ลุคคาเงยหน้าขึ้นจากเอกสารตรงหน้า ดวงตาคมกริบไม่ผิดจากคืนเดือนดับจ้องวาววับไปที่ประตูห้องทำงานของตัวเอง ก่อนที่น้ำเสียงทรงอำนาจจะเล็ดลอดไรฟันขาวสะอาดออกมา
“มีอะไร”
“เอ่อ... มีแขกมาขอพบคุณลุคคาค่ะ”
คำตอบของเลขาฯ สาวหน้าห้องทำให้คิ้วดกดำที่ขึ้นขนานกับดวงตาต้องเลิกขึ้นน้อยๆ ใครกันกล้ามาหาเขาโดยไม่ได้นัดล่วงหน้าแบบนี้
“ใคร?”
“เอ่อ เธอบอกว่าชื่อแม้นสรวง อัครโยธการค่ะ”
ความเคลือบแคลงบนใบหน้าเปลี่ยนแปลงเป็นความดูแคลนขึ้นมาในทันที และสมองร้ายกาจของเขาก็ปั้นแต่งสิ่งที่อยู่ในหัวสวยๆ ของเจ้าหล่อนขึ้นมาราวกับตนเองเป็นเทพเจ้าแห่งการหยั่งรู้ยังไงยังงั้น
“เชิญเธอเข้ามาได้...”
แม้จะแปลกใจไม่น้อยกับคำสั่งของเจ้านายแต่เลขาฯ หน้าห้องอย่างหล่อนก็ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะสงสัยด้วยซ้ำ
“ค่ะ คุณลุคคา”
เสียงเลขาฯ สาวรับคำอย่างสุภาพจางลงพร้อมๆ กับที่ประตูห้องทำงานของเขาถูกเปิดผั๊วะเข้ามา ร่างอรชรในชุดแซ็คสีชมพูน
