PROLOGUE
1681 Words
Napatingin ako sa katamtamang lawak ng Davao International Airport. It's past 9 o'clock in the evening pero marami pa ring tao sa loob ng paliparan.
Hila-hila ko ang aking luggage at panay ang aking tingin sa labas ng departure. I'm expecting that cousin of mine to fetch me but where on earth she is now?
"AJ!" Napalingon ako sa matinis na boses na iyon at ganun na lamang ang ngiti ko ng mamataan ko si Brenda, my cousin.
Mabilis ang aking hakbang palabas at patakbo rin niya akong sinalubong.
"Damn girl, last month lang tayo nagkita pero gumaganda ka ata lalo?" She grinned at me.
"Huwag mo na akong utuin. Dala ko ang hinihingi mong pasalubong." Pangisi kong tugon sa kanya.
May kalakihan ang luggage ko kaya tinulungan niya ako sa paghila nito. Paglabas namin ay nakaparada na ang kanyang kulay silver na Vios.
Pasalampak ako na nuupo doon sa passenger seat. I was so tired. Kahit halos dalawang oras lang ang tagal ng biyahe mula Manila to Davao ay napapagod pa rin ako.
Nang nag-umpisahang umusad ang aming sasakyan ay napatingin lang ako sa labas. Namangha ako sa lugar. I've grown up in Manila and this is my first time to be here in Davao. At dito muna ako hanggang sa dumating galing United States si Gabriel.
Tama nga si Brenda. Davao City is one of the best cities in the Philippines. Malinis, hindi gaanong trapik at hindi rin gaanong polluted.
"Malayo ba yung address ng condo ni Gab?" I asked. Binigay ko na kasi sa kanya ang address noong isang araw pa para mahanap na niya agad.
"Uhm. I guess so. Mga thirty minutes siguro couz. May kalayuan kasi ang airport mula sa sentro." Sagot nito.
Because I feel bored, pinakialaman ko ang kanyang stereo. Pinihit-pihit ko ang Tuning para makahanap ng malinaw na FM radio.
"Couz sa 98.7 FM mo, Sunday ngayon baka on-air si Midnight Blue. Bilis couz!" Aligaga pang sabi nito.
"Sino naman yung Midnight Blue na yun?" I asked while searching for the frequency.
"Dj yun. Crush ng bayan. Maraming nababaliw sa kanya, including me." She shook her body as if she's trembling. Pero kinikilig lang pala ang lokaloka.
Umirap lamang ako. When I found it, bumungad ang isang classic song sa aming pandinig.
Met you on a springtime day
You were minding your life
And I was minding mine too
Lady when you looked my way
I had a strange sensation
And darling that's when I knew
Oh it's sad to belong to someone else
When the right one comes along
Yes, it's sad to belong to someone else
When the right one comes along
Oh I wake up in the night
And I reach beside me hoping you will be there but instead I find someone who believe in me
When I'd say I always care
Oh it's sad to belong to someone else
When the right one comes along
Yes, it's sad to belong to someone else
When the right one comes along
So I live my life in a dreamworld for the rest of my days
Just you and me walkin' hand and hand in wishful memory
Oh, I guess that's all that it would ever be
Wish I had a time machine I could
Make myself go back until that day I was born
And I would live my life again
And rearrange it so that I'll be yours from now on
Oh it's sad to belong to someone else
When the right one comes along
Yes, it's sad to belong to someone else
When the right one comes along
"Wow. How classic, isn't it?"
Nilingon ko lang si Brenda at nagkibit balikat.
"Hey, what's with that face?"
I shook my head. "Nothing. I just hate that song. I mean, I hate the lyrics, not the melody."
"What? Seriously couz? At bakit naman?"
Tinuro ko ang kanyang stereo. "Hindi mo naiintindihan yung lyrics? Tss. That will never happen to me. I will never fall out of love. I will never wish to turn back the time para lang maging malaya ako at makahanap ng iba. In the first place, hindi rin naman ako naghahanap. At kahit sino pa yang dumating sa buhay ko, hindi ko kailanman ipagpapalit si Gab. I'll stick to Gab no matter what."
"Wow te. Defensive mo. Sino kaaway mo?" Halakhak ni Brenda. "Couz, wag kang magsalita ng tapos. We'll never know what the future might bring us."
Umiling ulit ako. "Mahal ko si Gab. Hindi ko siya ipagpapalit sa kahit sino pa man dyan."
"Kahit na marealize mo na mas mahal mo na pala ang taong yun kesa kay Gab?"
Nanlalaki ang aking mata sa kanya! "Loka! Pag nagmahal ka na, hindi mo na kayang magmahal sa iba. Hindi ko maisip ang sarili kong magmamahal ng ibang lalake bukod kay Gab. Hindi ko kaya."
"Oo na lang couz. Pero huwag sanang dumating ang araw na kakainin mo lahat ng sinsabi mo ngayon." She shook her head like she's telling me she surrendered.
"That day will never come." Sumandal ako sa upuan at pinahinga ang aking ulo. Medyo nakakaramdam na ako ng antok at pagkahilo na rin. I closed my eyes.
"Good evening listeners. This is your Midnight Blue signing on." Biglang napabukas ang aking mata sa boses na narinig ko.
His voice is so masculine. Malalim at buo. Malamig sa aking pandinig na tumatagos pa sa aking buto.
