‘ผู้ชายตรงหน้า’
“ฉันรู้แล้ว ว่าเธอทำเป็น อร่อยมากด้วย อาจจะอร่อยกว่าเชฟที่โรงแรมนี้อีก เพราะฉันกินมาหลายปี ทำไมไม่บอกฉันล่ะว่าเธอเป็นคนทำ”
“คุณ” (คุณ) สีตลาตะลึงงัน
ใบหน้าคมคายเรียบตึง แล้วมองเธออย่างเต็มตาอีกครั้งด้วยแววตัดพ้อ “ฉันเข้าใจผิดมาตลอด ว่าวันที่ฉันป่วยด้วยโรคไข้เลือดออก คนที่ทำเลมอนเมอร์แรงไปส่งที่โรงพยาบาลคือคุณแก้ว ที่แท้เป็นเธอ คุณแก้วเล่าให้ฉันฟัง วันที่ฉันไปส่งสองแม่ลูกไปอเมริกา”
ค่อยๆ ขยับเปลือกตาเปิดขึ้นทีละนิด จนลืมตาแล้วเห็นคุณหมอสุดหล่อส่งพลังงานบางอย่างมาทางสายตา แต่วูบเดียว ทุกอย่างก็พลันเปลี่ยนเป็นปกติ
“กินซะ อาหารเช้าที่นี่อร่อยมาก กินไม่หมด ฉันจะคิดเงินเธอ แล้วรีบเตรียมตัวเดินทาง ฉันจะไปรอที่รถ”
สีตลาพูดอะไรไม่ออกอีก ไม่แปลกใจแล้วที่รู้สึกราวกับกำลังถูกเอาใจราวกับเป็นเจ้าหญิง เพราะเขารู้เรื่องนั้นเข้าให้แล้ว
“คุณแก้วหนาคุณแก้ว สัญญาแล้วว่าจะบะบอกไผไง” (คุณ
