para maintindihan niya. Isinigaw ko sa pagmumukha niya para tumigil na ito bago pa man lumala.
Nang nakita ko ang mabilis niyang pagluha ay alam ko, nasaktan ko siya. Sa ginawa kong pagsigaw at pagsasabing hindi ko siya mahal, napuruhan ang kanyang emosyon.
“Alis na lang ako. Salamat na lang,” pabulong iyon.
Akmang bubuksan na niya ang pintuan g kotse. Malakas ang ulan at hangin. Gusto kong hayaan na lang siya. Gusto kong gumawa siya ng paraan para makauwi na sa kanila dahil sa inis ko sa ginagawa niyang ito sa akin. Nang nabuksan niya ang pinto ng kotse ay nilingon niya muna ako. Nakita ko sa kanyang mga mata na nagpapapigil siya. Hinihintay niyang hawakan ko siguro ang braso niya at sabihing huwag siyang lumabas ngunit wala akong planong pigilan pa siya. Hinayaan ko lang na bumaba siya. Pagkababa niya tinignan niya muna ako ng masama at malakas ang pagsara niya sa pinto.
Huminga ako nang malalim. f**k! Hindi madali itong ginagawa kong pagpipigil kung alam mo lang Eldrin. Nasasaktan din akong nakikita kang nasasaktan. Alam ko kasing mali. Kapag pinatulan kita, kapag hinayaan kong magkaroon tayo ng relasyon, paniguradong masasanay ka sa akin. Hindi natin magawang kontrolin ang ating emosyon. Lalong gugulo ang lahat kapag sobrang mahal na natin ang isa’t isa at dapat ngayon pa lang, hindi na ito palalawigin pa. Ngayon pa lang, kailangang putulin na. Sinapo ko ang aking ulo. Bakit ang hirap hirap naman pakiusapan ang batang ito?
Umabante na ako. Alam kong nakalabas na siya ng gate. Huli na para habulin ko. Nawala yung inis at galit sa dibdib ko at ang naiwan ay ang awa para kay Eldrin.
Kinawayan ko ang guard nang binuksan niya ang gate na nakapayong.
Binuksan ko ang bintana.
“Salamat ha?”
“Okey lang, Sir. Ingat po.”
“Yung nakita mo kuya ah, wala talaga iyon. Sana atin na lang.”
“Oo sir pero kawawa naman ho yung bata. Nakita ko rito dumaan, basam-basa nang ulan. Baka ho magkasakit iyon. Mahirap pa naman sumakay ngayon.”
“Sige guard, ako na ang bahala.”
Nang lumiko ako pakanan ay nakita ko agad siyang mabilis ang paglalakad. Nakaramdam ako ng awa. Kaya siya kanina hindi nakauwi agad dahil sinabi kong puntahan niya ako sa Faculty at kakausapin ko siya. Kaya siya ginabi ng ganito dahil din sa pagtulong na matapos ang aking trabaho. Bigla akong nakonsensiya kaya nang nasa tapat ko na siya. Ipinarada ko ang sasakyan ko sa dadaanan niya. Pasasakayin ko na lang siya at baka kung ano pa ang mangyari sa kanya sa daan. Mamaya mapag-tripan siya bukod sab aka siya’y magkasakit.
“Eldrin! Halika ka na. Sumakay ka na rito!”
Patuloy lang siya sa kanyang paglalakad. Nilingon niya lang ako pero patuloy siya sa kanyang paglalakad.
“Eldrin ano ba? Huwag mong hintayin na bababa pa ako para kaladkarin kitang sumabay sa akin!” Hindi iyon pagbabanta. Gagawin ko talaga iyon kung kinakailangan.
“Akala ko ba, you don’t care? Akala ko wala kang paki sa akin!” singhal niya.
“Sumakay ka na please? Tama na ang drama.”
“Huwag na!”
Sinabayan ko ng mabagal na takbo ng sasakyan ang kanyang mabilis na paghakbang.
“Huwag mo naman palalain pa ang sitwasyon. Sige na, magkakasakit ka niyan e.”
“E, ano naman sa’yo kung magkakasakit ako?”
“Gusto mong maging tayo pero ganyan ka-immature ang ipinapakita mo? Paano kita magugustuhan niyan?” Paasa na kung paasa pero hindi ko siya titigilan hangga’t hindi siya sasakay.
Huminto siya sa pagalalakad.