Nagtitili ang pinsan ko sa aking gilid. Pinupukpok pa nito ang manibela and at some certain point, I thought she's gone crazy.
"Holy fvck! Midnight Blue is on-air! What the fvck! Goosebumps everywhere! Damn!" Ganyan yan siya. Wagas magmura pag naeexcite, pag nagiging emosyonal.
"Midnight Blue? Siya ba ang tinutukoy mo?"
Tumigil kami dahil sa red light. "Yes couz! Emeged! Midnight Blue my love!" Hinahaplos pa nito ang kanyang built-in stereo.
"Good evening again everyone. I'm your Dj, Midnight Blue at your service. Let me take you back from yesterday's hits and I promise that I will fill your night with love and romance." he went off-air and the he spoke again.
"If you have requests, just dial the numbers of our hotline and I'd be more than willing to speak with you." He breathed.
"For now, here's a music from the 70's. One of my favourite song from the band Bread. Goodbye Girl."
Napapikit ako habang nakikinig sa kanya. He's voice is really something. There's magic and spell in there and that will really haunt you for the rest of the night.
Umusad na kami at si Brenda ay panay pa rin ang pag ngisi. Nakikinig lamang ako sa kanta na nakaplay ngayon. Nakahalukipkip ako dahil sa lamig ng hangin na pumapasok sa nakabukas na bintana ng kotse.
"Couz, mahal na mahal ko talaga yang tanginang Midnight Blue na yan. He makes me wet, my gad!"
Pasimple kong hinila ang kanyang buhok. "Sira. Umayos ka nga diyan. Nakita mo na ba sa personal yang Dj na yan? Baka mamaya, bald pala siya tapos ang pandak at malaki ang tiyan!" tumatawang sabi ko.
She deliberately rolled her eyes at me. "Hindi pa pero malakas ang pakiramdam kong yummy yan siya. Papalicious, kumbaga. Masyadong mysterious yang si Midnight Blue eh. Wala pang nakakakilala sa kanya. Alam mo bang ang daming nakaabang na fans niya sa labas ng station? Ngunit ang higpit ng security. Walang nakakapasok sa loob."
"He's mysterious indeed. Just like how mysterious his voice is." sabi ko. Yeah, there's something within his voice. Dark, sad, bitter, lonely? I just can't figure out.
Nakarating kami sa Well-On Tower. I'll be staying here from now on. Actually, condo unit ito ni Gab at ako muna ang uukupa nito pansamantala. He already gave me the spare cardkey at naabisuhan na rin nito ang management na may uukupa sa condo niya.
"Wow ha. Ang sosyal ng condo mo. Isa sa pinakatanyag na condominium sa buong siyudad. I envy you, sis." tumalon-talon pa ito sa kama na parang bata.
"Nagutom ako bigla." Sabi ko while unpacking my things.
"Check ko ang kitchen kung may laman. Kung wala order na lamang tayo ng pizza." Tumango lamang ako sa sinabi niya.
Whens she left my room, ngayon ko lang nabigyan ng chance na igala ang aking paningin sa loob. Yeah, this is a very luxurious unit. Napansin ko ang stereo sa may gilid ng LED TV. Lamapit ako doon at wala sa sariling pinindot ang On.
Agad na narinig ko ang boses ng Dj na iyon. Binabanggit nito ang hotline number para sa gustong magrequest ng kanta.
At ewan ko ba, may kung anong bumulong sa akin para kunin ang wireless telephone at pinipindot ang hotline number.
Ang lakas ng t***k ng puso ko ng magring ito. At mas lalo akong nanginig ng may sumagot sa kabilang linya.
"Hi! May I know what's the name of our caller?"
Napalunok ulit ako. Mas raspy and husky ang boses ng Dj sa telepono.
"Hello?" Malambing na sabi nito.
I breathed. "H-hi...."
"Hi there. Ano pong pangalan nila? Don't be shy to speak. We are not on-air." Narinig ko pa ang kanyang pagtawa at nanginginig lang lalo ang aking tuhod.
"I-I am Aubrey."
"Aubrey? Really?"
"Yes. I'm Aubrey." Sabi ko. Aubrey Julianne ang totoo kong pangalan.
"Okay then. So, may I know what song you like me to play?"
"Actually, wala akong maisip eh. Napatawag lang talaga ako out of curiosity. Kahit ano nalang siguro."
The man chuckled again. "Out of curiosity eh? I hope you aren't curious anymore. Okay lang ba kung ako na lang pipili ng kanta?"
"Yes please. Kahit ano. Any soft songs will do."
"Alright Miss Aubrey. After the commercial break, ang kanta na maririnig mo ay para sa'yo."
Tumango ako kahit hindi niya ako makita. Pagkababa sa telepono ay agad na napatihaya ako sa kama. Ang telephone ay nasa aking dibdib nakatapat. Ngayon ko lang narealize na ang lakas pala ng t***k ng puso ko.
Nagtaka ako dahil biglang tumahimik ang paligid. Walang nagplay na kahit na ano sa radio, kahit patalastas ay wala. May technical problem kaya?
"For the lady who called a while ago because she got curious, I want you to know that you got me curious as well. Aubrey, this song is dedicated to you."
Napabalikwas ako mula sa kama ng makarinig ako ng live strumming ng gitara.
The Dj is humming! Holy s**t! He's going to sing live! For me!
You must be kidding me!
- Writer
