"อื้ออ~" แสงแดดอ่อนๆ ที่กระทบลงมาบนเปลือกตาบางส่งผลให้ฮันนี่ขยับตัวอย่างเชื่องช้า
ความเหนื่อยล้าที่มีตลอดค่ำคืนที่ผ่านมาเบาบางลงเมื่อได้พักผ่อน
ดวงตากลมสวยมองขึ้นเหนือศีรษะ มองห้องนอนโทนสีดำสลับกับโคมไฟคริสตัลที่ประดับอยู่บนนั้น
มือเรียวยกขึ้นลูบแก้มของตัวเองเบาๆ เมื่อหนึ่งความคิดผุดขึ้นมาในหัว ไม่คิดเหมือนกันว่าคนอย่างเธอจะมาไกลถึงขนาดนี้ ไกลมากทีเดียว
แกร๊ก~
ประตูห้องนอนที่ถูกผลักเข้ามาส่งผลให้ความสบายอกสบายใจในตอนที่รู้ว่าเธอตื่นมาในตอนเช้าโดยปราศจากใครบางคนที่นอนอยู่เคียงข้างหยุดลง
"ตื่นแล้วเหรอ ไหนว่าเช้านี้มีเรียนไง หรือหลับสบายจนไม่อยากตื่นซะล่ะ" ฮันนี่กรอกตาไปมาก่อนจะดันตัวลุก
เห็นแก่เมื่อคืนที่เขาหลับไปโดยไม่แตะต้องเธอ เธอจะพยายามไม่ต่อปากต่อคำกับเขาให้มันมากความก็แล้วกัน
"คุณกินข้าวเช้าไหม อยากให้ฉันทำอะไรให้กินรึเปล่า" ออสตินตวัดสายตาขึ้นมองใบหน้าเนียนเพียงนิด
ยอมรับว่
