ดวงฤดีถอนใจออกมาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “คุณก็รู้แล้วนี่ว่าฉันไม่ใช่ตัวจริง... ปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณลุคคา ปล่อยฉันไปเถอะ...” หล่อนพยายามวิงวอน แต่ความเมตตากลับไร้ร่องรอยนักในสายตาคมกริบของผู้ชายตรงหน้า
“อย่าขอร้องให้ยากเลย เพราะคนอย่างผมไม่เคยยกเลิกในเรื่องที่ตั้งใจจะทำ”
ใบหน้าหล่อลากดินก้มต่ำลงมาหา ลมหายใจของเขาทำให้ร่างกายของหล่อนปั่นป่วนอย่างรุนแรง คลื่นความร้อนระอุพัดเข้าใส่ใจกลางร่างสาวอย่างไม่ปรานี หล่อนตัวสั่น ยิ่งพ่อคุณกอดรัดแน่นเท่าไหร่ก็ยิ่งตัวสั่นสะท้าน
“และผมก็ไม่สนด้วยว่าคุณจะเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม ในเมื่อผมเลือกคุณแล้ว...”
“คุณรักฉันหรือคะ”
ดวงฤดีถามออกไปทั้งๆ ที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วว่ามันไม่ใช่ แต่หล่อนอยากได้เหตุผลจากเขานี่ อยากรู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าหล่อนไม่ใช่คุณหญิงแม้นสรวงตัวจริง และก็น่าจะเข้าใจว่าหล่อนเป็นโสเภณีด้วย แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยังดึงดันที
