ทันใดนั้น เสียงแว่วหวานเสียงหนึ่งพลันดังอยู่ทางด้านหลังของคนทั้งสอง
“ท่านแม่ทัพหยวน”
หยวนจงและฟางหลันในคราบพลทหารจึงหันมองทางต้นเสียง
ทั้งสองเห็นเป็นองค์หญิงเหม่ยเหยาผู้เอียงอายในท้องพระโรง นางกำลังเดินชมอุทยาน
แล้วบังเอิญเจอกับหยวนจง
ท่าทางของนางบอกกล่าวเช่นนั้น เพราะว่านางทำตาโตอย่างไร้เดียงสา เผยกิริยาตกใจคล้ายคาดไม่ถึง แก้มของนางแดงเปล่งปลั่งน่ามอง เรือนร่างอรชรบิดไปมาเล็กน้อยแต่พองาม บ่งบอกว่าเขินอายเป็นอย่างมาก ที่บังเอิญได้มาเจอกับหยวนจง
“มิคาดว่าจะเจอท่านที่นี่” เสียงหวานล้ำย้ำอีกครั้งว่าบังเอิญเจอกันจริงๆ มิได้เสแสร้งแต่อย่างใด
หากแต่หยวนจงเห็นนางก่อนหน้าแล้วอยู่ไกลๆ นางรีบเดินเข้ามาทางนี้ทันทีที่เขาหยุดยืนคุยกับฟางหลัน มารยาแค่นี้ไม่นับว่าเป็นอันใด
แม่ทัพหนุ่มจึงก้มศีรษะทำความเคารพด้วยสีหน้าเฉยชา
ฟางหลันทำตามอย่างขึงขัง เพราะว่านางปลอมตัวอยู่
“องค์หญิงทรงประสง
