งานเปิดตัวหลานสาวสุดที่รักของหม่อมราชวงศ์อติเทพ อัครโยธการผ่านพ้นไปอย่างราบรื่น ทุกคนต่างแสดงความยินดีกับหล่อน ของขวัญมากมายถูกนำขึ้นมากองเอาไว้บนห้องนอนของหล่อน แต่หล่อนกลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลย เมื่อสิ่งที่คุณปู่พูดกับหล่อนหลังเลิกงานมันยังดังก้องอยู่ในหู
“บางที... ปู่อาจจะต้องให้หญิงแม้นแต่งงานกับคุณลุคคา...”
ไม่ ไม่ ไม่ ศีรษะที่เต็มไปด้วยเส้นผมดำขลับยาวถึงกลางหลังสะบัดไปมาแรงๆ หล่อนไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ การแต่งงานกับลุคคาก็เหมือนกับการก้าวขาลงไปในนรกดีๆ นั่นเอง แม้ว่ามัจจุราชที่คุมนรกอยู่นั้นจะหล่อปานเทพบุตรบนสรวงสวรรค์ก็ตาม
หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่ง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความอิดโรยเพราะยังไม่ได้หลับเลยตั้งแต่เมื่อคืนจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างกระจกที่ม่านถูกแยกเอาไว้ หัวใจสั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่น หล่อนไม่ได้ขยะแขยง ไม่ได้รักเกลียดลุคคา แต่หล่อน... หล่อนกลัว กลัวหัวใจของตัวเองต่างหาก ก
