กลับมาจากทำงานราชันย์ก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก้าวเข้ามาหาพัทธ์ธีราที่กำลังจัดตู้เสื้อผ้าอยู่นั้น
“พัท..”
“คะ คุณราชย์”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เรียกฉันว่า..”เฮียราชย์” ”
“คะ?” เธอไม่ได้หูฝาด เธอได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย
“และแทนตัวเองว่า “พัท” กับเฮียเข้าใจหรือเปล่า”
“เอ่อ..ฉัน..”
“ทำไมต้องให้เฮียพูดซ้ำ ทำไมพัทชอบทำตาแป๋วใสซื่อเหมือนลูก” อาการแบบนี้มันทำให้เขาใจแทบละลายทุกครั้ง
“เอ่อ..เข้าใจแล้วค่ะคุณ..”
“แสดงว่ายังไม่เข้าใจ ถ้าเรียกผิดอีก พัทจะถูกเฮียลงโทษ จะให้ลงโทษยังไงดีล่ะ ตีก้นดีมั้ย”
“ฉันไม่ใช่เด็กอย่างน้องพีร์น้องรดาแล้วนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เปลี่ยนเป็นการลงโทษแบบผู้ใหญ่แบบนี้..” ราชันย์บอกพร้อมกับฉกริมฝีปากจูบปากอิ่มทันที
“ฮื้อออ..ฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดอย่าขี้โกงสิคะ”
“ก็เมื่อตะกี้พัทเพิ่งจะแทนตัวเองว่าฉัน ก็ต้องถูกเฮียลงโทษ”
“มีวิธีลงโทษแบบอื่นอีกไหมคะ”
“ถ้าไม่จูบก็จ
