“อยากรู้จริงๆ เหรอ” เขาถามขณะที่หันหลังให้เธอ
“ใจ้เจ้า” (ใช่ค่ะ)
เธออยากรู้แต่เขาไม่อยากบอกนี่ ไม่อยากเล่าว่าวันนี้ตั๊นหน้าไอ้คนเล่าไปสองทีแรงๆ ด้วย ซึ่งพรุ่งนี้ สีตลาอาจได้ยินข่าว ไม่เคยมีใครเห็นอาการหน้ามืด เลือดร้อนของเขาแบบนี้ เล่นเอางงไปทั่วทั้งโรงพยาบาล
ส่วนวิธีที่จะทำให้แม่ตัวดีหยุดซักเขาเดี๋ยวนี้ นาทีนี้ คุณหมอที่ทำงานหนักมาทั้งวัน สมองใช้งานเยอะไม่ต่างจากร่างกายคิดอะไรไม่ออกนอกจากวิธีนี้ พอเขาหันกลับมาแล้วเดินย่างสามขุมมาหา สีตลาก็กรี๊ดแทบสลบ เพราะเขาถอดเสื้อผ้าฝ้ายสีงาช้างที่สวมใส่อยู่ แล้วโยนมันปลิวไปกองบนเตียง เปลือยอกอวดมัดกล้ามล่ำๆ เดินเข้ามาหา แล้วยังบ่นอีกว่า
“คืนนี้ร้อนจังเลยนะ เธอว่าไหม ฉันขอนอนถอดเสื้อ เธอคงไม่ว่าอะไรนะ”
แผงอกขาวจั๊วะ กับเม็ดสีชมพูที่ประดับอยู่บนหน้าอกนั้นตรึงสายตาของสีตลาเอาไว้ มันชมพูเสียยิ่งกว่าผู้เกาหลี งานดีที่เธอเคยดูเสียอีก
“ยะอะหยังฮั้น อ้