“Anong sabi mo?”
“Huwag kang immature. Baka magustuhan pa kita kung umakto kang grown man.”
Kunot ang noo niyang tumitig sa akin. Ang gwapo talaga niya. Nakakainis na kaguwapuhan.
“Halika ka na. Sumakay ka na rito.”
“Hindi mo na ako kagagalitan?”
“Hindi na.”
“Promise?”
“Promise.”
“Hindi mo na ipagsisigawan sa mukha ko na ayaw mo sa akin?”
“Hindi na nga, basta sumakay ka na lang.”
Umikot siya. Binuksan niya ang pinto. Basam-basa na siyang tumabi sa akin. Inabot ko ang bag ko na naglalaman ng towel at damit na gagamitin ko sana mag-gym.
Magpunas ka na muna at baka ka magkasakit niyan. Ilagay mo na muna yung bag mo sa likod. Hindi ba nabasa ang mga notebook at books mo?”
“Waterproof yan. Hindi papasukan ng tubig.”
“Good. Sige na. Hubarin mo na lang ang damit mo at punasan mo ang ulo mo at katawan saka mo isuot na lang itong damit ko.”
Tinanggal niya ang kanyang damit. Tumambad sa akin ang maputi at makinis na katawan ni Eldrin. Kung pagmamasdan, hindi mo iisiping kinse lang ang may ari ng nakakatakam na katawang iyon. May manipis na tumutubong buhok sa kanyang puson na binagayan ng medyo may konting taba sa katawan na lalong nagpapa-yummy sa kanyang kabuuan. Tumaas ang tingin ko sa may kaumbukang dibdib niya. Nakita ko agad ang pinkish niyang mga u***g na napakasarap dilaan. Napalunok ako habang pinupunasan niya ang kanyang katawan. Tumaas ang tingin ko sa gwapo niyang mukha. Huli na nang bawiin ko ang aking paningin. Nahuli na niya akong natatakam na nakatingin sa kanyang kahubdan.
Binuksan ko ang radio ng sasakyan ko saka ko pinaabante para mawala yung nararamdaman kong libog sa katawan. Biglang isang lumang kanta ang pumailanlang. Isang kantang hindi namin inabutan ang pagsikat ngunit paminsan-minsan naririnig ko pa rin. Don’t Cry Joni ni Conway Twitty.
Jimmy please say you'll wait for me
I'll grow up someday you'll see
Savin' all my kisses just for you
Signed with love forever true
“Ano ‘yan, Sir? Ang bago naman ng kanta,” sabi niya habang isinusuot niya ang aking t-shirt.
“Radio ‘yan. Mapipili ko ba kung ano ang gustong ipatugtog ng DJ?”
Joni was the girl who lived next door
I've known her I guess 10 years or more
Joni wrote me a note one day
And this is what she had to say
Ililipat ko na sana ngunit hinawakan niya ang kamay ko.
“Wait Sir, huwag mo munang ilipat. Nakakarelate ako e.”
Inilayo ko ang kamay ko sa car stereo ngunit hindi binibitiwan ang kamay ko. Tinignan ko ang kamay niya. Nakuha niya ang ibig kong sabihin. Binitiwan niya ang kamay ko. Kunot ang noo kong ipinagpatuloy ang pagmamaneho habang pareho na kaming nakatutok sa pakikinig sa kanta.
Jimmy please say you'll wait for me
I'll grow up someday you'll see
Savin' all my kisses just for you
Signed with love forever true
“Di ba pareho kaming sinasabi? Sinabi ko naman din sa’yo. Magiging legal age din naman ako. Magiging 18. Hindi naman habangbuhay na hindi tayo pwede kaya, please?”
Huminga ako nang malalim. Hindi ko siya sinagot. Ginagamit pa talaga niya ang kanta para ipahayag ang kanyang pagkagusto sa akin. Iba na talaga ang mga kabataan ngayon. Masyado na silang agresibo.
Slowly I read her note once more
Then I went over to the house next door
Her teardrops fell like rain that day
When I told Joni what I had to say
“Ganda ‘no? Para talaga siyang may kwento. Nakakarelate kasi talaga ako, Sir.”
“Babae at lalaki ‘yan. Hindi kagaya mo, hindi kagaya ko. Pwede lang sa kanila ‘yan lalo pa’t hindi naman niya teacher yung lalaki. Magkapit-bahay lang. Walang complications. Know your limitations.”
Joni, Joni, please don't cry
You'll forget me by and by
You're just fifteen I'm twenty two
Joni I just can't wait for you
“See? Narinig mo ‘yon? 15 ako at ikaw 22. So parang ikaw at ako lang ito. Sana naman bigyan mo naman tayo ng chance.”
“Sir, nasaan yung Sir?”
“Nasa labas na tayo ng campus.”
Umiling ako. Matigas talaga ang ulo.
Soon I left our little home town
Got me a job and tried to settle down
But her words kept haunting my memory
The words that Joni said to me
“Oh, baka magaya ka riyan?”
“Magaya?”
“Kung kailan wala na ako saka mo ako hahanapin. Baka pagsisihan mo.”
“Hindi siguro.” Kumunot ang nook o.
“Tignan natin.” Nakangiti siyang nakatitig sa akin.
Jimmy please say you'll wait for me
I'll grow up someday you'll see
Savin' all my kisses just for you
Signed with love forever true
“Ano, Sir? Tayo na lang kasi.”
Umiling ako.
“Kanina pa kaya kita kinukulit. Lalaki naman tayo pareho, walang mabubuntis”
“Baliw. Iyon na nga e. Lalaki ka lalaki ako. Mas ekslusibong tsismis ‘yan. Ikaw, nabigyan ka lang ng chance magtapat, kumapal nang mukha mo na sabihin sa akin lahat ng gusto mo.”
Huminga siya nang malalim. Natahimik kami parehong nakikinig sa kanta.
I packed my clothes and I caught a plane
I had to see Joni, I had to explain
How my heart was filled with her memory
And ask my Joni if she'd marry me
“Wow! Mabuti pa sila. Mukhang may happy ending. Ako kaya? Tayo? Magiging ganyan din kaya ang ending natin? Yung darating ang araw na ako naman ang hahanapin mo?”
“Hindi pa naman tapos ang kanta ah? Happy ending agad?”
I ran all the way to the house next door
But things weren't like they were before
My teardrops fell like rain that day
When I heard what Joni had to say
“Oh?” halatang nadismaya siya.
“Kita mo?” Napangiti ako sa reaction niya.
“Anong nangyari akala ko pa naman happy ending.”
“Well, that’s the way it is. Yung sa atin, huwag mo nang pangarapin.”
“Yung sa atin? Ibig sabihin meron na tayo?”
Di ako sumagot.
Jimmy Jimmy please don't cry
You'll forget me by and by
It's been five years since you've been gone
Jimmy I married your best friend John.
“f**k! Hindi sila nagkatuluyan?”
“Language please.”
“Sorry pero sakit no’n ah.”
“No happy ending.”
“Pangit naman palang kantang ‘yan.” Tumingin siya sa akin. Nakaguhit sa labi niya yung cute at pamatay niyang ngiti. “Anong sabi mo kanina?”
“Anong sinabi ko?”
“Yung sinabi mo na, Yung sa atin, huwag mo nang pangarapin.”
“O di ba, totoo naman.”
“Sabi mo yung sa atin…”
“Walang ibig sabihin, no’n.”
“Meron kaya. So meron tayo.”
“Wala nga! Bakit ba pilit mong nilalagyan ng kulay lahat.”
“Nagkukunwari kang di mo ako gusto pero gusto mo ako.”
“Ang kulit naman e.”
“May bestfriend ka? Baka maging kami ng bestfriend mo ha tulad nong kanta?”
“Oo at John din ang pangalan.” Natawa ako.
“See? That is not a coincidence. It might happen to us too Sir, kaya may pagkakataon pa tayo na baguhin ang ending natin.”
Hindi ko na lang siya sinagot.
“Gutom ka?”
“Starving.”
“Ako rin nga e.” Huminga ako nang malalim nang nakita ko ang mahabang pila ng stranded na sasakyan. Baha na nga. Kung hindi ako liliko, maiipit kami sa traffic. Baka maulit yung nangyari na matutulog ako sa daan magdamag sa loob ng aking sasakyan at ayaw ko na yung feeling na ‘yon. Nakita ko ang isang motel na sa baba niya ay may mga kainan. Naisip kong doon na lang magpalipas ng gabi hanggang bumaba ang tubig ulan.
Bigla kong iniliko ang sasakyan papasok doon.
Iyon na pala ang mitsa ng aking mabigat na problema.
- Writer
